Ο «πόλεμος» άρχισε πριν από 11 χρόνια… δι’ ασήμαντον αφορμήν. Πρώτος πυροβόλησε ο Ζοζέ Μουρίνιο, ο οποίος θεώρησε ότι το αγωνιστικό πρόγραμμα ευνοεί την Αρσεναλ του Βενγκέρ, και αδικεί την -τότε δική του- Τσέλσι: «Κάποιες ομάδες τις μεταχειρίζονται σαν διαβολικές, κάποιες άλλες σαν αγγελικές. Δεν νομίζω πως είμαστε τόσο άσχημοι, ώστε να μας βλέπουν σαν τον διάβολο, και σίγουρα ο Αρσέν Βενγκέρ και ο Ντέιβιντ Ντέιν (αντιπρόεδρος της Αρσεναλ, τότε) δεν είναι τόσο όμορφοι για να θεωρούνται άγγελοι»

Λίγες ημέρες αργότερα, ο συνήθως καθωσπρέπει Αλσατός δεν έχασε την ευκαιρία να ανταποδώσει, όταν ο Πορτογάλος παρέταξε την Τσέλσι ταμπουρωμένη στην άμυνα, σε ντέρμπι με την Αρσεναλ: «Ζούμε σε ένα κόσμο που έχει μόνο νικητές και ηττημένους, ωστόσο, όσο το άθλημα επιβραβεύει το αντιποδόσφαιρο, τόσο περισσότερο θα βρίσκεται σε κίνδυνο».

Το αγωνιστικό πρόγραμμα της σεζόν δεν το καθορίζουν οι σύλλογοι και οι προπονητές τους, και ο Μουρίνιο το ήξερε καλά. Αν ήθελε μόνο να στήσει έναν καβγά που θα αντέξει στον χρόνο, τα κατάφερε περίφημα. Εκτοτε, η κόντρα των δυο ανδρών δεν έλειψε ποτέ από το φολκλόρ της Premier League, παρά μόνο στα χρόνια (2007-2013) που ο «Special One» έφυγε για να δουλέψει στο Μιλάνο και στη Μαδρίτη.

Παρά τα δεκάδες επεισόδια αυτού του σίριαλ της αντιπαλότητας που έχουμε παρακολουθήσει, η «ατάκα» του Μουρίνιο η οποία -προ ημερών- είδε το φως της δημοσιότητας, ήρθε να δώσει μια νέα διάσταση στα αισθήματα του προπονητή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ για τον συνάδελφό του της Αρσεναλ. Περιλαμβάνεται στο νέο βιβλίο του δημοσιογράφου Ρομπ Μπίσλι, «Jose Mourinho Up Close and Personal», που θα κυκλοφορήσει στις 29 Σεπτεμβρίου, και χρονολογείται από το 2014. Ηταν η εποχή που οι δυο διάσημοι τεχνικοί είχαν… φάει τα μουστάκια τους για τη μετεγγραφή του Χουάν Μάτα από την Τσέλσι στη Γιουνάιτεντ, και ο Πορτογάλος φέρεται να είχε πει στον συγγραφέα του βιβλίου (με τον οποίο μιλούσε και αντάλλασσε e-mails τακτικά: «Μία μέρα, θα πετύχω τον Βενγκέρ έξω από το γήπεδο και θα του σπάσω τα μούτρα».

Στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου για το (σημερινό) ντέρμπι της Αρσεναλ με την Τσέλσι, ζητήθηκε από τον Βενγκέρ να σχολιάσει την απειλή του Μουρίνιο, όμως -αυτή τη φορά- δεν θέλησε να ρίξει λάδι στη φωτιά: «Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο, ούτε πρόκειται να το διαβάσω. Δεν μπορώ να κάνω κανένα σχόλιο, γιατί είμαι επικεντρωμένος στην αυριανή (σημερινή) αναμέτρηση. Εγώ μιλάω για ποδόσφαιρο. Δεν βρίσκομαι ποτέ σε καταστροφική κατάσταση. Είμαι περισσότερο εποικοδομητικός».

Στα μάτια του Μουρίνιο, ο Βενγκέρ ήταν ο «εχθρός». Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις φιλοδοξίες του.

Γιατί τόσο μίσος; Υπάρχουν δυο εκδοχές. Η πρώτη είναι κάπως περίπλοκη. Ο Μουρίνιο στοχοποίησε τον Βενγκέρ, επειδή -την εποχή που πάτησε το πόδι του στην Αγγλία- ο Αλσατός ήταν η πρώτη μούρη στην Premier League. Ο Πορτογάλος προσελήφθη από τον Αμπράμοβιτς στις 2 Ιουνίου του 2004, για να οδηγήσει την Τσέλσι στην κορυφή. Μόλις δυο εβδομάδες νωρίτερα, στις 15 Μαΐου, ο Βενγκέρ είχε κατακτήσει το τρίτο του Πρωτάθλημα με την Αρσεναλ -και μάλιστα αήττητος, επιτυγχάνοντας ένα ιστορικό ρεκόρ- ενώ είχε φτάσει μέχρι τους ημιτελικούς του Champions League, και είχε ανακηρυχθεί ως ο προπονητής της χρονιάς.

Στα μάτια του Μουρίνιο, αυτός ήταν ο «εχθρός». Ο κυρίαρχος του παιχνιδιού. Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τις φιλοδοξίες του. Στα χρόνια που ακολούθησαν, ο Βενγκέρ έγινε… «ειδικός στην αποτυχία» (όπως τον χαρακτήρισε ο Πορτογάλος σε μια από τις ηλεκτρονικές συνομιλίες του με τον Μπίσλι), όμως ήταν πολύ αργά για να συμφιλιωθούν, έπειτα από τόσες και τόσες εκατέρωθεν επιθέσεις και προσβολές. Η δεύτερη εξήγηση είναι ότι οι δύο άντρες ένιωσαν, ο ένας για τον άλλον, αντιπάθεια με την πρώτη ματιά. Τόσο απλά.

Οι αντιμαχίες τους είναι, συνήθως, απολαυστικές. Στη δεύτερη σεζόν του στην Τσέλσι, ο Μουρίνιο είχε αποκαλέσει τον Βενγκέρ… ματάκια: «Εχει πραγματικό πρόβλημα με μάς. Είναι -πώς το λέτε εσείς στην Αγγλία;- ηδονοβλεψίας. Είναι κάποιος που του αρέσει να παρατηρεί τους άλλους ανθρώπους. Υπάρχουν κάποια άτομα που στο σπίτι τους έχουν ένα μεγάλο τηλεσκόπιο και κρυφοκοιτάζουν μέσα στα άλλα σπίτια για να δουν τι συμβαίνει. Ο Βενγκέρ πρέπει να είναι ένας από αυτούς. Αυτό είναι άρρωστο».

Η απάντηση του Βενγκέρ δεν άργησε: «Ο Μουρίνιο είναι εκτός πραγματικότητας και ασεβής. Κάποιες φορές, η επιτυχία κάνει τους χαζούς ανθρώπους ακόμα πιο ηλίθιους, όχι πιο έξυπνους».

Το σίριαλ συνεχίζεται εδώ και 11 χρόνια με φαρμακερές ατάκες από τη μία και την άλλη πλευρά και για να τσακωθούν δεν χρειάζεται να είναι αντίπαλοι, ούτε καν στην ίδια χώρα

Το 2007, πριν από τον Τελικό του Λιγκ Καπ (Τσέλσι – Αρσεναλ), ο Βενγκέρ άφησε αιχμές ότι ο Μουρίνιο πέτυχε χάρη στα λεφτά του Αμπράμοβιτς: «Αν θέλεις να συγκρίνεις έναν προπονητή με έναν άλλον, δίνεις στον καθέναν τους το ίδιο ποσό για μετεγγραφές, ας πούμε για τα επόμενα πέντε χρόνια. Μετά την πενταετία, βλέπεις ποιος έχει καταφέρει τα περισσότερα». Ολως περιέργως, ο Μουρίνιο σιώπησε. Τι να έλεγε;

Το 2013, ο Βενγκέρ σχολίασε την απόφαση του Μουρίνιο να επιστρέψει στην Τσέλσι: «Φοβάται την αποτυχία, γι’ αυτό επέστρεψε». Εδώ, ο Μουρίνιο απάντησε: «Αν ήμουν άτιτλος, σαν τον Βενγκέρ, θα είχα φύγει».

Τον Σεπτέμβριο του 2015, μετά τη νίκη της Τσέλσι επί της Αρσεναλ (2-0), ο Βενγκέρ τα έβαλε με τον διαιτητή της αναμέτρησης: «Απόψε δεν θα ήθελα να είμαι ο Μάικ Ντιν (ο ρέφερι). Ο Κόστα έπρεπε να έχει αποβληθεί δύο φορές. Χτυπά εσκεμμένα τον Κοσιελνί στο πρόσωπο. Σε κάθε ματς βγάζει θυμό, αλλά τη γλιτώνει εξαιτίας της αδυναμίας του διαιτητή». Ο Μουρίνιο υπερασπίστηκε τη διαιτησία με τον δικό του, μοναδικό τρόπο: «Σε αυτή τη χώρα, μόνο ένας προπονητής δεν βρίσκεται υπό πίεση. Αυτός ο που αρχίζει την κλάψα από το πρωί, συνεχίζει να κλαίει το απόγευμα, δεν πετυχαίνει ποτέ τίποτα, όμως κρατά τη δουλειά του και παραμένει ο βασιλιάς. Απίστευτο προνόμιο».

Σχεδόν έναν χρόνο νωρίτερα, είχαν δώσει την κορυφαία τους -μέχρι σήμερα- παράσταση, όταν μπροστά από τους πάγκους τους πιάστηκαν… γραβάτα με γραβάτα. Γι’ αυτόν τον καβγά, στις 5 Οκτωβρίου 2014 στο «Στάμφορντ Μπριτζ», ο Πορτογάλος αποκάλυψε στον Μπίσλι τη συνομιλία του με τον αλσατό συνάδελφό του: «Ζητούσε κόκκινη κάρτα και έσπρωχνε τον διαιτητή προς το μέρος μου. Του είπα να πάει πίσω, στην περιοχή του. Με απώθησε. Του είπα: Τα κάνεις αυτά, επειδή ξέρεις ότι εδώ δεν μπορώ να αντιδράσω, όμως κάποια μέρα θα σε πετύχω στον δρόμο…».

Τα πάντα μαρτυρούν τη γνήσια αντιπάθεια που νιώθουν ο ένας για τον άλλον

Για να τσακωθούν δεν χρειάζεται να παίζουν αντίπαλοι. Τη σεζόν 2014-2015 η Τσέλσι νίκησε 5-0 τη Σουόνσι, όμως το μυαλό του Μουρίνιο ήταν στον Αλσατό: «Καλή αυτή η νίκη για μάς, να δούμε τώρα και την σκατο-Αρσεναλ (επρόκειτο να παίξει με τη Μάντσεστερ Σίτι, την οποία κέρδισε 2-0)».

Δεν χρειάζεται, καν, να βρίσκονται στην ίδια χώρα. Το 2010 ο Βενγκέρ είχε «κράξει» τη Ρεάλ του Μουρίνιο για τον αγώνα – παρωδία με τον Αγιαξ, στο Champions League, όπου κάποιοι παίκτες της επιδίωξαν να πάρουν κάρτες έπειτα από προτροπή του Πορτογάλου: «Θα πρέπει να υπάρξουν κυρώσεις. Πρέπει να σεβόμαστε τους φιλάθλους που πληρώνουν εισιτήριο. Τι θέλει ο κόσμος να βλέπει; Ποδόσφαιρο ή τέτοια πράγματα; Δεν μπορεί να το δεχθεί κανείς αυτό, ειλικρινά είναι φρικτό». Σιγά μη δεν του την έλεγε ο Μουρίνιο: «Θα πρέπει να εξηγήσει (ο Βενγκέρ), ιδίως στους οπαδούς της Αρσεναλ, πώς τα κατάφερε να μην έχει πάρει ούτε ένα τρόπαιο από το 2005. Αντί να μιλάει για τη Ρεάλ Μαδρίτης να εξηγήσει πώς έχασε 2-0 από μία ομάδα (την Μπράγκα) που παίζει για πρώτη φορά στο Champions League».

Ποιος είναι ο πιο επιτυχημένος; Μα, φυσικά, ο εαυτός τους.

– Μουρίνιο: «Ο κύριος Βενγκέρ είναι ένας σπουδαίος προπονητής που δεν έχει κερδίσει ποτέ του το Champions League. Είμαι ο καλύτερος στη χώρα μου. Η Πορτογαλία δεν είναι τριτοκοσμική, άρα αυτά που έκανα εκεί είναι αρκετά. Ηρθα στην Αγγλία και χάρισα Πρωτάθλημα στην Τσέλσι έπειτα από 50 χρόνια. Ημουν ο πρώτος που πήρε τον τίτλο στην πρώτη του χρονιά. Πήρα και δεύτερο. Πήρα κι άλλους τίτλους. Κατέχω το ρεκόρ νικών ή γκολ ή καλύτερης άμυνας ή κάτι τέτοιο, τέλος πάντων. Πιστεύω, λοιπόν, πως είμαι ένας εξαιρετικός προπονητής».

– Βενγκέρ: «Είναι άλλο πράγμα να είσαι διασκεδαστικός στις συνεντεύξεις Τύπου, κι άλλο στον αγωνιστικό χώρο. Είναι δύσκολο να πεις, όταν είσαι απέξω, αν η επιτυχία της Τσέλσι οφείλεται στην ποιότητα του Μουρίνιο ή στα χρήματα του Αμπράμοβιτς. Ή στο γεγονός ότι (ο Μουρίνιο) κληρονόμησε μία καλή ομάδα που είχε τερματίσει δεύτερη την προηγούμενη σεζόν. Μπορεί να έχεις χρήματα και να μην κερδίζεις τρόπαια, όμως δεν μπορείς να είσαι επιτυχημένος, εάν έχεις κακό προπονητή».

Τι λένε γι’ αυτούς οι αριθμοί; Ο Βενγκέρ κατάφερε να νικήσει τον Μουρίνιο, για πρώτη φορά, μόλις στη 14η αναμέτρησή τους, στις 2 Αυγούστου 2015. Στις 13 προηγούμενες, είχε επτά ήττες και έξι ισοπαλίες. Εκείνη την ημέρα, η Αρσεναλ νίκησε 1-0 την Τσέλσι μπροστά σε 85.437 θεατές, στο «Γουέμπλεϊ», και κατέκτησε το αγγλικό Σούπερ Καπ. Πώς το πήρε ο Μουρίνιο; Κατευθυνόμενος προς το τούνελ που οδηγεί στ’ αποδυτήρια, πέταξε το αργυρό μετάλλιο (του ηττημένου) που του είχε απονεμηθεί, στην εξέδρα, όπου το άρπαξε ένας υπερτυχερός πιτσιρικάς, οπαδός της Αρσεναλ.

Μπορεί αυτή η αντιπαλότητα να είναι «για τα μάτια του κόσμου»; Δύσκολο. Τα πάντα μαρτυρούν τη γνήσια αντιπάθεια που νιώθουν ο ένας για τον άλλον. Στις αρχές του μήνα, στη συνάντηση των τεχνικών της UEFA στη Νιόν, ο Μουρίνιο προσήλθε στην αίθουσα τελευταίος, την ώρα που ο σερ Αλεξ Φέργκιουσον ετοιμαζόταν να καλωσορίσει τους παρευρισκόμενους. Οι κενές θέσεις ήταν μετρημένες στα δάχτυλα. Σύμφωνα με τη Marca, ο Μουρίνιο, αφού χαιρέτισε τον Ζινεντίν Ζιντάν και τον Ουνάι Εμερι, εντόπισε ένα αδειανό κάθισμα δίπλα στον Βενγκέρ. «Μπορώ να καθίσω;», τον ρωτάει ψιθυριστά. «Οχι, όχι, δεν γίνεται», του απαντά εκείνος. Το φευγαλέο βλέμμα περιφρόνησης που αντάλλαξαν έβγαινε από τα βάθη της ψυχής τους.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News