Είναι νέα, φιλοευρωπαία, οικονομολόγος στο επάγγελμα και σπουδαγμένη στη Βρετανία. Είναι επίσης δηλωμένη ομοφυλόφιλη αλλά και η νέα πρωθυπουργός της Σερβίας. Για την Ανα Μπρνάμπιτς ο λόγος, η οποία αποτελεί αδιαμφισβήτητα το πρόσωπο της χρονιάς στα Βαλκάνια. Μιλώντας στην ιταλική La Repubblica με αφορμή τη διεξαγωγή (σήμερα στην Τεργέστη) της Συνόδου ανάμεσα στην ΕΕ και τα βαλκανικά κράτη, η 42χρονη πολιτικός υπενθυμίζει πως «σήμερα η Σερβία είναι η πιο πολυεθνική χώρα της Ευρώπης με 26 καταγεγραμμένες και ενσωματωμένες εθνικές ομάδες και 15 γλώσσες που διδάσκονται στα σχολεία. Συχνά η πατρίδα μου περιγράφεται ως μια χώρα κλειστή, συντηρητική, ξενοφοβική, ομοφοβική, αλλά δεν είναι έτσι. (Η Σερβία) ξέρει πως να ζει με τις διάφορες μειονότητες, τις προστατεύει μέσω θεσμικών μηχανισμών. Η ομοφοβία υπήρχε στη Σερβία, σε μεγάλο μάλιστα βαθμό, αλλά θα ήθελα να πιστεύω πως προερχόταν από θορυβώδεις μειονότητες, όχι από σιωπηλές πλειονότητες».

Αποτελεί οπότε ο διορισμός της στην πρωθυπουργία από τον πρόεδρο της χώρας Αλεξάνταρ Βούτσιτς σημάδι μιας απόπειρας μετάλλαξης της χώρας και αναμόρφωσης της σερβικής κοινωνίας; -διερωτάται ο ιταλός δημοσιογράφος- και η Άνα Μπρνάμπιτς απαντά: «ο πρόεδρος Βούτσιτς εργάστηκε σκληρά για την αλλαγή. Μαζί του η κυβέρνηση δεν αντιτάχθηκε ποτέ στο gay pride, στο οποίο συμμετέχουν εδώ και χρόνια υπουργοί και ο δήμαρχος του Βελιγραδίου. Οι μειονότητες προστατεύονται και από την Αστυνομία. Επιλέγοντας εμένα για την πρωθυπουργία ο Βούτσιτς απέδειξε ότι είναι ένας ηγέτης θαρραλέος που έχει ένα όραμα ενώ και το κόμμα του με αποδέχτηκε ως μη εγγεγραμμένο μέλος του και όντας ομοφυλόφιλη και με παππού από την Κροατία. Διερωτήθηκαν μόνον εάν είμαι τίμια και εάν μπορώ να κάνω ό,τι καλύτερο για τη Σερβία. Πρόκειται για ένα σημαντικό βήμα προς τα μπροστά, εκτιμώ αυτήν την ευκαιρία για να συνεχίσουμε στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων». Οσον αφορά τις προτεραιότητές της για το μέλλον της Σερβίας, «άνοιγμα προς τον κόσμο, ψηφιοποίηση, Ευρώπη».

Το πρόσωπο μιας Σερβίας που αλλάζει. Φωτογραφία: REUTERS/Marko Djurica

Eνα παιδί μέσα σ’ ένα κλουβί που έκλαιγε απαρηγόρητο. Αυτό απεικόνιζε η φωτογραφία που δημοσιεύτηκε σε μια κυριακάτικη εφημερίδα της Βρετανίας το 2004, μια φωτογραφία που ανάγκασε την Τζ. Κ. Ρόουλινγκ ν’ αποδείξει στον κόσμο ότι οι «μαγικές» ικανότητές της είναι, ενδεχομένως, αστείρευτες.

Περήφανη (αλλά και ενισχυμένη οικονομικά) από την εξαιρετική επιτυχία του δικού της τέκνου, η «μητέρα» του Χάρι Πότερ ίδρυσε τότε μια φιλανθρωπική οργάνωση που δρα ανά τον κόσμο με στόχο τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης παιδιών με ειδικές ανάγκες, ορφανών και εγκαταλελειμμένων παιδιών, που ζουν σε ιδρύματα όπου κάθε άλλο παρά λαμβάνουν την προσοχή και τη φροντίδα που χρειάζονται. Ο στόχος της είναι ιδιαίτερα φιλόδοξος -η εξάλειψη των ορφανοτροφείων και των λοιπών ανάλογων ιδρυμάτων κατά τα επόμενα 20 χρόνια- αλλά αρκεί ν’ αναλογιστεί κανείς τι έχει καταφέρει έως σήμερα, για να πειστεί γα τις προθέσεις και, κυρίως τις ικανότητες της βρετανίδας συγγραφέα. Πριν από είκοσι χρόνια, η Ρόουλινγκ ήταν μια νεαρή μητέρα δίχως χρήματα που έβρισκε καταφύγιο (ώστε να μπορέσει να γράψει) σε μπαρ, καφέ και βιβλιοθήκες και η οποία, πριν καταφέρει να εκδώσει τις περιπέτειες του δικού της παιδιού, έλαβε δεκάδες αρνητικές απαντήσεις από ατζέντηδες και εκδότες. Τα κατάφερε, ωστόσο, σημειώνοντας, μάλιστα, εξαιρετική επιτυχία, και δημιουργώντας μια τεράστια περιουσία.

Με το ίδιο πάθος που αγωνίστηκε για να φέρει στη ζωή τους πρωταγωνιστές των έργων της, η Ρόουλινγκ έχει αφιερωθεί σήμερα, μεταξύ άλλων, στα παιδιά τα οποία εξαιτίας της φτώχειας, των προκαταλήψεων και άλλων -όποιων- αρνητικών γεγονότων και συνθηκών απομακρύνθηκαν από τις οικογένειές τους. H Lumos, η οργάνωσή της, έχει παραρτήματα στην Τσεχία, την Ουκρανία, τη Βουλγαρία, τη Μολδαβία, τις ΗΠΑ και την Βρετανία. «Σήμερα, οχτώ εκατομμύρια παιδιά ζουν σε ιδρύματα, αλλά το 80% αυτών δεν είναι ορφανά», εξήγησε η ίδια, μιλώντας στο CNN με αφορμή τα εικοστά γενέθλια του Χάρι Πότερ. Στόχος της Lumos είναι προώθηση πρωτοβουλιών και δράσεων για την οικονομική και ψυχολογική στήριξη των οικογενειών ούτως ώστε τα παιδιά που σε διαφορετική περίπτωση θα κατέληγαν σε ορφανοτροφεία και λοιπά ιδρύματα να έχουν τη δυνατότητα να μεγαλώσουν στα σπίτια τους, είτε με τους γονείς τους, εάν υπάρχουν, είτε με θείους, θείες και λοιπούς συγγενείς ή ακόμα και στο εσωτερικό διευρυμένων οικογενειών. Από το 2004 έως σήμερα, η Lumos έχει προσφέρει σημαντική βοήθεια σε περίπου 10.000 παιδιά.

Άλλωστε και ο Χάρι Πότερ ένα παιδί ορφανό και απροστάτευτο ήταν. Φωτογραφία: Allegri/Reuters

Ο Ντόναλντ Τραμπ επέλεξε να υπερασπιστεί την «Πρώτη Θυγατέρα» των Ηνωμένων Πολιτειών, δηλαδή την κόρη του Ιβάνκα Τραμπ, με το πλέον αναίσχυντο και επιθετικό τρόπο: βάλλοντας αυτήν τη φορά κατά της κόρης των Κλίντον, Τσέλσι. Το περασμένο Σάββατο, 8 Ιουλίου, κατά τη διάρκεια της συνόδου των G20 o πρόεδρος–πατέρας ζήτησε από την κόρη αλλά και σύμβουλό του στον Λευκό Οίκο να πάρει τη θέση του στο τραπέζι των ηγετών. Μία φωτογραφία, την οποία ανάρτησε στο Twitter μια ρωσίδα αξιωματούχος, προκάλεσε πλήθος αντιδράσεων. Πώς είναι δυνατόν οι ΗΠΑ να εκπροσωπούνται από την κόρη του προέδρου; Με ποια ιδιότητα; Ποιος την εξέλεξε; Η Άνγκελα Μέρκελ, μάλιστα, η οικοδέσποινα της Συνόδου που πραγματοποιήθηκε στο Αμβούργο, αισθάνθηκε την υποχρέωση να προσδιορίσει πως κάθε αντιπροσωπεία είναι ελεύθερη να στέλνει όποιον θέλει στις όποιες συναντήσεις, επισημαίνοντας πως «είναι γνωστό ότι η Ιβάνκα εργάζεται στον Λευκό Οίκο».

Την Δευτέρα, ο Ντόναλντ Τραμπ, παίρνοντας θάρρος από τα λεγόμενα της γερμανίδας καγκελαρίου, έγραψε στο Twitter (που αλλού;) τα εξής: «Όταν εγκατέλειψα την αίθουσα της διάσκεψης… ζήτησα από την Ιβάνκα να καθίσει. Είναι κάτι το απόλυτα φυσιολογικό. Η Άνγκελα Μ. συμφωνεί». Στη συνέχεια, όμως, ο πραγματικά «ανεκδιήγητος» Ντόναλντ έστρεψε τα βέλη του –αναφέρει η Corriere della Sera– στην αντίπαλη οικογένεια, με την οποία εξακολουθεί, προφανώς, να αντιπαρατίθεται με μανία, παρότι η προεκλογική εκστρατεία ολοκληρώθηκε πριν από πολλούς μήνες. Ο Τραμπ βάλθηκε, οπότε, να φανταστεί τι θα συνέβαινε  εάν στο Αμβούργο βρίσκονταν οι Κλίντον: «Εάν η Τσέλσι Κλίντον έπαιρνε τη θέση της μητέρας της, την ώρα που εκείνη ξεπουλούσε την πατρίδα μας, οι ψευδείς ειδήσεις θα ανέφεραν “η Τσελσι για πρόεδρος”», υποστήριξε.

Η κόρη, ωστόσο, της πρώην προεδρικής υποψήφιας των Δημοκρατικών αλλά και του 42ου προέδρου των ΗΠΑ έσπευσε ν’ απαντήσει: «Καλημέρα, κύριε πρόεδρε. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου δεν θα μου το ζητούσαν ποτέ. Εσείς ξεπουλούσατε την πατρίδα σας;».

Η «πρώτη θυγατέρα», εκτελώντας χρέη προέδρου των ΗΠΑ, στην επίμαχη σκηνή από τη σύνοδο των G20. Φωτογραφία:REUTERS

Γράφουν ακατάπαυστα μηνύματα και είναι ικανοί να περνούν ώρες στο Tinder, αναζητώντας τον ιδανικό ή την ιδανική σύντροφο. Οι millennials, ωστόσο, αδυνατούν να δεθούν με κάποιον συναισθηματικά ενώ φαίνεται πως έχουν ξεχάσει και το σεξ. Αυτό, τουλάχιστον, υποστηρίζει η Λίζα Γουέιντ, καθηγήτρια Κοινωνιολογίας στο Occidental College του Λος Άντζελες και συγγραφέας του βιβλίου «American Hookup – The new culture of sex on campus» (Αμερικανική «φάση» – Η νέα κουλτούρα του σεξ στο πανεπιστήμιο), το οποίο κατέληξε ν΄αποτελεί τη βίβλο των νεαρών Αμερικανών όσον αφορά τα ζητήματα ερωτικής και σεξουαλικής φύσης που τους απασχολούν. «Δεν είναι αλήθεια ότι οι millennials κάνουν περισσότερο σεξ από όλους τους υπόλοιπους», υποστηρίζει η αμερικανίδα ειδικός. Και την άποψή της επιβεβαιώνουν οι έρευνες των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ όσον αφορά τη σεξουαλική ζωή των νεαρών Αμερικανών: όλοι όσοι είναι σήμερα έως και 19 χρονών κάνουν λιγότερο σεξ σε σύγκριση με όλους όσοι είχαν την ίδια ηλικία το 1998 και οι οποίοι δεν είχαν στη διάθεσή τους ούτε το διαδίκτυο ούτε εφαρμογές ανεύρεσης συντρόφων. Σήμερα στις ΗΠΑ σεξ κάνει το 42% των γυναικών και το 44% των ανδρών ενώ τα ποσοστά μεταξύ των μελών της αποκαλούμενης γενιάς Χ στην οποία ανήκουν οι γεννημένοι από το 1965 έως το 1984 ήταν 51% και 60% αντίστοιχα.

Κατά το παρελθόν, εξηγεί η Γουέιντ, δύο άνθρωποι περνούσαν ένα όμορφο βράδυ μαζί με απώτερο σκοπό τη δημιουργία μιας σχέσης περισσότερο ερωτικής παρά στυγνά σεξουαλικής. Σήμερα μπορεί οι περισσότεροι ν΄αναζητούν μόνον το σεξ της μιας βραδιάς, γεγονός που είναι κοινωνικά αποδεκτό, αλλά στην πραγματικότητα οι νέοι και οι νέες φαίνεται πως αυτό που επιθυμούν περισσότερο είναι ο ρομαντισμός των γονιών τους. Το περιορισμένο ενδιαφέρον τους για τον γάμο και τους συναισθηματικούς δεσμούς, γενικότερα, αποτελεί περισσότερο μια κάλυψη ενός συναισθηματικού κενού. «Υποπτεύομαι πως οι νέοι κάνουν σεξ, αναζητώντας ένα ταίρι… έτσι το σεξ δεν γίνεται για την ευχαρίστηση αλλά για την ανεύρεση ενός συντρόφου», επισήμανε.

Φαίνεται πως δεν αρκούν ούτε τα κινητά ούτε οι όποιες εφαρμογές για την ανεύρεση συντρόφου. Φωτογραφία:Global PR trends