Οι δημοσιογράφοι έχουν πάρει τις θέσεις τους και ανυπομονούν να «ανακρίνουν» το θύμα της πιο ηχηρής έκπληξης στο εφετινό Γαλλικό Οπεν: τον Νόβακ Τζόκοβιτς. Ο σπουδαίος σέρβος τενίστας έχει, μόλις, αποκλειστεί από τον 25χρονο Μάρκο Τσετσινάτο, έναν παγκοσμίως άγνωστο ιταλό από το Παλέρμο -Νο 72 στην κατάταξη- που στο παρελθόν δεν είχε νικήσει ούτε μία φορά σε κυρίως ταμπλό τουρνουά Γκραν Σλαμ. Στη μεγάλη αίθουσα Τύπου του «Ρολάν Γκαρός» δεν πέφτει καρφίτσα. Ο «Νόλε», όμως, είναι εξαφανισμένος.

Οι διοργανωτές του τουρνουά τον αναζητούν παντού. Τον βρίσκουν να κάθεται μόνος σε παρακείμενη αίθουσα, που είναι πολύ μικρή για να χωρέσει τόσο κόσμο και δεν διαθέτει, καν, μικροφωνική εγκατάσταση. Παρά τα παρακάλια τους, ο Τζόκοβιτς αρνείται να μετακινηθεί. Λίγα λεπτά αργότερα η συνέντευξη Τύπου αρχίζει, στη μικρή αίθουσα, με τους μισούς από τους διαπιστευμένους να έχουν μείνει απέξω. Δεν έχασαν κάτι το σημαντικό.

Ο 31χρονος σούπερ-σταρ των κορτ δέχτηκε ελάχιστες ερωτήσεις και σχεδόν σε όλες απάντησε μονολεκτικά. Ενας συμπατριώτης του, που είχε το θάρρος, παραπονέθηκε ότι αυτό δεν ξανάγινε. «Εχει ξανασυμβεί», του απάντησε βαριεστημένα ο Τζόκοβιτς. Δεν είναι αγενής -ποτέ δεν ήταν-, όμως αυτή η αποτυχία του κόστισε αφάνταστα. Είχε δουλέψει πολύ γι’ αυτό το τουρνουά, για πρώτη φορά έπειτα από πολύ καιρό ένιωθε καλά, και πίστευε -όπως είπε ο ίδιος- ότι στο Παρίσι θα του δινόταν η ευκαιρία για μια νέα αρχή. Τις προηγούμενες μέρες τα μάτια του πετούσαν σπίθες αισιοδοξίας. Είχε φτάσει στους προημιτελικούς με μόλις ένα χαμένο σετ. Τώρα, όμως, σκέφτεται να μην κατέβει ούτε στο «Ουΐμπλεντον», τον άλλο μήνα.

Από το 2016 κι έπειτα, οι μεταπτώσεις του είναι πρωτοφανείς για αθλητή τέτοιου επιπέδου. Τον Ιούνιο εκείνης της χρονιάς κατέκτησε το «Ρολάν Γκαρός», τον μοναδικό Γκραν Σλαμ τίτλο που έλειπε από τη συλλογή του, και έγινε μόλις ο τρίτος εν ενεργεία πρωταθλητής και στα τέσσερα κορυφαία τουρνουά στα χρονικά του τένις. Σε 46 παιχνίδια της σεζόν κέρδισε τα 44. Φαινόταν ζήτημα χρόνου, να καλύψει τη διαφορά των πέντε Γκραν Σλαμ που -τότε- τον χώριζαν από τον Ρότζερ Φέντερερ και να τον προσπεράσει στη συζήτηση για τον καλύτερο τενίστα όλων των εποχών.

Τον Ιανουάριο του 2017, όμως, αποκλείστηκε μόλις στον δεύτερο γύρο του Αυστραλιανού Οπεν, στη Μελβούρνη, από έναν ασήμαντο αντίπαλο από το Ουζμπεκιστάν, τον Ντένις Ιστόμιν, νούμερο 119 της παγκόσμιας κατάταξης. Και πέντε μήνες αργότερα, στον προημιτελικό του «Ρολάν Γκαρός», διασύρθηκε από τον 22χρονο (από τη νέα γενιά των μεγάλων ταλέντων) Αυστριακό Ντομινίκ Τιμ. «Πονάει η καρδιά μου να τον βλέπω σε αυτή την κατάσταση», σχολίασε στο μικρόφωνο του NBC η πρώην τενίστρια Μέρι Καρίλο. Ο «Νόλε» έχανε ασταμάτητα, από αθλητές που κανονικά θα έπρεπε να ελπίζουν μόνο σε ένα του αυτόγραφο: στο Λονδίνο ηττήθηκε στον τρίτο γύρο από τον Αμερικανό Σαμ Κουέρι, Νο 41 στον κόσμο.

Πλέον, ο Τζόκοβιτς δεν θυμίζει σε τίποτα τον «Σούπερμαν» των κορτ που, κάποτε, όλοι πίστευαν ότι θα μπορούσε να φτάσει και να ξεπεράσει τον «βασιλιά» Φέντερερ. Η κατρακύλα του είναι από τις πιο θεαματικές στην ιστορία των σπορ. Και από τις πιο ανεξήγητες. Οπως φαίνεται, ακόμη και για τον ίδιο. Δοκίμασε τα πάντα. Απέλυσε σύσσωμο το προπονητικό του τιμ (με επικεφαλής τον Μπόρις Μπέκερ), με το οποίο συνεργαζόταν για πολλά χρόνια, και προσέλαβε τον θρυλικό Αντρέ Αγκάσι. Κάλεσε σε βοήθεια τον «γκουρού» Πέπε Ιμάθ, έναν αποτυχημένο πρώην τενίστα που σήμερα βγάζει το ψωμί του ως… προπονητής του διαλογισμού. Εγινε χορτοφάγος, και έχει μείνει… πετσί και κόκκαλο. Τίποτα. Εξακολουθεί να χάνει. Με σπάνια «φωτεινά διαλείμματα», έτσι για να μην ξεχνά ο κόσμος πόσο τεράστιος παίκτης υπήρξε.

«Τον έφαγε ο ποδόγυρος», είναι η εξήγηση στην οποία καταλήγουν οι περισσότεροι. Η αλήθεια είναι ότι, από ένα σημείο κι έπειτα, οι οι ερωτικές του περιπέτειες είναι περισσότερες και από τις νίκες του. Κάποιες, όπως η θρυλούμενη σχέση του με τη Μαρία Σαράποβα, έμειναν φήμες. Για κάποιες άλλες, όμως, υπάρχουν ντοκουμέντα. Για παράδειγμα, η φωτογραφία του δίπλα στην Ντίπι Παντουκόν. Τι δουλειά είχε ένας (παντρεμένος) τενίστας με μια (καλλονή) ινδή σταρ του Bollywood, νύχτα στο Λος Αντζελες, αν δεν ήταν «ζευγάρι»; Τέλος πάντων, όλο το Μονακό (εκεί βρίσκεται η μόνιμη κατοικία του) γνωρίζει για τις απιστίες του, τις οποίες η σύζυγός του (από το 2014), Γέλενα Ρίστιτς, πάντοτε του συγχωρούσε. Τον τιμωρούσε μόνο με την απουσία της από τους αγώνες του.

Γιατί λύγισε νωρίς ο «Νόλε»

Εχει συμβεί σε πολλούς σπουδαίους τενίστες, να βάλουν την καριέρα τους σε κίνδυνο για μια γυναίκα. Τρανό παράδειγμα, ο Αντρέ Αγκάσι. Οταν (πριν από 20 χρόνια) παντρεύτηκε την Μπρουκ Σιλντς, στα κορτς πήγαινε… κατά διαβόλου. Μόλις τη χώρισε, όμως, και τα ‘φτιαξε με την Στέφι Γκραφ (τότε Νο 1 του γυναικείου τένις), έγινε ξανά ο αθλητής που σκορπούσε τον τρόμο στους αντιπάλους του. Κάποιους άλλους, πάλι, ο έρωτας τους απογείωσε. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει ο τεράστιος Ρότζερ Φέντερερ, που παντρεύτηκε την (τότε τενίστρια) Μίρκα Βάβρινετς στις αρχές της χιλιετίας.

Οχι, δεν μπορεί να κρύβονται οι γυναίκες πίσω από το «δράμα» του Τζόκοβιτς. Ισως κι αυτές, δηλαδή η ταραχώδης ερωτική του ζωή, να είναι σύμπτωμα μιας άλλης, βαθύτερης αιτίας: της ανάγκης του να αποδράσει από τη φυλακή της αβάσταχτης ρουτίνας του: προπόνηση, ταξίδι με το αεροπλάνο, αγώνες ανά δυο μέρες, πάλι ταξίδι, προπόνηση και πάει λέγοντας. Οι τενίστες υψηλού επιπέδου νιώθουν αφόρητη πίεση και μοναξιά. Ο Κόνορς έχει παραδεχθεί, στη βιογραφία του, ότι πάλεψε με την κατάθλιψη. Ο Μπγιόρν Μποργκ το ‘ριξε στο αλκοόλ. Η διαφορά του Τζόκοβιτς από όλους τους άλλους είναι ότι «λύγισε» νωρίς.

Κάποια στιγμή το τένις έπαψε να τον εξιτάρει, να τον κάνει ευτυχισμένο. Το έχει ομολογήσει, με όσο πιο ξεκάθαρο τρόπο μπορούσε. Το 2016 είχε δηλώσει πως «οι τίτλοι δεν είναι αυτοσκοπός για μένα, ούτε το να γράψω ιστορία, γιατί το τένις δεν είναι το μοναδικό ωραίο πράγμα στη ζωή». Λίγο αργότερα, όταν κέρδισε το τρόπαιο του «Ρολάν Γκαρός», είχε χαράξει στο χώμα με τη ρακέτα του μια τεράστια καρδιά. Κι έκτοτε, άρχισε ο κατήφορος.

Η γυναίκα που του πήρε τα μυαλά λέγεται «ζωή». Για να πάψει να χάνει από τον Τσετσινάτο, τον Ιστόμιν, τον Κουέρι και άλλους «απίθανους», ο μεγάλος αθλητής πρέπει πρώτα να νικήσει τον άλλο του εαυτό: έναν κανονικό άνθρωπο, που λαχταρά να γευτεί τις απλές, καθημερινές χαρές.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News