Το Atlantic για τους βιοχάκερ και άλλα δαιμόνια / Ο Guardian για μια χερσόνησο που μυρίζει πάντα μπαρούτι / H Repubblica για την φρίκη σε μια βομβαρδισμένη πόλη / Και οι Times…
-
The Atlantic
Βιο-τρέλα/ «Γιατί έκανα ένεση το DNA μου»
«Μπορούμε να πούμε ότι εφευρέθηκε η τελευταία μορφή αυτοπειραματισμού: αποστείρωσε το σώμα του για να “μεταμοσχεύσει” ολόκληρο μικροβίωμα (εκατομμύρια γονίδια μικροβίων), μπροστά σε δημοσιογράφο». Έτσι αρχίζει το άρθρο της στο Atlantic η Σάρα Χανγκ σχετικά με την τελευταία τρέλα της βιοτεχνολογικής «παράλληλης» έρευνας, αυτής που έχουν αναλάβει να κάνουν οι λεγόμενοι «βιοχάκερ» αντί των παραδοσιακών ερευνητών: ένας τομέας, επισημαίνει το περιοδικό, όπου εδώ και πολύ καιρό συνηθίζεται η χρήση του πειραματισμού στον εαυτό τους με τις τελευταίες ανακαλύψεις, εκτός ερευνητικών κέντρων και εργαστηρίων.
Τέτοια είναι η και η περίπτωση του Τζόσια Ζέινερ, βιοχημικού και βιοφυσικού, ο οποίος «έχει καταγράψει τις απόπειρες γενετικής μηχανικής για το χρώμα του δέρματός του». Τον Οκτώβριο, ο Ζέινερ εισήγαγε με έγχυση στο χέρι του ένα τμήμα DNA μέσω της τεχνολογίας CRISPR. Υποθετικά, η γενετική μετάλλαξη που θα προκαλέσει στον εαυτό του, θα βελτιώσει το μυικό του σύστημα. Αλλά δεν είναι ο μόνος που υποβάλει τον εαυτό του σε τέτοιες δοκιμασίες: στο Τέξας, ο Ααρον Τρεϊγουίκ, διευθύνων σύμβουλος της Ascendance Bio, μιας εξελιγμένης ερευνητικής εταιρείας, έχει εγχύσει ένα υποτιθέμενο εμβόλιο έρπητα που δεν έχει δοκιμαστεί ποτέ. Και ένας ερευνητής της ίδιας εταιρείας έχει δοκιμάσει στον εαυτό του μια γενετική θεραπεία κατά του HIV – αυτός μάλιστα σε ζωντανή αναμετάδοση από το Facebook.
Η κοινότητα των βιοχάκερ αισθάνεται πως ζει μεγάλες στιγμές. Αλλά ο Ζέινερ φαίνεται μετανιωμένος: «Ειλικρινά, κατηγορώ τον εαυτό μου – λέει τώρα που μόλις έγινε πατέρας – επειδή κάποιος τελικά θα πάθει κακό». Ωστόσο, ο ίδιος πουλάει κιτ γενετικού ελέγχου Do-it-yourself Crispr, με την εταιρεία του Odin. «Η ακαδημαϊκή επιστήμη καθυστερεί, θα χρειαστούν 10 έως 40 χρόνια για να διατεθούν στο ευρύ κοινό ορισμένες καινοτόμες θεραπείες» επιμένει.
Μήπως λοιπόν να μην βασιστούμε στους βιοχάκερ, σε αυτούς τους ακτιβιστές που πειραματίζονται με νέες τεχνικές για να κερδίσουμε χρόνο; Σήμερα είναι πιονιέροι. Κι αν πετύχουν, θα γίνουν οι άγιοι του μέλλοντός μας.
Φωτό: Ετοιμος να την χτυπήσει. Πηγή: The Atlantic
-
The Guardian
Ανάλυση/ Τι δεν έχει καταλάβει η Ευρώπη στα Βαλκάνια
Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζαν-Κλωντ Γιούνκερ, ξεκίνησε την Κυριακή από την ΠΓΔΜ και την Αλβανία το ταξίδι του στα Βαλκάνια. Κι εύχεται κανείς, εκεί που έφτιαχνε τις βαλίτσες του, να διάβασε και το άρθρο που υπογράφει στον Guardian ο βούλγαρος πολιτικός αναλυτής Ιβάν Κράστεφ, συγγραφέας του «After Europe» και πρόεδρος του Κέντρου για τις Φιλελεύθερες Στρατηγικές στη Σόφια. Για να εξηγήσει ότι στα Βαλκάνια παίζονται γεωπολιτικά παιχνίδια ενώ την ίδια ώρα η ΕΕ «δεν είναι ακόμη προετοιμασμένη να ζήσει σε έναν κόσμο όπου η γεωπολιτική έχει επιστρέψει και όπου ηγεσίες και λαοί έχουν εμμονή με σύνορα και εδάφη».
Πριν από ημέρες, η ΕΕ επανέλαβε την πρόθεσή της να ενθαρρύνει τις μεταρρυθμίσεις στη Σερβία, στο Μαυροβούνιο, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Κόσοβο, στην ΠΓΔΜ και την Αλβανία ανανεώνοντας την προοπτική μιας πιθανής ένταξης. Ωστόσο, ο Κράστεφ επισημαίνει ότι πολλά άλλαξαν από το 2003, όταν η προοπτική αυτή εμφανίστηκε για πρώτη φορά. Την εποχή εκείνη, η Ρωσία κρατούσε αμυντική στάση και κοίταζε τα Βαλκάνια μόνο ως χώρο διέλευσης των αγωγών φυσικού αερίου. Η Τουρκία ήταν ενθουσιώδης με την προοπτική της ένταξής της στην ΕΕ και κανείς στα Βαλκάνια δεν μιλούσε για την Κίνα.
Σήμερα, το Πεκίνο ετοιμάζεται να γίνει ο μεγαλύτερος ξένος επενδυτής στη Σερβία και προτίθεται να κατασκευάσει σιδηροδρομικό δίκτυο υψηλής ταχύτητας που θα συνδέει το λιμάνι του Πειραιά με τη Βουδαπέστη μέσω του Βελιγραδίου. Ακόμη, οι σχέσεις μεταξύ Αγκυρας και Βρυξελλών βρίσκονται στο ιστορικά χειρότερο σημείο τους και ενώ η ΕΕ δεν είναι σε θέση να επιλύσει τη διαφωνία στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, η Ρωσία κάνει τα πάντα για να την εμποδίσει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Συμπέρασμα; «Αν η ΕΕ αργήσει να συνειδητοποιήσει αυτή τη νέα γεωπολιτική πραγματικότητα, η στρατηγική της στα Δυτικά Βαλκάνια θα τελειώσει με μια ήττα». Άλλο συμπέρασμα; Στην λεγόμενη «πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης» θα μυρίζει πάντα μπαρούτι.
Φωτό: Για μια θέση κάτω από τα αστέρια της ΕΕ – αν η ιστορία δεν έχει άλλη γνώμη. Πηγή: Shutterstock
-
La Repubblica (έντυπη έκδοση)
Ντοκουμέντα/ Η ζωή στους υπόγειους «τάφους» της Γκούτα
«Το όνομά μου είναι Φιράς, είμαι 26 ετών και είμαι φωτογράφος. Ζω στην Γκούτα. Οι φωτογραφίες που βλέπετε σε αυτές τις σελίδες είναι δικές μου: προσπάθησα με αυτές να κάνω εσάς που βρίσκεστε εκεί να νιώσετε σαν να ήσασταν εδώ. Ενώ σας λέω την ιστορία μου, σκάνε βόμβες δίπλα μου. Δεν μπορείτε να τις ακούσετε, αλλά εμείς μάθαμε να διακρίνουμε τα διάφορα είδη με ακρίβεια».
Ετσι μας συστήνεται από τις σελίδες της Repubblica ο Φιράς Αμπντάλα. «Αυτές οι φωτογραφίες, συνεχίζει, απεικονίζουν το καταφύγιο όπου μαζί με άλλους περίπου εξήντα ανθρώπους περνάμε πολλές ώρες, προσπαθώντας να ξεφύγουμε από τα χτυπήματα της ρωσικής και συριακής αεροπορίας που μας βομβαρδίζουν ασταμάτητα. Ορισμένα καταφύγια δεν έχουν ούτε φως, ούτε νερό, ούτε τρόφιμα, μοιάζουν περισσότερο με τάφους. Σε αυτό που βλέπετε δεν συμβαίνει το ίδιο. Φυσικά δεν είναι ωραίο, αλλά είμαι καλύτερα από χιλιάδες ανθρώπους που ζουν στην πραγματικότητα θαμμένοι ζωντανοί, χωρίς να βγαίνουν έξω για μέρες».
«Η έξοδος είναι αδύνατη γιατί πέφτουν βόμβες στο κεφάλι μας καθώς κινούμαστε. Η κυβέρνηση λέει ότι είμαστε τρομοκράτες ή ότι οι τρομοκράτες προστατεύονται από εμάς: κοιτάξτε μόνοι σας τα πρόσωπα των ανθρώπων που βρίσκονται στο καταφύγιο μαζί μου. Εδώ στα αστικά κέντρα υπάρχουν μόνο άμαχοι: παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι και ακόμη και άνδρες. Αλλά κανένας από αυτούς δεν είναι οπλισμένος: είναι, είμαστε, απλοί άνθρωποι».
Ο Φίρας ξέρει πως θα μπορούσε να σκοτωθεί ανά πάσα στιγμή ενώ τραβάει αυτές τις φωτογραφίες. «Αν ρωτάτε γιατί βγαίνω έξω, η απάντηση είναι πολύ απλή. Αν δεν βγω εγώ, αν και άλλοι σαν κι εμένα δεν το έκαναν, κανείς δεν θα ξέρει τι συμβαίνει εδώ: η κυβέρνηση και οι Ρώσοι θα μπορούσαν να πείσουν ανενόχλητοι με ψέματα. Αλλά εγώ θέλω να σας δείξω πώς είναι τα πράγματα».
Φωτό: Εκεί όπου δεν φτάνει ποτέ ο ήλιος. Πηγή: Firas Abdullah/Facebook
-
The Times (έκδοση με συνδρομή)
Ζώα/ Ψηφιακό προξενιό για τη σωτηρία των ειδών
«Αρσενικός γορίλας με γυαλιστερό τρίχωμα αναζητά θηλυκιά με ισχυρά γονίδια και ήρεμη ιδιοσυγκρασία για συντροφικότητα και συνέχιση του είδους. Εισόδημα και στέγη δεν είναι απαραίτητα», θα μπορούσε να λέει η αγγελία. Γιατί το να βρεθεί πια το ιδανικό του ταίρι, μόλις έγινε πολύ πιο εύκολο με το νέο παγκόσμιο δίκτυο συστήματος προξενιών για τα ζώα.
Οι ζωολόγοι που είναι επιφορτισμένοι με τη διαχείριση των πληθυσμών σπάνιων και απειλούμενων ειδών, γράφουν οι Times, έχουν τώρα πρόσβαση σε ένα αναπτυσσόμενο ψηφιακό δίκτυο που μπορεί να ταιριάζει δύο μεμονωμένα ζώα από αντίθετες πλευρές του πλανήτη με βάση ένα σύστημα αξιολόγησης. Τα στοιχεία που έχουν αποθηκευτεί σε χιλιάδες αρχεία που φυλάσσονται από εκατοντάδες ζωολογικούς κήπους σε όλο τον κόσμο, συχνά σε χαρτί, μεταφέρονται σε μια παγκόσμια ηλεκτρονική βάση δεδομένων. Οι πληροφορίες για δεκάδες χιλιάδες ζώα θα αποθηκεύονται κεντρικά, με κάθε ζώο να αξιολογείται με βάση το γενετικό του υλικό, την ηλικία, την υγεία, τις διατροφικές συνήθειες και την ιδιοσυγκρασία.
Το δίκτυο θα γίνει ακόμη πιο αποτελεσματικό καθώς τα στοιχεία από περισσότερα από χίλια γενεαλογικά βιβλία προστίθενται σε μια παγκόσμια βάση δεδομένων που ονομάζεται σύστημα διαχείρισης ζωολογικών πληροφοριών (ZIMS). Στο δίκτυο έχουν ήδη καταγραφεί κτηνιατρικά και κτηνοτροφικά στοιχεία για δέκα εκατομμύρια ζώα από σχεδόν 22.000 είδη και ξεκίνησε μια μονάδα γενεαλογικό βιβλίο τον περασμένο Απρίλιο. Θα χρειαστούν έως και δύο χρόνια για να μεταφερθούν όλα τα δεδομένα στο δίκτυο.
Και μετά; Μετά τέλος στη μοναξιά του ζωολογικού κήπου.
Φωτό: Έναν σύντροφο, ρε παιδιά. Πηγή: Shutterstock
-
Ελα πολικέ αεροχείμαρρε να βγουν οι γαύροι να χορεύουν στη βροχη!
19 Απριλίου 2024, 06:43
