389
|

Χιούμορ, τέλος;

Avatar testSO 29 Ιανουαρίου 2012, 00:14

Χιούμορ, τέλος;

Avatar testSO 29 Ιανουαρίου 2012, 00:14

Πώς περνούσες παλιά έξω από ένα μαγαζί και διάβαζες «εμπόρευμα τέλος» και έστρεφες το κεφάλι σου αλλού, στο επόμενο μαγαζί για να βρεις αυτό που έψαχνες; Ένα τέτοιο πράγμα συμβαίνει σήμερα και στην Αθήνα με τους ανθρώπους. Σαν να έχουμε γραμμένο στο μέτωπό μας το «χιούμορ τέλος» και όλοι στρέφουμε το κεφάλι μας αλλού να βρούμε σε ένα απλανές και άγνωστο «αλλού» ένα ίχνος χαμόγελου ή ελπίδας. Διαβάζεις την πρόθεση της Τζούλιας Αλεξανδράτου να κάνει πολιτικό κόμμα (!) και το προσπερνάς ανώδυνα για να «αναλάβεις» τον Χριστιανόπουλο που αρνείται να λάβει βραβείο και χρηματικό έπαθλο. Δηλητηριώδη τα υπονοούμενα για την προσωπική ζωή του ποιητή, έμπλεα ρατσισμό και κακία. 

Πας στον κουρέα αλλά έχεις και τον νου σου μη σου πάρει και το αυτί μαζί με τις φαβορίτες, έτσι που ακονίζει το ξυριστικό νυστέρι ορεγόμενος λαρύγγια πολιτικών. Βγαίνεις από κει, κάθιδρος μεν χαρούμενος δε, που τη γλύτωσες και αυτή τη φορά και πέφτεις στο βάσανο του λεωφορείου. Νεαρά κυρία που έχει πιάσει θέση νωρίτερα, σε παράκληση ηλικιωμένης να της την παραχωρήσει, σηκώνεται βαριεστημένα αλλά αφήνει να ακούγεται ένα ευγενικό «που να ψοφήσεις κωλόγρια» και η ηλικιωμένη κυρία που έχει αγέραστα αυτιά της απάντα εξίσου «ευγενικά» με το «κι εγώ σου εύχομαι να πεθάνεις νέα για να μη φτάσεις και γίνεις κωλόγρια σαν εμένα». Ο οδηγός από την άλλη, φρενάρει σαν να έχει καρπούζια και αν τολμήσει κανείς να τον παρατηρήσει, είναι έτοιμος να του ορμήσει.

Αν την παράκληση για «προσοχή» την διατυπώνει κάποια μητέρα με μικρό παιδί αλλά «άτυχη», αφού είναι και μαύρη, την απάντηση την ξέρετε όλοι. Και του οδηγού και μερικών επιβατών. Συνήθως «να πας στην πατρίδα σου» ή και το άλλο για όλες τις χρήσεις, «να πάρεις ταξί». Ο ταξιτζής που θα πάρεις, λόγω απεργίας των μέσων, καπνίζει σαν φουγάρο αλλά αν του πεις να το σβήσει, θα σου πει «πολύ γκρινιάζεις, φίλε». Πλέον, ένα άρθρο στο οποίο γίνεται απόπειρα κριτικής σε κοινωνικά (ρατσιστικά) στερεότυπα, με μπόλικο αυτοσαρκασμό, θα τύχει πολλών θορυβωδών αρνητικών αντιδράσεων ενώ οι θετικές, οι οποίες μπορεί να είναι περισσότερες, απλώς δεν εκφράζονται με σχόλια. Πού όρεξη για θετικά σχόλια;

Οι άνθρωποι στον δρόμο περπατούν σκυφτοί, μόνιμα θυμωμένοι και βυθιζόμενοι σε έναν όλο και πιο σκοτεινό κόσμο, με βλέμμα θολό και απλανές. Δεν περισσεύει στάλα χιούμορ. Όλο και περισσότεροι άνθρωποι μοιάζουν πια μεταξύ τους. Την οικονομική μας ευμάρεια μπορεί κάποτε και να τη ξαναβρούμε, για το χιούμορ μας διατηρώ επιφυλάξεις. 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News