Ηταν ζήτημα χρόνου. Με τη δεύτερη φορά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης (σ.σ.: ελλείψει δικής του original ανάλυσης) χρησιμοποίησε σκίτσα του Αρκά για να επιτεθεί στον Αλέξη Τσίπρα, άρχισε και η αντεπίθεση. Το σύνθημα δόθηκε πρώτα με tweet του Περιφερειάρχη Βορείου Αττικής Γιώργου Καραμέρου ο οποίος έγραψε πως «ο κανονικός Αρκάς μάλλον απήχθη. Δεν εξηγούνται τόσα άνοστα και εμπαθή» (σ.σ.: Σχόλια; Σκίτσα; Δεν συνεχίζει το κείμενο). Και από κάτω ένα μάλλον παραλλαγμένο σκίτσο που καυτηριάζει το περίφημο tweet του Αλέξη Τσίπρα για τους πολιτικούς που πρέπει να μιλάνε τη γλώσσα της αλήθειας.

Και μετά από λίγο κυκλοφόρησε το πρώτο ψεύτικο σκίτσο. Που παραπλάνησε πολλούς. Και ειδικά όσους δεν είχαν την προνοητικότητα να «κλικάρουν» στη σελίδα του Αρκά και να διαπιστώσουν αν δημοσιεύθηκε κάτι εκεί.

Βέβαια οι πιο παρατηρητικοί θα μπορούσαν να το καταλάβουν από δύο χαρακτηριστικές λεπτομέρειες: πρώτον, η γραμματοσειρά ήταν λίγο πιο λεπτή από αυτήν που χρησιμοποιεί ο σκιτσογράφος. Και δεύτερον το «ότι» στη φράση «Ο Αρκάς είναι για τον Κυριάκο Μητσοτάκη ό,τι ο Σάκης Ρουβάς για την Μαριάννα Βαρδινογιάννη» είναι αναφορικό και παίρνει κόμμα. Λάθος που δεν θα έκανε ποτέ ο original Αρκάς.

Βέβαια εκείνο που μένει δεν είναι το ίδιο το fake σκίτσο αφού γρήγορα διαδόθηκε περι τίνος πρόκειται. Εξάλλου μαζί με το ορθογραφικό λάθος η ποιότητα ενός tweet που προέρχεται από κλασικό συριζαϊκού τρολ κάνει μπαμ.

Στην πραγματικότητα εκείνο που απομένει είναι η δυσανεξία εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ στη σάτιρα. Διότι ως σάτιρα στρέφεται εναντίον της εξουσίας. Και ότι αν δεν τους αρέσει ο Αρκάς και αυτά που λέει, το πιο εύκολο είναι να δημιουργήσουν έναν «δικό» τους Αρκά που λέει αυτά που τους συμφέρουν. Δηλαδή το ακριβώς αντίθετο από ό,τι έχουν μάθει ως σάτιρα από τον Λάκη Λαζόπουλο.

Μια νέα στολή, προβάρησε από το βήμα της Βουλής κατά τη συζήτηση για το Ασφαλιστικό ο Πάνος Καμμένος: αυτήν του επιθεωρητή Κλουζό. Και το καλύτερο είναι ότι δεν χρειάστηκε καν να τη φορέσει. Γιατί ήταν τόσο πολύ ταυτισμένος με τη σκέψη του συγκεκριμένου χαρακτήρα που αρκούσε το 20λεπτο της ομιλίας του για να γίνει ο συσχετισμός και να τον δει κανείς ντυμένο έτσι.

Κατ’ αρχήν όπως και ο ίδιος ο επιθεωρητής Κλουζό, έδειξε ότι αντιλαμβάνεται μια κάπως ιδιόμορφη εκδοχή της πραγματικότητας. Φέρνοντάς την και προσαρμόζοντάς την πιο κοντά στις επιθυμίες του από όσο (σ.σ.: για να το πούμε κομψά…) η ίδια η πραγματικότητα είναι διατεθειμένη να έρθει. Βέβαια δεν είναι ασυνήθιστο αυτό για κάποιον ακόμα επιμένει να χρησιμοποιεί ό,τι μαζεύει από το διαδίκτυο σαν αληθινό. Αλλά χθες – ίσως και επηρεασμένος από το νέο αγαπημένο του σπορ, το paintball, για το οποίο έχει βρει επενδυτές (σ.σ.: παρακαλώ, όχι γέλια…) προκειμένου να τους νοικιάσει στρατόπεδα (σ.σ.: είπαμε, όχι γέλια!) από το προσωπικό του ΤΑΙΠΕΔ – έφθασε σε νέα επίπεδα. Σαν να είχε ένα απασφαλισμένο όπλο λάσπης και πυροβολούσε προς πάσα κατεύθυνση (σ.σ.: όπως κάνει και ο επιθεωρητής Κλουζό, άλλωστε).

Στο κάτω κάτω μόνο κάποιος ταυτισμένος με τον επιθεωρητή Κλουζό, δηλαδή κάποιος που κατά καιρούς έχει προσφέρει άφθονο γέλιο με τα σχόλιά του και τις εμφανίσεις του θα μπορούσε να απαιτήσει με τέτοιο τόνο από τους άλλους σοβαρότητα όπως απαιτούσε ο Πάνος Καμμένος από το βήμα της Βουλής (σ.σ.: ειδικά όταν η Σοφία Βούλτεψη τον ρώτησε ειρωνικά αν «τελείωσε ο πόλεμος…).

Μόνο κάποιος με ψυχοσύνθεση Κλουζό θα μπορούσε να κατηγορήσει ένα site που δεν γουστάρει για διαπλοκή επειδή παίρνει νόμιμα διαφήμιση (σ.σ.: ναι για το protagon μίλησε…) – ενώ όσα blogs γουστάρει και χρησιμοποιεί ως αναφορές στο αγαπημένο του paintball με λάσπη – απλώς «παίρνουν νόμιμα διαφήμιση» (σ.σ.: ή το πολύ πολύ διορίζει σε υπουργεία τους επικεφαλής τους).

Και φυσικά μόνο ο Κλουζό (ή κάποιος που πλέον ενδιαφέρεται να απευθυνθεί μόνο σε Κλουζό) θα κατηγορούσε την αντιπολίτευση ότι επιτελεί εθνική μειοδοσία επειδή δεν στηρίζει την κυβέρνηση – την ίδια στιγμή που κι εκείνος έκανε ακριβώς το ίδιο όταν ήταν στη θέση της.

Οπότε δεν μένει παρά να περιμένουμε την επόμενη μεταμόρφωση του Πάνου Καμμένου. Εστω και χωρίς στολή, αφού αυτήν πλέον μπορούμε και να την φανταζόμαστε. Με τον ίδιο τρόπο που κάποιος περιμένει το επόμενο επεισόδιο από τον Mister Bean ας πούμε. Ή από τον Benny Hill.

Η φωτογραφία από την ολομέλεια κατά τη συζήτηση και την ψηφοφορία του Ασφαλιστικού έχει κυκλοφορήσει όπως κυκλοφορούν οι αφίσες εξαφάνισης του Amber Alert. Με λεζάντα «όποιος γνωρίζει κάτι για την ταυτότητα του εικονιζόμενου «παγωτατζή» ας στείλει μήνυμα, κοκ…».

Δεν είναι μόνο ότι ο άγνωστος άνδρας στη φωτογραφία κάθεται με χαρακτηριστική χαλαρότητα στα υπουργικά έδρανα κατά τη διάρκεια μιας τόσο κρίσιμης συνεδρίασης. Αυτό ας πούμε μπορεί να δικαιολογηθεί από την γενικευμένη μποέμικη χαλαρότητα του κυβερνώντος κόμματος.

Αλλά να κάθεται και στην ιερή θέση του Αλέκου Φλαμπουράρη; Εκεί δίπλα στο πεζούλι του προεδρείου που ενίοτε ο υπουργός Επικρατείας και Πνευματικής Καθοδήγησης Τσίπρα ακουμπάει το ρόφημά του; Τόση ασέβεια πια;

Πάντως από το πρωί οι εικασίες για την ταυτότητά του δίνουν και παίρνουν. Οπως γράφει στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook ο Νίκος Χασαπόπουλος που ανέβασε τη φωτογραφία «ο Λοβέρδος στοιχημάτισε ότι πρόκειται για νοσοκόμο, ο Αμυράς για πλανόδιο παγωτατζή, ενώ δύο νεοδημοκράτες έριξαν την ιδέα ότι πρόκειται για καφετζή». Τέλος στα σχόλια κάτω από τη φωτογραφία, έπαιξε και η πιθανότητα να πρόκειται για νεκροθάφτη (σ.σ.:!!!).

Πάντως, ενώ η αναζήτηση της ταυτότητας του κυρίου συνεχίζεται, ας μην παραβλέψουμε και την πιθανότητα να πρόκειται είτε για κάποιον που έφερε τα απαραίτητα cheesecake στον Νίκο Βούτση είτα για κάποιον νεοδιορισμένο με κάποια από τις τροπολογίες που πέρασαν χθες και ο οποίος απλώς δεν κατάλαβε καλά τη θέση του στο κυβερνητικό σχήμα.

Οσο κι αν οι αρμόδιοι τηρούν απόλυτη μυστικότητα γύρω από το θέμα, τα στοιχεία είναι αδιάσειστα. Ο ΣΥΡΙΖΑ κατέχει το μυστικό για το ταξίδι στον χρόνο. Είναι άγνωστο αν η ιστορική αυτή ανακάλυψη οφείλεται σε κάποιο από τα απόρρητα σχέδια που χρηματοδοτεί το υπουργείο Εθνικής Αμυνας, σε κάποιον από τους μετακλητούς ή στην κρυμμένη επιστημονική ικανότητα κάποιου στελέχους. Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει. Και πρόκειται να τεθεί σύντομα σε εφαρμογή.

Αυτό αποκαλύπτει ξεκάθαρα μια από τις 26 τροπολογίες που έχουν επισυναφθεί στο νομοσχέδιο για την έρευνα (σ.σ.: προφανώς από εκεί πήρε το όνομά του το νομοσχέδιο, γιατί χρειάζεται πολλή έρευνα για να βρει κανείς ποιους αφορούν οι τόσες φωτογραφικές τροπολογίες και τα ρουσφέτια που περιλαμβάνει). Σύμφωνα πάντως με την συγκεκριμένη τροπολογία δημιουργούνται δύο επιπλέον θέσεις δημοσιογράφων στο γραφείο Τύπου του υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης. Η δαπάνη αυτή όπως αναφέρεται «εκτιμάται στο ποσό των 63.000 περίπου ετησίως (σ.σ.: μικρό διάλειμμα για να γελάσουμε με τη λέξη «περίπου»). Ητοι γύρω στα 2.500 ευρώ το μήνα μικτά.

Μέχρι εδώ καλά (σ.σ.: τρόπος του λέγειν δηλαδή, αλλά τέλος πάντων). Η αποκάλυψη όμως έρχεται στη συνέχεια. Οπως σημειώνεται στο έγγραφο που έχει ημερομηνία 26 Απριλίου 2016 και υπογράφεται από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Νίκο Τόσκα «για το τρέχον έτος η δαπάνη ανέρχεται στο ποσό των 80.000 ευρώ λόγω της αναδομικής σύστασης των θέσεων αυτών από τις 23 Σεπτεμβρίου 2015!

Δηλαδή οι δημσιογράφοι που θα προσληφθούν θα γυρίσουν πίσω στο χρόνο (σ.σ.: λίγο μετά τις εκλογές για την ακρίβεια) και θα εργαστούν από το παρελθόν φροντίζοντας να αλλάξουν την μελλοντική εξέλιξη των πραγμάτων ώστε να επηρεάσουν το παρόν!

Πρόκειται δηλαδή για μια σημαντική στιγμή στην παγκόσμια πολιτική ιστορία που όμοιά της έχουμε δει μόνο στο σινεμά. Γιατί αλλιώς θα πρέπει να υποθέσει κανείς ότι οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι απλώς «πληρώνονται» με τον τρόπο αυτόν για κάποιες άλλες «ανεπίσημες» υπηρεσίες, πράγμα που κανείς δεν μπορεί να πιστέψει (σ.σ.: αφού ως γνωστόν οι «πληρωμένοι γραφιάδες της διαπλοκής», οι «εντεταλμένοι σε υπηρεσία» και τα «έμμισθα trols» ανήκουν μόνο στους αντιπάλους της κυβέρνησης).

Οπότε το μόνο που μένει είναι να περιμένουμε την δημοσίευση των ονομάτων στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως για να πειστούν και οι περισσότεροι καχύποπτοι. Που προφανώς θα διαπιστώσουν ότι οι δημοσιογράφοι δεν διατηρούσαν κάποιο blog ή κάποιον λογαριασμό στα social media που «εξυπηρετούσε» την κυβέρνηση και τώρα «αμοίβονται» για τις υπηρεσίες τους αναδρομικά. Και ότι η επιλογή τους έγινε με καθαρά αξιοκρατικά κριτίρια και την ικανότητά τους να εκπληρώσουν αυτή τη δύσκολη αποστολή στο παρελθόν…

Για να φτάσει κανείς στο σημείο όπου ο πρώην υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή αναφέρει τον πολυαγαπημένο χαρακτήρα της ταινίας «Δεσποινίς Διευθυντής» πρέπει να ξεπεράσει το υπαρξιακό ερώτημα «τι σημασία έχει η γνώμη του Θόδωρου Ρουσόπουλου για οτιδήποτε;».

Είναι η νοσταλγία για μια εποχή που κανείς δεν ασχολούνταν με την πτώχευση και η μοναδική αγωνία στην πολιτική ατζέντα ήταν «πότε θα κάνει ανασχηματισμό ο Κώστας Καραμανλής»;

Είναι ότι η μακρόχρονη απομάκρυνση από την πολιτική σκηνή που μεταμορφώνει τον καθένα (σ.σ.: μέσω της ευεργετικής διαδικασίας της λήθης) σε «πάνσοφο Γέροντα» που εκτοξεύει χρησμούς;

Είναι το ταπεινό ένστικτο του «κουτσομπολιού» που μας έλκει στην «τιποτολογία», όπως τα μυγάκια το φως; Ή είναι η ελπίδα ότι θα πέσουμε πάνω σε επικές απαντήσεις του τύπου «ο Προκόπης Παυλόπουλος εκφράζεται με τη γλώσσα του πνευματικού ανθρώπου και της καρδιάς (…) και εκφράζει τις ψυχές πολλών πολιτών και αυτό μου είναι αρκετό»; Ναι, αυτό ακριβώς απαντάει ο Θόδωρος Ρουσόπουλος (σ.σ.: σαν πνευματικός τύπου Εφραίμ… – ουπς!) όταν ερωτάται για την περίφημη δήλωση του Προκόπη Παυλόπουλου σχετικά με το νόμισμα.

Ομως η κορυφαία στιγμή της συνέντευξης του πρώην υπερυπουργού στα Νέα εντοπίζεται εκεί όπου ερωτάται από την Αγγελική Καραγεώργου για το «αν υπάρχει πράγματι φλερτ της Καραμανλικής πτέρυγας με τον Αλέξη Τσίπρα».

Στο σημείο αυτό ο πρώην υπουργός Tύπου απογειώνεται: «Υπερβολές του κιτρίνου Τύπου που έλεγε και ο ηθοποιός Δημήτρης Νικολαΐδης ως ναύαρχος Γελεβουρδέζος στην ταινία «Δεσποινίς διευθυντής» (σ.σ.: ναι, έτσι ακριβώς απαντάει!).

Μια μικρή λεπτομέρεια μόνο: Οταν ο ναύαρχος Γελεβουρδέζος απαντούσε έτσι για τα «κατορθώματά του» στην πραγματικότητα δεν τα διέψευδε. Το αντίθετο μάλιστα. Τα παραδέχονταν με χαριτωμένα κωμικό τρόπο. Οπως μάλλον κάνει και ο Θόδωρος Ρουσόπουλος.

Νίκος Ζαχαριάδης

Ηταν ένα από αυτά τα «τιτιβίσματα» ρουτίνας που κάνει το επιτελείο κάθε πολιτικού, όσο εκείνος βρίσκεται μπροστά από μια κάμερα ή ένα μικρόφωνο. Οση ώρα λοιπόν ο υπουργός Επικρατείας, Καναλιών και Εξώδικων έδινε συνέντευξη στον ομόσταυλο σταθμό Στο Κόκκινο, το επιτελείο του (σ.σ.: δηλαδή τα κομματικά στελέχη που εργάζονται ως μετακλητοί…) επέλεγε τα καλύτερα και τα «χάριζε» στην αιωνιότητα μέσω twitter. Μόνο που αυτός που το ανέλαβε είχε μια κάπως χαλαρή σχέση με την ορθογραφία (σ.σ.: θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι ήταν ο Νίκος Καρανίκας, αλλά σε αυτή την περίπτωση τα λάθη θα ήταν περισσότερα…).

Πάντως το περίεργο δεν είναι ότι το team των μετακλητών έγραψε τον «γνώμονα» ως «γνόμωνα». Αυτό είναι αναμενόμενο. Το περίεργο είναι ότι μετά από λίγο έσπευσαν να το διορθώσουν! Με άλλα λόγια υπέκυψαν στον ελιτίστικο ψυχαναγκασμό της ορθογραφίας, προδίδοντας όλους αυτούς τους συντρόφους που έχουν υπερασπιστεί την επαναστατικότητα της αγραμματοσύνης…

Είναι εκείνη η κρίσιμη στιγμή που έχεις αρχίσει να το λες και ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι σε ακούν και κάποιοι που δεν πρέπει (σ.σ.: ο πλανήτης ολόκληρος δηλαδή…). Και προς στιγμήν σταματάς. Και μετά παίζεις τα μάτια αριστερά δεξιά για να δεις αν σε παίρνει να διακόψεις και να το κάνεις γαργάρα. Ομως συνειδητοποιείς ότι είναι ήδη αργά. Οπότε ολοκληρώνεις τη φράση σου και τρέχεις μετά να τα μαζέψεις λέγοντας το γνωστό αστείο περι παρερμηνείας…

Είναι ακριβώς η σκηνή που ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος (σ.σ.: γνωστός και ως «η χαρά του ανακριτή») αποκαλύπτει ανοιχτά κάτι που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν κοινό μυστικό μεν αλλά δεν είχε ξεφύγει εκτός προσχημάτων. Οτι η κυβέρνηση προσπάθησε με παρακρατικές μεθόδους υποκόσμου να παγιδεύσει το ΔΝΤ. Το πρόβλημα όμως είναι ότι στον πραγματικό υπόκοσμο (σ.σ.: και όχι στον ερασιτεχνικό, γκαφατζίδικο, που θυμίζει κωμωδία με τον Μίστερ Μπιν), φροντίζουν να μην ενημερώνουν τους Παπαχριστόπουλους. Ή ακόμα καλύτερα, να μην έχουν Παπαχριστόπουλους.

Προσέξτε την παύση και το παίξιμο των ματιών του μόλις λέει τη φράση «…έβγαλε στη φόρα τους διαλόγους Τόμσεν – Βελκουλέσκου…»

Υπάρχει μια κατηγορία τηλεοπτικών καλεσμένων που θα μπορούσαν να ονομαστούν «ειδικού σκοπού». Είναι αυτοί που έχουν βγει ξαφνικά από την αφάνεια λέγοντας μια επική χοντράδα, έγιναν αντικείμενο συζήτησης και στη συνέχεια τους καλούν παντού για να την επαναλάβουν. Κι εκείνοι δέχονται, μη ξέροντας πώς να διαχειριστούν αυτή την ξαφνική δημοσιότητα και πιστεύοντας πως έχουν βρει ακροατήριο που τους ακούει στα σοβαρά. Μέχρι να βαρεθεί το κοινό και να επιστρέψουν πίσω στη λήθη.

Τυπικό παράδειγμα η Ελένη Αυλωνίτου του ΣΥΡΙΖΑ. Συγκέντρωσε επάνω της τα φώτα της δημοσιότητας όταν δήλωσε στο Mega ότι εμείς «σώσαμε το ΔΝΤ». Το επανέλαβε στον Σκάι λίγες μέρες αργότερα. Και την περασμένη Τρίτη κλήθηκε να κάνει τηλεφωνική παρέμβαση με την κλασική της κωμική ρουτίνα (σ.σ.: το «σώσαμε το ΔΝΤ») και στην εκπομπή πολιτικής αποδόμησης ονόματι «Parole» της Αννίτας Πάνια στο Epsilon.

Οπως είναι φυσικό, η στιγμή κατά την οποία η Ελένη Αυλωνίτου ανακοινώνει τα γνωστά γραφικά ότι «είμαστε λίγο πριν το τέλος» και ότι «το ΔΝΤ πήρε το κατιτίς του» κάνει το πάνελ της εκπομπής που όπως και να το κάνουμε είναι μαθημένο από γραφικότητες, να ξεσπάσει σε γέλια. Η Αννίτα Πάνια έσπευσε να συμπληρώσει μάλιστα ότι «λέμε και κανένα αστείο πού και πού για να περάσει η ώρα (σ.σ.: προκειμένου να είναι σίγουρη ότι δεν θα «παρεξηγηθεί» και δεν θα γίνει ρεζίλι στους τηλεθεατές της ότι παίρνει αυτή τη δήλωση στα σοβαρά) και το απόσπασμα της εκπομπής έκανε θραύση στα social media και στο internet (σ.σ.: ενώ πολλοί ήταν εκείνοι που σχολίασαν ότι «αυτή», δηλαδή το γέλιο, είναι η ενδεδειγμένη δημοσιογραφική αντίδραση σε παρόμοιες τερατολογίες).

Το ερώτημα όμως παραμένει: η κυρία Αυλωνίτου (σ.σ.: που παρεμπιπτόντως συνέχισε απτόητη παρά τα γέλια να μιλάει σοβαρά) είχε την αντίληψη να «ξεσκεπάσει» τον ρόλο του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόβλημα αλλά δεν είχε την αντίληψη να καταλάβει καν σε ποια εκπομπή είχε κληθεί να μιλήσει και κυρίως τι σήμαινε η πρόσκληση αυτή για την σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα λεγόμενά της; Ή παρασύρθηκε από την πρωτόγνωρη δημοσιότητα και ο ενθουσιασμός άμβλυνε την κρίση της;

Ξαφνικά εμφανίστηκε μια σελίδα στο Facebook με τίτλο «Πατριωτικό Κίνημα Νεολαίας Χριστόδουλος». Και όλοι υπέθεσαν ότι πρόκειται για (σ.σ.: ακόμα ένα…) νέο κόμμα, εμπνευσμένο από τη ρητορική και τα συλλαλητήρια του μακαριστού Αρχιεπισκόπου – λες και δεν εμφανίστηκαν αρκετά τα τελευταία χρόνια.

Βέβαια στη σελίδα αναφέρονταν επί λέξει ότι «ο Χριστόδουλος προσφέρει και σήμερα το “πνευματικό, εθνικό και πολιτιστικό κολλύριο” για την ξηροφθαλμία και την πνευματική τύφλωση, την οποία συνειδητά κάποιοι προκάλεσαν στους νοητούς οφθαλμούς μας» (σ.σ.: !!!).

Η παραπάνω φράση ενθουσίασε ιδιαίτερα (σ.σ.: και δικαίως…) τον Πέτρο Τατσόπουλο, ο οποίος σε ανάρτησή του στο Facebook δηλώνει ευθαρσώς ότι «εάν ήταν εκείνος ο θεατρώνης του Δελφινάριου, σε αυτόν τον κειμενογράφο, θα πλήρωνε όσο-όσο». «Μα την Παναγία. Οσο-όσο. Λευκή επιταγή θα του έδινα, να συμπληρώσει ο ίδιος το ποσόν. Να τον μπουντρουμιάσω, να γράφει μέρα-νύχτα, να χεστούμε στο τάληρο».

Πρώτος πάντως από τους γνωστούς «πατριδέμπορους» που έσπευσε να κάνει like ήταν και ο μέγας διώκτης των gay, Νίκος Νικολόπουλος (σ.σ.: ο γνωστός «Ω, Γέροντα την Ευχή…»).

Μόνο που σήμερα η σελίδα δεν υπάρχει πια. Λες και το κίνημα ξαφνικά εξαφανίστηκε. Πράγμα που σημαίνει δύο πράγματα: είτε οι Αμερικανοί που διαχειρίζονται το facebook κατέβασαν άρον-άρον τη σελίδα έντρομοι από την απήχηση που θα είχε ο λόγος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου (σ.σ.: αμφιβάλετε ότι κάποιοι θα το πιστέψουν και θα πάρουν αυτή την εκδοχή σαν αληθινή;) είτε επρόκειτο για ένα επικό τρολάρισμα.

Και εδώ που τα λέμε, το «πνευματικό, ηθικό και πολιτιστικό κολλύριο» σαν φράση που συνοδεύει την ιδρυτική διακήρυξη, μάλλον συνηγορεί προς την εκδοχή του τρολαρίσματος.

Μένει μόνο κάποιος να ειδοποιήσει τον Νίκο Νικολόπουλο. Αλλά με τρόπο, μην του έρθει ξαφνικό.

Η δικαιολογία είναι «δεν φταίω εγώ, αλλά οι άλλοι που με πολεμούσαν». Κλασικό κομμάτι.  Κάθε άνθρωπος σε στιγμή κρίσης το σκέφτεται. Ειδικά όταν βρίσκεται στο επικίνδυνο σταυροδρόμι, εκεί που τελειώνει άδοξα μια καριέρα και σκέφτεται να ξεκινήσει μια άλλη. Τότε μπαίνει στον πειρασμό να το πιστέψει. Είναι ανθρώπινο. Και σε βοηθάει να διαχειριστείς την αποτυχία. Αλλά καλό είναι να το λες στον εαυτό σου. Οχι να το διακηρύττεις δημόσια.

Αλλά αυτό είναι που κάνει ανθρώπους σαν τον Ανδρέα Παπαμιμίκο να ξεχωρίζουν. Γιατί ο τέως Γενικός Γραμματέας της ΝΔ δεν διστάζει ενεργοποιήσει δημόσια σε συνέντευξή του το επιχείρημα του Νίκου Ξανθόπουλου: «λαϊκο παιδί από τη Λάρισα που ενοχλούσε το σύστημα και γι’ αυτό ήθελαν κάποιοι να τον τελειώσουν» κοκ.

Βέβαια δεν παραλείπει να παραδεχθεί ότι έκανε λάθη (σ.σ.: σώπα…!) αλλά αυτό στο μυαλό του Ανδρέα Παπαμιμίκου, είναι κάτι που δεν έχει σημασία «γιατί μόνο όποιος δεν δουλεύει δεν κάνει λάθη» (σ.σ.: νούμερο ένα επιχείρημα στα εγχειρίδια management που βρίσκει κανείς στα περίπτερα).

Στην ελληνική ταινία του μυαλού του με ήρωα τον ίδιο, η καραμπινάτη αποτυχία του να διοργανώσει υποτυπωδώς εσωκομματικές εκλογές ή η αποτυχία του να εκλέξει συνέδρους η ΟΝΝΕΔ για το συνέδριο, είναι απλά πταίσματα που οφείλουν να του συγχωρεθούν γιατί «δεν γεννήθηκε πορφυρογέννητος» (σ.σ.: δηλαδή δεν ανήκει σε «τζάκια»).

Με άλλα λόγια το επιχείρημα του Ανδρέα Παπαμιμίκου δεν διαφέρει σε τίποτα από εκείνο των υποστηρικτών του Νίκου Καρανίκα: «εμείς τα λαϊκά παιδιά που μας πολεμάει η ελίτ, έχουμε ως μόνο επιχείρημα ότι δεν ανήκουμε σε αυτούς. Και για τις αποτυχίες μας δεν φταίμε εμείς αλλά το «σύστημα» που μας βάζει τρικλοποδιές. Οπότε μην επικεντρώνεστε στα λάθη μας αλλά στην καταγωγή μας γιατί χάρη σε αυτήν πρέπει να μας τα συγχωρείτε όλα».

Που αποσκοπεί όλο αυτό; Μα στο να ενεργοποιήσει τα γνωστά αντανακλαστικά του «κοινού» για το κακό «σύστημα» και την αδιαμφισβήτητη αγνότητα (σ.σ.: άρα κατά συνέπεια και ικανότητα) όσων βρίσκονται εκτός».

 Λέγεται και αντίστροφος ελιτισμός. Ή καραμπινάτος λαϊκισμός.

Νίκος Ζαχαριάδης

Η Χίλαρι Κλίντον θεωρείται η επικρατέστερη για την προεδρία των ΗΠΑ, ειδικά στην περίπτωση που ο αντίπαλος της θα είναι ο Ντόναλντ Τραμπ. Τότε, λένε οι αναλυτές, θα λειτουργήσει η λογική των ψηφοφόρων και η πρώην Πρώτη Κυρία και υπουργός Εξωτερικών θα γίνει και Πρόεδρος. Ολα αυτά μέχρι χθες. Διότι πια μίλησε ο Γιάνης Βαρουφάκης. Και αποκάλυψε ότι η Χίλαρι δεν είναι αριστερή, αλλά επικίνδυνη. Πώς θα πάει μετά ο ψηφοφόρος της Μοντάνα να το ρίξει στη Χίλαρι;

«Επειδή είναι στα αριστερά του Ντόναλντ Τραμπ αυτό δεν σημαίνει ακριβώς ότι είναι εκπρόσωπος της αριστεράς. Είναι σαν να λες ότι ο Αττίλας ήταν αριστερά του Τζέκινς Χαν. Δεν βγάζει πολύ νόημα. Η Κλίντον απέκλεισε τον εαυτό της από την προοδευτική πολιτική όταν στήριξε τον πόλεμο στο Ιράκ, όταν ως υπουργός Εξωτερικών μετείχε σε αυτή την καταστροφή που λέγεται Λιβύη και μάλιστα πανηγύρισε βλέποντας το βίντεο του ακρωτηριασμού ενός πολύ κακού ανθρώπου. Οποιοσδήποτε πανηγυρίζει βλέποντας τον ακρωτηριασμό ακόμη και εχθρού, στο δικό μου μυαλό είναι επικίνδυνος άνθρωπος. Και τέλος, όταν στρατηγικά αλλά και από άποψη, ταυτίστηκε με την Γουόλ Στριτ στην προσπάθεια να μην μεταρρυθμιστεί σοβαρά, μετά από την κατάρρευση του 2008»

Για να δείτε προηγούμενες «Βαβέλ» πατήστε εδώ