Δεν ήταν αυτό που λέμε σταρ, δεν έκοβε από μόνος του εισιτήρια, ούτε θα έβλεπες το πρόσωπό του στη μαρκίζα και στις αφίσες, τον προσπερνούσαν πάντα οι λαμπεροί του Χόλιγουντ. Ηταν όμως ένας από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς των τελευταίων 50 χρόνων. Τον έβλεπες κυριολεκτικά παντού και μάλιστα σε ρόλους με βάθος και ειδικό βάρος, τόσο που σου έμεναν. Ηταν κάθε φορά εκεί, άξιος υπηρέτης της Εβδομης Τέχνης, σε εμβληματικά φιλμ που άλλοι έπαιρναν τη δόξα. Ο σερ Τζον Χερτ, ένα από τα σημαντικότερα ταλέντα που έβγαλε ο βρετανικός κινηματογράφος μεταπολεμικά, δεν είναι πια εδώ. Θα είναι μόνο εκεί, στα αμέτρητα φιλμ του. Εφυγε από τη ζωή, νικημένος από τον καρκίνο σε ηλικία 77 ετών.

Οχι ότι η δόξα έλειψε από τον σερ Τζον. Ηταν υποψήφιος για δύο Οσκαρ, πρώτα για β’ ανδρικού για την ερμηνεία του στο «Εξπρές του Μεσονυχτίου» («Midnight Express», 1979) του Αλαν Πάρκερ και την επόμενη χρονιά για α’ ανδρικού για τον «Ανθρωπο Ελέφαντα («The Elephant Man», 1980), του αιρετικού Ντέιβιντ Λιντς. Αλλά δεν ήταν για αυτά που τον θυμάσαι, αν και αυτά μόνο θα αρκούσαν.

Ηταν η συνέχεια και η συνέπεια του Τζον Χερτ, ο οποίος επί έξι δεκαετίες υπηρέτησε εξαιρετικά κάθε ρόλο που κλήθηκε να υποδυθεί. Και έπαιξε σε τουλάχιστον 140 ταινίες!

Η νεότερη γενιά κινηματογραφόφιλων (ή έστω καταναλωτών εικόνας) θα τον ξέρει σίγουρα από τους ρόλους του στην κινηματογραφική σειρά του Χάρι Πότερ – έπαιξε σε τρεις από αυτές. Αλλά την ίδια εποχή ήταν συγκλονιστικός στο εξαιρετικό φιλμ του Τόμας Αλφρεντσον «Κι ο Κλήρος Επεσε στον Σμάιλι» («Tinker, Tailor, Soldier, Spy», 2011) και στο «Melancholia» (2011) του Λαρς φον Τρίερ. Και βεβαίως ήταν χαρακτηριστικός και αξέχαστος ο ρόλος του στο «V for Vendetta» (2005) του Τζέιμς ΜακΤίγκ.

Προσωπικά τον θυμάμαι περισσοτερο στο «Σκάνδαλο» (1988) του Μάικλ Κλέιτον Τζόουνς που είδα πρόσφατα σε DVD, ψάχνοντας την ιστορία του Σκανδάλου Προφιούμο που συντάραξε τη Βρετανία στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Εκεί σάρωνε με την ερμηνεία του και δεν θυμάται κανείς ότι ήταν ένα φιλμ στο οποίο ο μέγας Ιαν ΜακΚέλεν έκανε τις πρώτες του απόπειρες να μεταπηδήσει από το θέατρο στη βιομηχανία του σινεμά.

Εκείνη την εποχή ο Τζον Χερτ μετρούσε ήδη δεκαετίες σπουδαίων ρόλων: από το «Α Man For All Seasons» (1966) του Φρεντ Ζίμερμαν, στο «Alien» του Ρίντλεϊ Σκοτ (1979) και την άτυχη «Πύλη της Δύσεως» («Heaven’s Gate», 1980) του Μάικλ Τσιμίνο και από το «Εξπρές του Μεσονυχτίου» και τον «Ανθρωπο Ελέφαντα», ως το «1984» του Ουίνστον Σμιθ.

Τι ήταν ο Τζον Χερτ; Ενας κλασικός καλός βρετανός ηθοποιός, που γεννήθηκε μέσα στην κόλαση του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και λάτρεψε την ηθοποιία βλέποντας τον σερ Αλεκ Γκίνες και τους άλλους σπουδαίους του βρετανικού σινεμά. Ηταν πότης, «αλλά όχι μεγαλύτερος από τον Ολιβερ Ριντ» όπως έλεγε. Δοκίμαζε να παίξει σε ταινίες «για το διασκεδαστικό του πράγματος», όπως δικαιολόγησε τη συμμετοχή του στο κακό τέταρτο φιλμ της σειράς Ιντιάνα Τζόουνς. Και μετάνιωνε για όλα. «Κάποτε κάποιος με ρώτησε αν μετανιώνω για κάτι. Μα για όλα! Πάντα υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να κάνεις τα πράγματα»…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News