Το σενάριο είναι ότι υπάρχει φως στο τούνελ, ότι εισερχόμαστε σε μια νέα εποχή. Και ότι σε αυτήν την νεά εποχή ανάπτυξης – η οποία θα εγκαινιαστεί με τις ευλογίες του Eurogroup – θα χρειαστούν συνεργάτες και σύμμαχοι, δηλαδή ο κόσμος της βιομηχανίας. Αυτό το πλαίσιο περιέγραψε το πρωί της Τρίτης ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης μιλώντας στο συνέδριο του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχανιών, σε μια ακόμη ομιλία που κάποιοι έσπευσαν να εντάξουν στην ευρύτερη «συνεννόηση» μεταξύ Μαξίμου και ΣΕΒ – ενδεικτικό το πρωτοσέλιδο των Νέων της 19ης Μαΐου και το σχετικό ρεπορτάζ με τίτλο «Βιομηχανία συναίνεσης για το Μνημόνιο».

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή, το σενάριο για την έξοδο στο ξέφωτο.

Στις 14 Μαΐου, σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στην εφημερίδα Ναυτεμπορική, ο Γιάννης Δραγασάκης έθετε εξαρχής το ζήτημα: υπάρχει λίγο φως μέσα στο σκοτάδι. Είχε πει τότε: «Είναι νωρίς να κηρύξουμε το οριστικό τέλος της κρίσης. Όμως είναι ασφαλές να πούμε ότι μπαίνουμε σ’ ένα ξέφωτο, ότι μπορούμε να γυρίσουμε σελίδα, να βάλουμε τέλος στην εσωτερική υποτίμηση και στον καταστροφικό φαύλο κύκλο της ύφεσης, της ανεργίας και της υπερχρέωσης». Παρόμοιο ήταν το ύφος του, όταν στις 9 Μαΐου, από το βήμα της Βουλής, είχε παραδεχθεί: «Η πορεία είναι δύσκολη, αλλά οι μεγάλοι κίνδυνοι είναι πίσω μας. Η κυβέρνηση έχει μπροστά της τρία ολόκληρα χρόνια ώστε να μπορέσουμε στο τέλος της τετραετίας να απαντήσουμε θετικά για πολλές από τις αγωνίες του λαούς μας».

«Οδικός χάρτης»

Λίγες ώρες προτού αποφανθεί το Eurogroup για την τύχη της αξιολόγησης του ελληνικού προγράμματος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, βλέπει ξανά το ποτήρι μισογεμάτο. Από το βήμα του συνεδρίου του ΣΕΒ με θέμα «Επιστροφή στην Ανάπτυξη: Επενδύσεις, Ανταγωνιστικότητα και ∆ουλειές», ο κ. Δραγασάκης τόνισε: «Με τις αποφάσεις του Εurogroup ευελπιστώ ότι θα υπάρξει δεσμευτικός οδικός χάρτης για τη βιωσιμότητα του χρέους. Παρότι τα προβλήματα παραμένουν, και μιλάμε για προβλήματα πολέμου, όταν έχουμε ύφεση 25%, αποεπένδυση, ανεργία, παρά το ότι τα τραύματα είναι μεγάλα για πρώτη φορά από την αρχή της κρίσης ανοίγει ένα παράθυρο ελπίδας που μπορεί να μας βάλει ένα τέλος οριστικό σε αυτό το φαύλο κύκλο».

«Νέα βάση συνεργασίας ανάμεσα στον κόσμο της βιομηχανίας και την κυβέρνηση»

Στη συνέχεια, ο τόνος της ομιλίας του έγινε ακόμη πιο αισιόδοξος: «Μπαίνουμε σε μια νέα φάση. Στο κέντρο των προτεραιοτήτων είναι οι επενδύσεις και η ενίσχυση δομών κοινωνικής προστασίας. Και βέβαια μιλάμε επενδύσεις στην παραγωγική οικονομία και κυρίως στη βιομηχανία. Αυτό δημιουργεί μια νέα βάση συνεργασίας ανάμεσα στον κόσμο της βιομηχανίας και την κυβέρνηση. Κι αυτό δεν λέγεται ως σχήμα λόγου. Το μέλλον αποκτά ορατότητα. Με τις ψηφοφορίες ψηφίστηκαν όλα τα δημοσιονομικό μέτρα που είναι αυτά με τους οποίος θα πιάσαμε τους στόχους μέχρι το 2018».

Η φράση περί νέας βάσης συνεργασίας μεταξύ βιομηχάνων και κυβέρνησης, φάνηκε να απαντά θετικά σε δηλώσεις του προέδρου του ΣΕΒ Θεόδωρου Φέσσα την περασμένη εβδομάδα. Τότε ο κ. Φέσσας είχε φανεί να κλείνει το μάτι στην κυβέρνηση, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι επιχειρήσεις είναι πρόθυμες να κρατήσουν χαμηλά τους τόνους στο θέμα των φόρων. «Δεν είναι το μείγμα των μέτρων που αποτρέπει τους επενδυτές παρά τα ελλείμματα, άδικα ή παράλογα μέτρα θα αναθεωρηθούν όταν υπάρξει πρόοδος», είχε πει προκαλώντας ποικίλα σχόλια.

Βέβαια στην ομιλία του από το βήμα του συνεδρίου του ΣΕΒ τη Δευτέρα, ο πρόεδρος του συνδέσμου έπιχείρησε να στρογγυλέψει τις θέσεις, ώστε να μη φανεί ότι οι βιομήχανοι στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σε μια στιγμή που η φοροεπιδρομή διαλύει την επιχειρηματικότητα. «Με αυτό το μείγμα πολιτικής, αποθαρρύνονται οι επενδυτές, αρκετοί εξωθούνται στη παραοικονομία και άλλοι στην έξοδο από τη χώρα. Αυτό το μείγμα πολιτικής συμπιέζει εισοδηματικά τις πλέον παραγωγικές δυνάμεις, δεν διευρύνει τη φορολογική βάση, δεν περιορίζει περιττές και ανορθολογικές δαπάνες του κράτους, δεν αναλαμβάνει την ιδιοκτησία των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων», είπε σε σαφώς πιο αιχμηρούς τόνους.

Το στοίχημα

Από την πλευρά του πάντως, ο κ. Δραγασάκης, αναφερόμενος στο τι πρέπει να συμβεί από εδώ και πέρα, τόνισε: «Το στοίχημα είναι να φύγουμε από τα διλήμματα. Η συζήτηση για το μείγμα πολιτικής είναι να ενταθεί στην προσπάθεια ώστε να αμβλυνθούν οι όροι της εποπτείας μέχρι την οριστική τους εξάλειψη. Ενώ όμως το πρώτο μνημόνιο είχε τα γνωστά αποτελέσματα σήμερα παρά τα προβλήματα, έχουμε τα μέσα να αντιμετωπίσουμε τις όποιες υφεσιακές πολιτικέ. Εχουμε τις ταμειακές ροές, έχουμε το ΠΔΕ που μπορεί να φτάσει τα  7 δις, μπορεί να εκταμιευτούν μέχρι το τέλος του έτους έως 11 δισ. ευρώ. Μετά είναι οι αναμενόμενες αποφάσεις της ΕΚΤ με την επιστροφή του waiver. Tώρα έχουμε την ανάγκη να πάμε σε συζήτηση για την ανεργία από τα δημοσιονομικά. Εχουμε το αναπτυξιακό νόμο, θεσμοθετείται μόνιμο συμβούλιο ανάπτυξης, έχει αρχίσει πιλοτικό πρόγραμμα για απλούστευση της αδειοδότησης, μετασχηματίσουμε ΕΤΕΑΝ σε ένα πολύ – εργαλείο με λειτουργία αναπτυξιακής τράπεζας. Μπορούμε να σχεδιάζουμε το μέλλον με μεγαλύτερες ελπίδες και δυνατότητες. Το θέμα δεν είναι να σχεδιάσουμε μια αναπτυξιακή πορεία. Πρέπει να αποφύγουμε αδιέξοδα διλήμματα. Στη νέα εποχή αναδεικνύονται νέα διλήμματα. Το δίλημμα δεν είναι να επιλέξουμε ανάμεσα στον ευρωπαϊσμό και τον αντιευρωπαϊσμό».

Για να καταλήξει: «Το θέμα είναι να δούμε τι Ευρώπη θέλουμε και πως θα διασφαλίσουμε την ισότιμη συμμετοχή της χώρας. Το ζήτημα δεν είναι να επιλέξουμε ανάμεσα σε μεταρρυθμιστές και αντιμεταρρυθμιστές. το θέμα είναι να αποφασίσουμε τι μεταρρύθμισες θέλουμε. Το θέμα είναι να δούμε τι επιχειρηματικότητα θέλουμε. Είναι κοινωνικά υπεύθυνη, θέλουμε μια επιχειρηματικότητα που πάει τα κέρδη στο εξωτερικό και αφήνει τα χρέη στο εσωτερικό. Το αντίθετο. Χαίρομαι που ο πρόεδρος του ΣΕΒ έβαλε τον προβληματισμό στο χτες. Η κεντρική διαχωριστική γραμμή αν αντλώντας διδάγματα από το χτες θα προχωρήσουμε στην θεμελίωση ενός υποδείγματος με αρχές τη δικαιοσύνη. Αυτό φορά τι κράτος την επιχειρηματικότητα».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News