1196
Κλοπ και Σαλάχ έχουν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι | REUTERS/Andrew Yates

Η Λίβερπουλ νίκησε, ακόμη κι αν χάσει

Sportscaster Sportscaster 25 Μαΐου 2018, 13:27
Κλοπ και Σαλάχ έχουν κάθε λόγο να είναι χαρούμενοι
|REUTERS/Andrew Yates

Η Λίβερπουλ νίκησε, ακόμη κι αν χάσει

Sportscaster Sportscaster 25 Μαΐου 2018, 13:27

Ολα άρχισαν μια Τετάρτη στα μέσα Αυγούστου του 2017. Η Λίβερπουλ έπαιζε την είσοδό της στους Ομίλους του Champions League σε διπλό αγώνα με τη Χόφενχαιμ, όμως κανείς στο στρατόπεδο των «Reds» δεν έδειχνε ενθουσιασμένος. Ούτε, καν, ο Γιούργκεν Κλοπ, ο άνθρωπος που… γεννήθηκε αισιόδοξος. Η ομάδα του ανερχόμενου ταλέντου της προπονητικής, Γιούλιαν Νάγκελσμαν (έχει τον ίδιο ατζέντη με τον Κλοπ) έδειχνε πολύ δυνατή. Αλλά το μεγάλο πρόβλημα φαινόταν να είναι η ίδια η Λίβερπουλ.

Προετοιμασία της προκοπής δεν είχε προλάβει να κάνει. Στις αρχές του μήνα βρισκόταν ακόμη στην Ασία, συμμετέχοντας σε ένα τουρνουά από αυτά που λατρεύουν οι εμπορικοί διευθυντές των ομάδων αλλά μισούν οι παίκτες και οι προπονητές. Ο Κοουτίνιο ήταν, ήδη, φευγάτος – το μυαλό του το είχε στην Μπαρτσελόνα. Ο Λαλάνα, τραυματίας. Τρεις μέρες πριν από την πρώτη μάχη με τους Γερμανούς, στο γήπεδό τους, είχε βγάλει πολλές αδυναμίες σε ένα 3-3 με την Γουότφορντ. Ο Κλοπ ήταν ο πιο νευρικός απ’ όλους. Ισως, επειδή γνώριζε καλύτερα από τον καθέναν τι παιζόταν σε αυτούς τους προκριματικούς.

Η βραδιά στη «Rhein – Neckar Arena» εξελίχθηκε σε ένα φεστιβάλ καλών οιωνών. Πρώτα απέκρουσε πέναλτι ο Σιμόν Μινιολέ. Υστερα ο 19χρονος Τρεντ Αλεξάντερ – Αρνολντ συστήθηκε στο ευρύτερο φίλαθλο κοινό, σκοράροντας το παρθενικό του γκολ με τη φανέλα της Λίβερπουλ. Στο τέλος, ένα αυτογκόλ του Νόρντβαϊτ σφράγισε τη νίκη των φιλοξενούμενων (1-2). Στη ρεβάνς, το «Ανφιλντ» πανηγύρισε ένα εμφατικό 4-2. Ο υπερεκδηλωτικός Κλοπ χοροπηδούσε από χαρά, λες και κέρδισε το Champions League. Το υπέροχο ταξίδι προς τον σαββατιάτικο τελικό του Κιέβου, που αφύπνισε τις φιλοδοξίες του πιο ιστορικού αγγλικού συλλόγου στην Ευρώπη, είχε, μόλις, αρχίσει.

2018-05-21T125839Z_375350764_RC19DE301C50_RTRMADP_3_SOCCER-CHAMPIONS-FINAL-PREVIEW
Ο χαμογελαστός κύριος Κλοπ

Επί εννέα μήνες ο γερμανός τεχνικός οδήγησε το όχημα της Λίβερπουλ αριστοτεχνικά. Τα αποτελέσματα, όλα όσα συνέβησαν στους αγώνες, είναι γνωστά και θαυμάσια. Αλλά, η χαρισματική του ηγεσία -χάρη στην οποία οι «Reds» κατόρθωσαν να φτάσουν στο ραντεβού με τη Ρεάλ Μαδρίτης- δεν περιορίστηκε στα στενά καθήκοντα του προπονητή. Ο Κλοπ δεν είναι μόνον το «gegenpressing» και οι υπόλοιπες ιδέες του για το παιχνίδι. Είναι, πρωτίστως, η ευφυΐα του, η ψυχραιμία του, η πειθώ του. Και αυτή η φοβερή του ικανότητα να διαβάζει το μυαλό και την ψυχή των παικτών του.

Τη μέρα που ο Κοουτίνιο -το «πρώτο βιολί» της Λίβερπουλ εκείνη την εποχή- πουλήθηκε στην Μπαρτσελόνα, έναντι 142 εκατομμυρίων λιρών, ο Κλοπ είχε καλέσει στο σπίτι του όλα τα μέλη του ποδοσφαιρικού τμήματος. Το πάρτι θύμιζε κηδεία. Ολοι ήταν σοκαρισμένοι από τη φυγή του βραζιλιάνου άσου. Ολο το βράδυ ο Γερμανός τριγύριζε με ένα ποτήρι στο χέρι, διαβεβαιώνοντας τους ποδοσφαιριστές και τους συνεργάτες του πως η ομάδα δεν θα έχει καμία επίπτωση από την απώλεια αυτού του εμβληματικού παίκτη. Είχε και επιχειρήματα. Είτε το πίστευε είτε όχι, ήταν αυτό που όλοι ήθελαν ν’ ακούσουν εκείνη τη στιγμή. Τους έπεισε. Ηταν, ίσως, η πιο δύσκολη στιγμή του στο Λίβερπουλ. Ακόμη και η Fenway Sports Group, η ιδιοκτήτρια του συλλόγου, του είχε προτείνει να αναλάβει την ευθύνη (της πώλησης του Κοουτίνιο), για να τον προστατεύσει από το μένος των οπαδών. Εκείνος αρνήθηκε. Απάντησε με μια από τις αγαπημένες του φράσεις, που αποτυπώνει και τον τρόπο ζωής του: «Ας μη μεγαλοποιούμε τα πράγματα».

2018-05-24T172756Z_149234873_RC14EBE0ACB0_RTRMADP_3_SOCCER-CHAMPIONS-FINAL-PREVIEW
Ο Φιρμίνιο φτάνει στο γήπεδο όπου θα διεξαχθεί ο τελικός

Εχει έναν τρόπο, να τα κάνει όλα να φαίνονται απλά. Οπως τον περασμένο Νοέμβριο, που η Λίβερπουλ προηγήθηκε 3-0 στη Σεβίλλη, μέσα σε μισή ώρα παιχνιδιού, αλλά στο τέλος έφυγε από το «Σάντσεθ Πιθχουάν» χωρίς τη νίκη (3-3). Ο αγγλικός Τύπος ξεσάλωσε, γράφοντας για «χάρτινη άμυνα» και «χάος του Κλοπ», και ο Γερμανός φοβήθηκε ότι όλος αυτός ο θόρυβος θα επηρέαζε τους παίκτες του – θα προκαλούσε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Βγήκε μπροστά και έβαλε τέλος στην κουβέντα: «Μόνον εγώ δικαιούμαι να είμαι θυμωμένος. Αλλά δεν είμαι. Οπότε, δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να είναι κάποιος άλλος».

Εξι εβδομάδες αργότερα αγόρασε τον φαν Ντάικ, τον πιο ακριβοπληρωμένο αμυντικό στα χρονικά του αγγλικού ποδοσφαίρου (75 εκατομμύρια λίρες). Αλλά εκείνο το 4-2 στη Ρώμη, από τη Ρόμα, απέδειξε πως ο Ολλανδός δεν ήταν πανάκεια για την ασθένεια της «κόκκινης» άμυνας. Η Λίβερπουλ εξακολούθησε να δέχεται «φτηνά» γκολ, όμως προόδευσε ως συλλογικότητα. Στο δεύτερο μισό του Champions League υπήρξε εκθαμβωτική. Ο Σαλάχ και ο Φιρμίνο έσβησαν την ανάμνηση του Κοουτίνιο. Οι οπαδοί στις εξέδρες έπαψαν να ονειρεύονται μετεγγραφές και πίστεψαν σ’ αυτούς που σήμερα παίζουν στην ομάδα τους. Τραγουδούν για τον Σαλάχ, τον Φιρμίνο, τον Βαϊνάλντουμ, τον Ρόμπερτσον… Και μετά το εμφατικό 5-0 επί της Πόρτο, στο Οπόρτο, έχουν κάνει το «Αλέ, Αλέ, Αλέ» soundtrack της πορείας της Λίβερπουλ προς τον τελικό.

2018-05-21T114937Z_726272479_RC196ACB0680_RTRMADP_3_SOCCER-CHAMPIONS-FINAL-PREVIEW
Μπορεί ο Σαλάχ να κάνει τηνδιαφορά στον μεγάλο τελικό;

Ο Κλοπ έχει φέρει και τους ποδοσφαιριστές του πιο κοντά, τον έναν στον άλλον. Αμέσως μετά το παιχνίδι στην Πορτογαλία, εκμεταλλευόμενος ένα διάλειμμα στο πρόγραμμα της Premier League, τους πήγε ταξίδι στη Μαρμπέγια (νότια Ισπανία). Τους έβαλε να διαλέξουν με κλήρο, με ποιον θα μοιραστούν το ίδιο δωμάτιο. Κάνει συχνά τέτοιες… ασκήσεις φιλίας, αν και ο ίδιος είναι πολύ μοναχικός τύπος. Εάν δεν βγάζει τον σκύλο του βόλτα στην παραλία κοντά στο σπίτι του, θα κάνει παρέα με τον Ντέιβιντ Βάγκνερ, τον μάνατζερ της Χάντερσφιλντ. Ή με τον γερμανό ροκά που ονομάζεται «Καμπίνο» και ολοκληρώνει τις μουσικές του παραστάσεις με μια αλλόκοτη διασκευή του «You’ll Never Walk Alone». Είναι οι μόνοι του φίλοι.

Αν και λάτρης της ομαδικής δουλειάς, ο Κλοπ πιστεύει πολύ στον «ζωτικό χώρο» που κάθε άνθρωπος έχει ανάγκη. Το αποδεικνύει το «χάος» που επικρατεί στα αποδυτήρια, όπου όλοι είναι ελεύθεροι να κάνουν ό,τι θέλουν. Να μιλήσουν στο κινητό τους, να απολαύσουν την αγαπημένη τους μουσική στα ακουστικά τους, ή να βυθιστούν στις σκέψεις τους. Η σχέση του με τους παίκτες του είναι μια διαρκής ισορροπία της πειθαρχίας με τη φιλία. Και ο Γερμανός αναζητεί πάντα πρωτότυπους τρόπους για να τους προσεγγίσει.

2018-05-21T103800Z_1130492923_RC12D626C830_RTRMADP_3_SOCCER-CHAMPIONS-FINAL-PREVIEW
Οι παίκτες της Λίβερπουλ προπονούνται υπό το βλέμμα του χαρούμενου Κλοπ

Στη διάρκεια της πτήσης προς τη Μαρμπέγια ο Κλοπ μαθαίνει πως ο Τρεντ Αλεξάντερ – Αρνολντ, ο 20χρονος ακραίος οπισθοφύλακας που κέρδισε εξ’ αρχής την εμπιστοσύνη του και βοήθησε την ομάδα να προκριθεί στον τελικό του Κιέβου, κλήθηκε στην αποστολή της Αγγλίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Ρωσίας. Ο ίδιος ο Τρεντ δεν το γνωρίζει. Ο Γερμανός κάθεται δίπλα του και τον ρωτάει: «Εχεις κανονίσει κάτι για τις μέρες του Μουντιάλ;». «Οχι, τίποτα», απαντά ο παίκτης. «Ωραία, μην κανονίσεις γιατί είσαι στην αποστολή (της εθνικής)», του λέει ο Κλοπ.

Ο,τι κι αν συμβεί το Σάββατο, στον τελικό με τη Ρεάλ, η επιστροφή της Λίβερπουλ στην «ελίτ» της Ευρώπης είναι μια πραγματικότητα. Η ομάδα που το 2016 τερμάτισε όγδοη στην Αγγλία, πίσω και από τη Γουέστ Χαμ, και δεν βγήκε ούτε στο Europa League, σήμερα μπορεί να κοιτάξει στα μάτια οποιονδήποτε αντίπαλο. Μέσα σε δυόμισι χρόνια ο Κλοπ έπεισε το «Ανφιλντ» ότι τα περασμένα μεγαλεία δεν θα μείνουν, για πάντα, περασμένα. Ο ίδιος το πίστευε από την πρώτη στιγμή. Ο Τζόρνταν Χέντερσον ακόμη θυμάται τα λόγια του προπονητή μετά την ήττα της Λίβερπουλ από τη Σεβίλλη στον τελικό του Europa League, επτά μήνες αφότου είχε αναλάβει ο Κλοπ: «Δεν πειράζει, σύντομα θα βρεθούμε σε άλλους, σπουδαιότερους τελικούς». Του Champions League, εννοούσε. Ποιον άλλον;

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...