514
Από δεξιά: Κριστίν Λαγκάρντ (ΔΝΤ), Λουίς ντε Γκουίντος (Ισπανία), Μισέλ Σαπέν (Γαλλία), Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (Γερμανία), Τζορτζ Οσμπορν (Βρετανία), Πιερ Κάρλο Πάντοαν (Ιταλία) | REUTERS/Jonathan Ernst

Τι παίζεται στην Ουάσιγκτον

Από δεξιά: Κριστίν Λαγκάρντ (ΔΝΤ), Λουίς ντε Γκουίντος (Ισπανία), Μισέλ Σαπέν (Γαλλία), Βόλφγκανγκ Σόιμπλε (Γερμανία), Τζορτζ Οσμπορν (Βρετανία), Πιερ Κάρλο Πάντοαν (Ιταλία)
|REUTERS/Jonathan Ernst

Τι παίζεται στην Ουάσιγκτον

Tο επόμενο τριήμερο είναι -θεωρητικά- άλλο ένα από τα κρίσιμα για την πορεία του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής και τις εξελίξεις στην χώρα σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο.

Στο περιθώριο της Eαρινής Συνόδου του ΔΝΤ πιθανολογείται ότι θα ληφθούν κάποιες αποφάσεις, κυρίως ως προς τις μεθοδεύσεις για το κλείσιμο της αξιολόγησης και τους όρους της συνέχειας στην συνεργασία των ευρωπαϊκών θεσμών με το ΔΝΤ για την διευθέτηση του ελληνικού ζητήματος.

Τα μηνύματα που μεταδίδονται από τις επισκέψεις του Αλέξη Τσίπρα στο Παρίσι την Τετάρτη και στο Στρασβούργο την Πέμπτη, για συναντήσεις με τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, Φρανσουά Ολάντ και τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Μάρτιν Σουλτς, αντίστοιχα, δεν φαίνεται να προσφέρουν ασφαλείς ενδείξεις ως προς τις πιθανότητες ευόδωσης των επιδιώξεων του Πρωθυπουργού.

Και στις δύο επισκέψεις κυριάρχησε η παρότρυνση προς τον κ. Τσίπρα: η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει γρήγορα.

Υπό αυτές τις συνθήκες, το ερώτημα που εξακολουθεί να πλανάται είναι: «προς τι οι καθυστερήσεις;».

Οπως επισήμαναν κάποια πολιτικά στελέχη στην Αθήνα, ένας από τους λόγους για τους οποίους η συμφωνία δεν επιτεύχθηκε στις αρχές της εβδομάδας, ήταν πως όλες οι πλευρές εν τέλει ήθελαν να περιμένουν τα αποτελέσματα της Συνόδου του ΔΝΤ. Και αυτό επειδή, αφενός μεν η Αθήνα θέλει να έχει μία εικόνα για το αν υπάρχει περίπτωση να εκκινήσει μία συζήτηση για ρύθμιση του χρέους καθ΄οιονδήποτε τρόπο, αφετέρου δε οι δανειστές αναζητούν την φόρμουλα για την παραμονή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα.

Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών κατά πολλούς δίνουν μία πρώτη εξήγηση: στο Μέγαρο Μαξίμου  έχουν αντιληφθεί ότι υπό τις παρούσες συνθήκες, καμία ευρωπαϊκή κυβέρνηση δεν είναι διατεθειμένη να εκστομίσει έστω κάποια πρόταση για διευκολύνεις προς την Ελλάδα. Την ίδια στιγμή το ΔΝΤ εξακολουθεί να πιέζει για αναδιάρθρωση του χρέους, το οποίο θεωρεί μη βιώσιμο, ενώ πιέζει για περαιτέρω μεταρρυθμίσεις.

Κατά μία ερμηνεία, με αυτά τα δεδομένα η κυβέρνηση Τσίπρα  -όπως άλλωστε έχει «διαμηνύσει» και μέσω του Πρωθυπουργού αλλά και των πρόσφατων δηλώσεων του Γιώργου Σταθάκη περί βιωσιμότητας του χρέους έως το 2022- είναι έτοιμη να αποχαιρετήσει την «Ιθάκη» της. Η απομείωση του χρέους δεν είναι πλέον προτεραιότητα, τουλάχιστον όχι με τους όρους που εννοεί το ΔΝΤ (το οποίο, σημειωτέον, αναφέρεται πάντοτε στην μείωση του χρέους της Ελλάδας έναντι των άλλων και όχι έναντι του Ταμείου). Ο βασικός λόγος για τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση τηρεί αυτή την στάση (η οποία πιθανώς και να αποσαφηνιστεί στην Ουάσιγκτον), είναι πως η ελάφρυσνη/απομείωση/αναδιάρθρωση του χρέους με τους όρους του ΔΝΤ σημαίνει και ένα ακόμη μνημόνιο. Κάτι το οποίο ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του δεν αντέχουν.

Υπό αυτούς τους όρους, ένα από τα ζητούμενα της συγκεκριμένης φάσης διαπραγμάτευσης, δεν αφορά μόνο τους δανειστές και την Ελλάδα, αλλά και τους δανειστές μεταξύ τους και πιο συγκεκριμένα: με ποιους όρους θα εξακολουθήσει να συμμετέχει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, ενώ οι ευρωπαϊκοί θεσμοί θα αναζητούν την φόρμουλα των διευκολύνσεων στις αποπληρωμές του ελληνικού χρέους και μάλιστα με τρόπο που θα μπορούν να «πουλήσουν» οι κυβερνήσεις στους πολίτες και τα κοινοβούλιά τους.

Κατά κάποιους, η λύση του γρίφου θα αναζητηθεί και πιθανώς θα βρεθεί στην Ουάσιγκτον έως και τη Κυριακή, προκειμένου να αρχίσει άλλη μία «τελική» φάση συζήτησης μεταξύ της Ελλάδας και των δανειστών της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...