Τα πρώτα «γιούχα» εναντίον του Πάουλο Μπέντο είχαν ακουστεί προτού κλείσει μήνα στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης». Ο φρέσκος προπονητής δεν φταίει (ακόμα) για τα άσχημα αποτελέσματα, όμως μπορεί κάλλιστα να ευθύνεται για την ενδεκάδα που επιλέγει, το κοουτσάρισμά του στο παιχνίδι, το αγωνιστικό σύστημα, την επιθετική ή συντηρητική μενταλιτέ της ομάδας. Ο Πορτογάλος έκλεινε τ’ αυτιά του στις μουρμούρες, και πάντα έκανε «το δικό του». Ο κόσμος του Ολυμπιακού ποτέ δεν τον συμπάθησε, ούτε καν στους θριάμβους.

Χωρίς το λαϊκό έρεισμα, η ημερομηνία λήξης ενός προπονητή είναι πολύ κοντινή. Ακόμα και ο Σάββας Θεοδωρίδης, που για όλα τα δεινά κατηγορεί τους διαιτητές, είχε πει (μετά το 3-0 επί του Ηρακλή) πως «ο προπονητής κατεβάζει κάπως περίεργα την ομάδα». Τις προηγούμενες φορές που βρέθηκε «στου παπά το κουτάλι», τον έσωσαν τα αποτελέσματα: το 3-0 στον πρώτο αγώνα με την ΑΕΚ, η πρόκριση επί της Οσμάνλισπορ… Την Κυριακή, όμως, μετά την τρίτη διαδοχική ήττα του Ολυμπιακού στο Πρωτάθλημα (κάτι που είχε να συμβεί από το 1996), ουσιαστικά παραιτήθηκε. Η δήλωσή του -«Χωρίς Μιλιβόγεβιτς και Ιντέγιε, είμαστε άλλη ομάδα. Ο ΠΑΟΚ δυνάμωσε, εμείς όχι»- ήταν ένα ασυγχώρητο «unfair» κατά του Βαγγέλη Μαρινάκη.

Μόλις πριν από μερικές ημέρες, στις 21 Φεβρουαρίου, ο πρόεδρος έλεγε (δημοσίως) τα καλύτερα για τον αχάριστο Πορτογάλο: «Υπάρχει ένας άνθρωπος ο οποίος είναι, ίσως, ο μοναδικός προπονητής στην ιστορία του Ολυμπιακού που τόλμησε ν’ αναδείξει τα νέα παιδιά και να κάνει το όνειρό τους πραγματικότητα. Τον ευχαριστούμε γι’ αυτό και νιώθουμε ιδιαίτερα περήφανοι». Κι εκείνος, πώς του το ανταπέδωσε; Με το να τον «δείξει» στους οπαδούς της ομάδας ως υπεύθυνο για τα χάλια του Ολυμπιακού. Αν δεν… τρελάθηκε, ούτε ο ίδιος ο Μπέντο δεν ήθελε να παραμείνει σε έναν πάγκο στον οποίο ουδέποτε κάθισε αναπαυτικά.

Το ότι ο Μπέντο μετρούσε ώρες, επιβεβαιώθηκε το πρωί της Δευτέρας, με τη διαδικτυακή επίθεση του Τσόρι Ντομίνγκες εναντίον του. Στο ποστάρισμά του, ο αργεντινός παίκτης του Ολυμπιακού ανέφερε, μεταξύ άλλων: «Ως αρχηγός αυτής της ομάδας έχω εκπλαγεί με τις δηλώσεις του προπονητή μας μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα. Εχουμε μεγάλους παίκτες, με σπουδαία προσωπικότητα και ομολογώ ότι περίμενα ότι θα μας διατηρούσε όλους ενωμένους σε αυτές τις δύσκολες στιγμές, όπως έκανε την προηγούμενη Κυριακή ο πρόεδρος του Ολυμπιακού. Είναι ώρα να πάρουμε την ευθύνη για το πόσο κακή είναι η ομάδα μας, να κοιτάξουμε μέσα μας και να μην ρίξουμε το φταίξιμο σε άλλους…». Ο Τσόρι, ο πιο επαγγελματίας ποδοσφαιριστής που πέρασε από τα ελληνικά γήπεδα, ποτέ δεν θα καταφερόταν εναντίον του προπονητή του -παραμονές ενός κρίσιμου ευρωπαϊκού αγώνα- χωρίς τις ευλογίες της διοίκησης.

Η αλήθεια είναι, πως ο Μπέντο έδωσε πολλά δικαιώματα με τις εμμονικές -και συχνά ακατανόητες- επιλογές του. Συρρίκνωσε το ρόστερ της ομάδας, παροπλίζοντας τον Τσόρι, τον Καμπιάσο και τον Μάριν, που δεν τους έβαζε να παίξουν ούτε με τον Ηρακλή ή τη Λάρισα. Δεν είχε Plan B όταν τα παιχνίδια «στράβωναν». Σχεδόν στο 1/4 των αγώνων του, ο Ολυμπιακός δεν βρήκε τρόπο να φτάσει στο γκολ. Η επιμονή του να βγάζει την ενδεκάδα από μια ολιγάριθμη ομάδα παικτών, είχε και κάποιες παράπλευρες συνέπειες: μερικοί απ’ αυτούς που έπαιζαν αδιάκοπα, «κλατάρησαν» από τους αλλεπάλληλους αγώνες, ενώ άλλοι δεν ένοιωθαν την παραμικρή «απειλή» για τη θέση τους, τον παραμικρό ανταγωνισμό. Ο… έρωτάς του με τον Καρντόσο, έναν πρώην σπουδαίο επιθετικό που σήμερα θυμίζει συνταξιούχο ποδοσφαιριστή, θα μείνει παροιμιώδης.

Πήγε πολλές φορές κόντρα στη λογική, ο Πορτογάλος, ακόμα και σε όσα θα πρέπει να του πιστωθούν. Οπως είναι η ανάδειξη των πιτσιρικάδων της ομάδας, που, όμως, τους έβαζε τρεις και τέσσερις μαζί σε έναν αγώνα. Πάντως, το μόνο για το οποίο δεν μπορεί κανείς να τον κατηγορήσει, είναι η συνέπειά του προς τις ιδέες του. Με αυτές πορεύτηκε στον Ολυμπιακό, μέχρι την τελευταία στιγμή. Ακόμα και όταν ένιωσε το τέλος να πλησιάζει.

Τα «λάθη» του Μπέντο, με ή χωρίς εισαγωγικά, είναι γνωστά. Αντιθέτως, ελάχιστα έχουν γραφτεί γι’ αυτά που η διοίκηση του Ολυμπιακού προσδοκούσε, όταν τον προσέλαβε. Του ζήτησαν τρία τέσσερα συγκεκριμένα πράγματα: να περάσει την ομάδα στους Ομίλους του Europa League και να την πάει όσο πιο μακριά γίνεται στην Ευρώπη. Να πάρει το Πρωτάθλημα, ει δυνατόν και το Κύπελλο, και να αναδείξει παίκτες από τα «φυτώρια» του συλλόγου, προκειμένου ο Ολυμπιακός να αποκτήσει έναν ελληνικό κορμό. Για να λέμε «του στραβού το δίκιο», ο Πορτογάλος φεύγει χωρίς να έχει αποτύχει σε κανέναν από αυτούς τους στόχους. Σε τελική ανάλυση, η θητεία του στου Ρέντη ήταν «καρμπόν» με εκείνη στη Σπόρτινγκ. Με τα καλά της και τα κακά της. Οταν ο Ολυμπιακός τον επέλεξε, γνώριζε -ή όφειλε να γνωρίζει- τι σόι προπονητή παίρνει.

Μάρκο Σίλβα, Βίκτορ Σάντσεθ, Πάουλο Μπέντο και -τώρα- Βασίλης Βούζας (ο τεχνικός της ομάδας Νέων Κ-20. Η τελευταία φορά που ο Ολυμπιακός έβγαλε μια σεζόν με τέσσερις προπονητές, ήταν το 2009-2010: Κετσπάγια – Ζίκο – Μπάντοβιτς – Νινιάδης. Εφέτος, δεν αποκλείεται να υπάρξει και πέμπτος. Η… πλάκα είναι, ότι τα «τρομερά μωρά» του Ολυμπιακού τα οποία ο Μπέντο προσπάθησε να καθιερώσει στην πρώτη ομάδα, βάζοντας στο περιθώριο τους αγαπημένους της κερκίδας (κι έφαγε το κεφάλι του), τα ανέδειξε ο διάδοχός του. Ο Παναγιώτης Ρέτσος, ο Δημήτρης Νικολάου, ο Γιώργος Μανθάτης και ο Θανάσης Ανδρούτσος, είναι δημιουργήματα του Βούζα. Στα δυόμισι χρόνια του στην Κ-20, ο 51χρονος τεχνικός μετράει δύο Πρωταθλήματα και μόλις δύο ήττες σε 85 αγώνες. Γι’ αυτό πήρε την προαγωγή. Στην πρώτη ομάδα, όμως, τα… νερά είναι πολύ πιο βαθιά.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News