Συμφοιτητές του από τη σχολή Σταυράκου λένε πως ο Λάνθιμος φαινόταν ότι θα ξεχωρίσει. Τον ακολουθούσε η αύρα που προμήνυε ένα κάποιο μέλλον στη χώρα όπου το να είσαι σκηνοθέτης σημαίνει ή ότι έχεις λεφτά για πέταμα ή ότι είσαι ημίτρελος.

Ο Λάνθιμος δεν είχε από πίσω του μια περιουσία την οποία θα μπορούσε να ρευστοποιήσει σε ταινίες. Είχε όμως ταλέντο και πείσμα για δουλειά και επίσης εργαζόταν για διαφημιστικές εταιρείες από φοιτητής. Το να είσαι φοιτητής στα ‘90s και να βγάζεις τα προς το ζην δουλεύοντας στην Ελλάδα (όχι ως γκαρσόνι, αλλά ως σκηνοθέτης) είναι μεγάλη ιστορία.

Κάπου τότε, το 1997, ο Γιώργος Λάνθιμος γύρισε και τρία βιντεοκλίπ: δύο για την Κατερίνα Κυρμιζή και το άλμπουμ της «Κοντσέρτο για σοκολάτα και τριαντάφυλλα» και ένα για τη Δέσποινα Βανδή και το γνωστό σε όλους όσους κατοικούν αυτή τη χώρα τραγούδι «Δέκα εντολές».

Next up in our series of vignettes is Identikit by Yorgos Lanthimos.

A video posted by Radiohead (@radiohead) on Jun 24, 2016 at 6:59am PDT

Από τότε ο 43χρονος σήμερα Γιώργος Λάνθιμος έχει σκηνοθετήσει ταινίες (π.χ. «Ο καλύτερός μου φίλος», το 2001, για τον Λάκη Λαζόπουλο), παραστάσεις για το θέατρο Αμόρε, για το θέατρο του Νέου Κόσμου και για το Εθνικό Θέατρο και πολλά διαφημιστικά για την τηλεόραση.

Ξεχωρίζω τις δικές του ταινίες, την «Κινέττα» (2005) και τον «Κυνόδοντα» (2009), διότι σε αυτές φάνηκε ξεκάθαρα ότι ο Λάνθιμος είναι ένας arthouse σκηνοθέτης ο οποίος σίγουρα είχε μεγάλες δυνατότητες. Μετά ακολούθησαν οι «Αλπεις» (2011) και φυσικά ο «Αστακός» (2015) – η πρώτη του μεγάλη διεθνής ταινία.

Η δική μου εμπειρία από τον Λάνθιμο ήταν το 2004. Ο ΔΟΛ που εξέδιδε το περιοδικό «FREE» έψαχνε ιδέα και σκηνοθέτη για το τηλεοπτικό σποτ. Ημουν παρούσα σε όλες τις προτάσεις των διαφόρων μεγάλων διαφημιστικών εταιρειών και έβλεπα ότι σε αυτές ήταν αδύνατο να αποτυπωθεί η ταυτότητα του περιοδικού. Ολες οι προτάσεις φαίνονταν παρωχημένες, περασμένης δεκαετίας.

[Οι «Δέκα Εντολές» της Δέσποινας Βανδή. Βιντεοκλίπ με την υπογραφή του Γιώργου Λάνθιμου]

Το σύνθημα του περιοδικού ήταν «Πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε». Ηταν ένα αστείο σύνθημα, διότι για μας που δουλεύαμε στα περιοδικά μάλλον ίσχυε το αντίθετο. Γράφαμε για τη ζωή και μέσα από αυτά τα γραπτά τη ζούσαμε.

Μια μέρα λοιπόν, ήρθε ο Λάνθιμος στα γραφεία μας, στη Χρήστου Λαδά. Κοίταξε τον χώρο, τσεκάρισε τα φώτα και έφυγε. Την επόμενη μέρα που πήγα στο γραφείο είδα όλες τις καρέκλες άνω κάτω. Σαν να είχε πέσει βόμβα. Εμαθα ότι είχε γίνει γύρισμα το προηγούμενο βράδυ.

Λίγες μέρες μετά, μας κάλεσαν στη διαφημιστική με την οποία συνεργαζόταν ο Λάνθιμος, για να δούμε το σποτ. Ηταν ένα αριστούργημα! Ηταν ακριβώς η δική μας αλήθεια: το «πρώτα ζούμε και μετά γράφουμε» σημαίνει ότι στην πραγματικότητα «ζούμε την προσομοίωση της ζωής μέσα από τα κείμενα που γράφουμε».

Το σποτ έλεγε «Γράφουμε κείμενο για την ελεύθερη πτώση» και ο ηθοποιός που υποδυόταν τον συντάκτη, έπεφτε κάτω από την καρέκλα, ξανασηκωνόταν και έγραφε για το πώς νιώθεις όταν πέφτεις. Τόσο απλό, τόσο οικονομικό, τόσο προφανές, τόσο αληθινό και «to the point». Όπως και οι ταινίες του Γιώργου Λάνθιμου.

Οταν είδα τον «Κυνόδοντα» το 2009 είχα ακριβώς την ίδια εντύπωση. Απλός, λιτός και κατευθείαν στο θέμα.

Και μετά ο Λάνθιμος τα κατάφερε: έφυγε από τη χώρα του τζάμπα σινεμά και έφτασε να θεωρείται διεθνώς κάτι σαν «ο Αγγελόπουλος του σήμερα».

Πώς εξαργυρώνεται αυτό στην πραγματικότητα; Εκείνος επί τέλους μπορεί να γυρίσει ταινίες στις οποίες, όσοι συμμετέχουν πληρώνονται, και από την άλλη το Χόλιγουντ θέλει να συνεργαστεί μαζί του. Πριν λίγες μέρες ανακοινώθηκε ότι στην επόμενη ταινία του θα παίξει η Νικόλ Κίντμαν η οποία παρεμπιπτόντως έχει συνεργαστεί με τον Νο 1 arthouse σκηνοθέτη παγκοσμίως, τον Λαρς φον Τρίερ στην ταινία «Dogville» (2002).

Και τώρα, προκύπτει η συνεργασία με τους Radiohead. Ο Γιώργος Λάνθιμος, ανάμεσα σε άλλους arthouse σκηνοθέτες, δημιούργησε ένα μικρό βίντεο στο Instagram του σημαντικού αυτού βρετανικού συγκροτήματος, για το τραγούδι με τίτλο «Identikit» που περιέχεται στο νέο άλμπουμ τους «A Moon Shaped Pool». Πράγματι αυτή είναι μια ωραία συνεργασία, και το μικρό βίντεο του Λάνθιμου με τον Γάλλο ηθοποιό Ντενί Λαβάν δεν το ξεχνάς.

[Το βιντεοκλίπ του «Daydreaming» από το νέο άλμπουμ των Radiohead, σκηνοθέτησε ο Πολ Τόμας Αντερσον]

Ωστόσο σε αυτή την ιστορία υπάρχει κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, κι αυτό από άποψη μάρκετινγκ, για τον ίδιο τον Λάνθιμο: το πρώτο βιντεοκλίπ που κυκλοφόρησε επίσημα από το νέο άλμπουμ των Radiohead για το τραγούδι «Daydreaming», το έχει σκηνοθετήσει ο αμερικανός σπουδαίος (περίπου συνομήλικος του Λάνθιμου) σκηνοθέτης Πολ Τόμας Αντερσον – αυτός που έχει υπογράψει ταινίες-αριστουργήματα, όπως «Ξέφρενες νύχτες», «Θα χυθεί αίμα», «The Master», «Εμφυτο ελάττωμα» κ.α.

Για τον Λάνθιμο αυτή η συνεργασία έχει λοιπόν δύο συν: όπως και να το κάνουμε, όταν είσαι ένας νέος και φέρελπις σκηνοθέτης από την Ελλάδα ο οποίος κάνει τώρα τα πρώτα μεγάλα βήματά του στο εξωτερικό πρέπει να φροντίζεις ώστε το όνομά σου να μπαίνει άμεσα ή έμμεσα δίπλα στα σωστά ονόματα. Το να συνδέεσαι μέσω Radiohead με τον Πολ Τόμας Αντερσον είναι διπλό τζακπότ. Από την άλλη το να συνδέεσαι μέσω Νικόλ Κίντμαν με τον Λαρς φον Τρίερ, τον Στάνλεϊ Κιούμπρικ, τον Αντονι Μιγκλέλα, τον Αλεχάντρο Αμενάμπαρ και πάρα πολλούς άλλους σκηνοθέτες πρώτης γραμμής είναι ένα καθαρό μονοπάτι που σε οδηγεί σε μεγάλη καριέρα στο Χόλιγουντ.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News