Εγινε ο πρώτος εν ενεργεία αμερικανός πρόεδρος που επισκέφθηκε το τείχος των δακρύων. Και μετά τη ντόλτσε βίτα της Τρίτης στη Ρώμη, την Τετάρτη θα βρεθεί στις Βρυξέλλες. Απ’ όπου προκύπτει και το ερώτημα: ποιον Ντόναλντ Τραμπ θα υποδεχθούν οι Ευρωπαίοι; Εκείνον που έχει ρίξει τους τόνους σχετικά με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ; Ή εκείνον που στήριξε το Brexit και χαρακτήρισε τη Βορειοατλαντική Συμμαχία απαρχαιωμένη; Ή μήπως θα δούμε κάτι εντελώς διαφορετικό;

Κανένας δεν ξέρει. Αλλά το ρεπορτάζ από τον Λευκό Οίκο κάθε άλλο παρά καθησυχάζει. Σύμβουλοι του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας δήλωσαν για παράδειγμα στο Reuters ότι στις αναφορές τους προς τον αμερικανό πρόεδρο χώνουν σε όσες περισσότερες παραγράφους μπορούν το όνομά του γιατί μόνο έτσι έχουν ελπίδες ότι θα τις διαβάσει μέχρι το τέλος. Στο ίδιο πνεύμα, οι New York ανέλαβαν να δώσουν μερικές χρήσιμες συμβουλές στους ευρωπαίους ηγέτες που θα συναντηθούν μαζί του. Συμβουλή πρώτη: Μην μακρηγορείτε – μετά τα πρώτα τριάντα δευτερόλεπτα μονολόγου, ο πρόεδρος θα σας χάσει. Δεύτερη: Μην θεωρείτε δεδομένο ότι ξέρει ακόμη και τα βασικά της ιστορίας της χώρας σας – ας πούμε τι ήταν η Γαλλική Επανάσταση. Και τρίτη: Μην ξεχάσετε να τον συγχαρείτε για τη νίκη του στις αμερικανικές εκλογές.

Οι συμβουλές θα χρειαστούν οπωσδήποτε στον πρόεδρο της ΕΕ Ντόναλντ Τουσκ και τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ που τον υποδεχθούν. Σε αυτόν τον τελευταίο ποντάρει κανείς, πάλι, για λίγο γόνιμο αιφνιδιασμό: ο Γιούνκερ είναι ο άνθρωπος που έχει υποδεχθεί τον ούγγρο πρωθυπουργό Βίκτορ Ορμπαν με την προσφώνηση «καλώς τον δικτάτορα» και ασπάζεται στο τριχωτό της κεφαλής αξιωματούχους που δεν έχουν μαλλιά. Ετσι θα αφήσει την πορτοκαλί κόμη του Τραμπ; Ας ελπίσουμε όχι.

Φωτό: Ε-ε-ερχεται! Πηγή: Reuters/ Bandar Algaloud

«Η εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν στην προεδρία της Γαλλίας μας δίνει για πρώτη φορά την ευκαιρία από τη δημιουργία της ευρωζώνης να κάνουμε μια σοβαρή συζήτηση για τα ευρωομόλογα».

Την άποψη αυτή καταθέτει στους Financial Times ο Βόλφγκανγκ Μίνχαου, αρθρογράφος της εφημερίδας και πιθανότατα ο πιο επικριτικός ευρωπαϊστής της Ευρώπης. Ο ίδιος επισημαίνει ότι υπάρχει μια διαφορά – ακόμη μία – ως προς τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα ευρωμόλογα το Παρίσι από τη μία πλευρά και το Βερολίνο από την άλλη. Για το Ελιζέ το ευρωομόλογο ταυτίζεται με την έκδοση χρέους, για την καγκελαρία με την χρηματοδότηση επενδύσεων. Ακόμη κι έτσι, όμως, μιλάμε για την αρχή μιας διαδικασίας που μέσω της δημοσιονομικής ένωσης θα οδηγήσει στην πολιτική.

Είχε καιρό να γίνει αυτή η συζήτηση – όπως και να τα έβλεπε κανείς, τα ευρωομόλογα έμοιαζαν μια ξεχασμένη λέξη. Με την εκλογή του Μακρόν ήρθε μάλλον η ώρα να ξαναπάρει μπρος.

Φωτό: Και στο φόντο τα ευρωομόλογα. Πηγή: Reuters/ Guido Bergmann

Κάπου στο βάθος της ψυχής τους, γράφει η Repubblica, τα παιδιά το ξέρουν. Ξέρουν εάν το χάδι ενός μεγάλου είναι αθώο ή όχι, εάν η σφικτή αγκαλιά εκείνου του οικογενειακού φίλου είναι αγνή αγάπη ή εισβολή σε μια προσωπική τους περιοχή που θα έπρεπε να είναι απαραβίαστη. Πολύ συχνά, όμως, δεν καταφέρνουν να εξωτερικεύσουν αυτήν την εσωτερική φωνή. Δεν θα ήταν χρήσιμο λοιπόν να εξηγηθεί με κάποιον τρόπο στα παιδιά τι είναι η παιδεραστία και πώς να την αναγνωρίζουν; Να τους πει κάποιος πώς να αντιμετωπίζουν αυτό το ταμπού των ταμπού;

Αυτός είναι ο σκοπός του παραμυθιού «Mimi, fiore di cactus» που εκδόθηκε αυτές τις ημέρες στην Ιταλία. Πρωταγωνιστές της ιστορίας είναι ένα κοριτσάκι, η Μιμή, και ο φίλος της, ο Γκαστόνε, ο οποίος είναι σκαντζόχοιρος. Οι δυο τους έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες περίεργες καταστάσεις. Μια μέρα στην πισίνα, για παράδειγμα, ένας μεγάλος καλεί τη Μιμή να τον ακολουθήσει στην καμπίνα του. Εκείνη καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Και ειδοποιεί τη δασκάλα της. Γιατί όπως εξηγεί ο σκαντζόχοιρος, «δεν χρειάζεται να ακολουθείς τον πρώτο τυχόντα». Και εκείνος ο τύπος στο πάρκο που της χαϊδεύει τα μαλλιά χωρίς να το θέλει καθόλου εκείνη; Η Μιμή αντιδρά φωνάζοντας δυνατά. Και όλοι της λένε πόσο γενναία στάθηκε.

«Το παραμύθι διδάσκει στα παιδιά να αμύνονται, να λένε όχι, να ουρλιάζουν την απέχθειά τους όταν τα ενοχλεί κάτι που υφίστανται» εξηγεί ο Μαρία Κριστίνα Τζανόρερ, ψυχοπαιδαγωγός και ιδρύτρια του εκδοτικού οίκου Librì. «Αλλά και τους μεγάλους πώς να κινηθούν σε αυτήν την πολύ ευαίσθητη περιοχή» προσθέτει. «Το σώμα μου είναι σώμα μου. Είναι ιδιωτική περιουσία» φωνάζει κάποια στιγμή η Μιμή στο παραμύθι. Καιρός να το φωνάξουν τα παιδιά και στην πραγματική ζωή.

Φωτό: Εδώ τι να πει κανείς παραπάνω;  Πηγή: Shutterstock/ Krasimira Nevenova

Ο Αλέν και η Βανέσα εγκατέστησαν μόνοι τους τα ηλιακά πάνελ στη βιοτεχνία τους στην περιοχή του Λουαρέ, η Ελβίρα έκανε το ίδιο με τα υδραυλικά και τα ηλεκτρικά του σπιτιού της στη Μασσαλία, η Λουαρά ανέλαβε την ανακαίνιση «έως την τελευταία λεπτομέρεια» του δικού της σπιτιού στην περιφέρεια του Παρισιού. Σύμφωνα με το Obs, αυτοί είναι οι μύστες της νέας εκδοχής του do it yourself. Γιατί δεν είναι μόνο η κρίση που τους οδηγεί, όπως και πολλούς άλλους ακόμη, να το κάνουν μόνοι τους. «Είναι η ανάγκη τους, κυρίως αυτή, να ελέγξουν την ύπαρξή τους, να αγγίξουν με τα ίδια τους τα χέρια όνειρα και σχέδια». Είναι τελικά η επιθυμία για μια επιστροφή σε ένα πιο μποέμικο στυλ ζωής. Μαζί τους – αρκεί να πιάνουν τα χέρια σου.

Φωτό: Και κάνουν και μια χαρά δουλειά. Πηγή: L’ Obs