1335
Οι παίκτες της Γερμανίας σπεύδουν να πανηγυρίσουν με τον Εμάνουελ Νόιερ, την ιστορική επικράτηση επί των Ιταλών | REUTERS/Christian Hartmann

Πώς οι Γερμανοί νίκησαν τους εφιάλτες τους

Sportscaster Sportscaster 3 Ιουλίου 2016, 12:25
Οι παίκτες της Γερμανίας σπεύδουν να πανηγυρίσουν με τον Εμάνουελ Νόιερ, την ιστορική επικράτηση επί των Ιταλών
|REUTERS/Christian Hartmann

Πώς οι Γερμανοί νίκησαν τους εφιάλτες τους

Sportscaster Sportscaster 3 Ιουλίου 2016, 12:25

Οταν το euro-ντέρμπι έφτασε στα πέναλτι, η κακιά η ώρα χτυπούσε ήδη την πόρτα των Ιταλών. Καμία άλλη ομάδα δεν έχει χάσει τόσες πολλές φορές (επτά) στη «ρώσικη ρουλέτα» του ποδοσφαίρου. Οι Γερμανοί, αντιθέτως, δεν έχουν αποκλειστεί από την άσπρη βούλα εδώ και 40 χρόνια.

Ο γηραιότερος Ιταλός αυτής της ομάδας, ο τερματοφύλακας «Τζίτζι» Μπουφόν, ήταν μόλις δυο ετών τότε που η σφαίρα έτυχε σε γερμανικό κρόταφο (στον τελικό του 1976, με το αλησμόνητο πέναλτι του Πανένκα για την Τσεχοσλοβακία). Εκτοτε, τα λεγόμενα «Πάντσερ» μετρούν έξι προκρίσεις στη σειρά με αυτήν την αγωνιώδη διαδικασία. Μόνον οι πενηντάρηδες plus τούς θυμούνται να αποχωρούν με σκυμμένο κεφάλι.

Τα πέναλτι, εκτός από τύχη, είναι ζήτημα ψυχραιμίας, συγκέντρωσης και αυτοπεποίθησης. Πού να τα βρεις όλα αυτά, όταν γνωρίζεις την ιστορία; Τη δική σου, αλλά και των αντιπάλων σου. Ετσι εξηγείται, που τρία από τα τέσσερα χαμένα της Ιταλίας τα κλώτσησαν απογοητευτικά οι σπεσιαλίστες της. Ο Τζάτζα, ο οποίος είχε μπει στο παιχνίδι (στο τέλος της παράτασης) μόνο και μόνο επειδή θεωρείται μάστορας σ’ αυτή τη δουλειά. Ο Μπονούτσι, που μια ώρα νωρίτερα είχε ευστοχήσει στο πέναλτι με το οποίο οι Ιταλοί ισοφάρισαν τους Γερμανούς. Και ο σέντερ φορ Γκρατσιάνο Πελέ.

Βαριά ήταν τα πόδια και των Γερμανών, όμως για άλλο λόγο. Επειδή περίμεναν δεκαετίες ολόκληρες για να νικήσουν την Ιταλία σε μεγάλη διοργάνωση. Μέχρι χθες (Σάββατο), τους κέρδιζαν μόνο σε φιλικούς αγώνες. Στις καθοριστικές αναμετρήσεις -δηλαδή, σε Παγκόσμια Κύπελλα και Euro- οι Ιταλοί πάντα τους πλήγωναν. Μόνο το 1962 και το 1996 τούς είχαν πονέσει, οι Γερμανοί, με δυο ισοπαλίες (0-0) που τους είχαν κοστίσει την πρόκριση στην επόμενη φάση. Γι’ αυτό, όταν πλησίασαν τόσο κοντά στην «εκδίκηση» που πρόσμεναν καιρό, η παροιμιώδης ψυχραιμία τους πήγε περίπατο.

Για την παγκόσμια πρωταθλήτρια αστόχησαν οι τρεις πιο έμπειροι παίκτες της: ο Τόμας Μίλερ (ο πρώτος Γερμανός που χάνει πέναλτι σε μεγάλη διοργάνωση από το 1982), ο Οζίλ (σκόρερ του 1-0 στην κανονική διάρκεια του αγώνα) και ο Σβάινσταϊγκερ. Κοντολογίς, οι δυο ομάδες έκαναν ό,τι μπορούσαν για να… χάσουν. Τελικά, τα «κατάφεραν» οι Ιταλοί. Οπως παρατήρησε στο τέλος του αγώνα ο Μάνουελ Νόιερ, ο οποίος απέκρουσε δυο ιταλικές εκτελέσεις, «ήταν ένας πόλεμος νεύρων, γι’ αυτό και χρειάστηκαν 18 πέναλτι για να αναδειχθεί ο νικητής. Κανένας από τους Ιταλούς δεν στόχευσε εκεί που σημαδεύει συνήθως. Δεν έχω ζήσει ποτέ κάτι ανάλογο σε διαδικασία εκτελέσεων πέναλτι».

2016-07-02T211519Z_110495719_MT1ACI14467479_RTRMADP_3_SOCCER-EURO-GER-ITA
Ο Γιόαχιμ Λεβ, αρχιτέκτονας της Νασιονάλμαντσαφτ του 21ου αιώνα, δίνει την μπάλα στους παίκτες του κατά τη διάρκεια του δραματικού προημιτελικού με τους Ιταλούς (Reuters)

Οι Γερμανοί θα βρεθούν σε ημιτελικό ευρωπαϊκού πρωταθλήματος για ένατη φορά – και τρίτη διαδοχική. Εκεί, την προσεχή Πέμπτη (7 Ιουλίου), θα αντιμετωπίσουν τη Γαλλία ή την Ισλανδία. Θα το μάθουν απόψε (Κυριακή), γύρω στα μεσάνυχτα. Μετά την πρόκρισή τους επί των Ιταλών -ίσως το πιο σκληρό καρύδι αυτού του τουρνουά- θεωρούνται, πια, φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου. Αλλά, το πάρουν – δεν το πάρουν, έχουν ήδη καταφέρει κάτι ιστορικό: να ξορκίσουν τον κακό τους δαίμονα. Να βγουν, επιτέλους, νικητές από μια μάχη με τους Ιταλούς.

Μαζί με την Ισπανία -η οποία σε αυτή τη διοργάνωση (όπως και στο Μουντιάλ του 2014) έδειξε οτι ο ένδοξος κύκλος της έκλεισε-, η Γερμανία είναι η πιο επιτυχημένη εθνική ομάδα της χιλιετίας. Αυτό δεν συνέβη τυχαία. Είναι ο καρπός ενός μεθοδικού και υπομονετικού σχεδίου που μπήκε μπροστά πριν από περίπου μια εικοσαετία, μετά τον θρίαμβο στο Euro 1996.

Τα πρώτα δείγματα αυτής της δουλειάς, που άρχισε από τα τμήματα υποδομής, είχαν φανεί στα μέσα της δεκαετίας του 2000. Μεταξύ του 2008 και του 2010, οι Γερμανοί ήταν πρωταθλητές Ευρώπης στους Παίδες, στους Νέους και στις Ελπίδες, ενώ το 2007 πήραν την τρίτη θέση στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νέων στον Καναδά. Ηταν η εποχή που έχτιζαν το μέλλον τους βάζοντας τα θεμέλια στις μικρές εθνικές τους ομάδες. Από εκείνη τη «φουρνιά», στη Γαλλία βρίσκονται -σήμερα- ο Νόιερ, ο Χεβέντες, ο Μπόατενγκ, ο Χούμελς, ο Κεντίρα, ο Οζίλ, ο Σμέλτσερ, ο Κρόος, ο Γκέτσε (σκόρερ στον τελικό του Μουντιάλ 2014 με την Αργεντινή), ο Μουστάφι και ο Τερ Στέγκεν.

Σχεδόν όλοι τους παίζουν στη Γερμανία -στους Ανδρες, πια- από το Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής, το 2010, με αποτέλεσμα να έχουν αποκτήσει εμπειρία και ομοιογένεια. Τέσσερα χρόνια αργότερα, κατακτώντας το Μουντιάλ της Βραζιλίας, κέρδισαν και την αυτοπεποίθηση του νικητή. Αυτή η «αύρα» της υπεροχής που νιώθουν έναντι των αντιπάλων τους, δεν είναι μόνο χαρακτηριστικό της φυλής τους αλλά και φυσικό επακόλουθο των επιτευγμάτων τους από την αυγή της χιλιετίας. Επαιξαν τελικό Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2002, Euro το 2008, ενώ από το 2006 κι έπειτα φτάνουν τουλάχιστον στους ημιτελικούς, σε κάθε μεγάλο ποδοσφαιρικό ραντεβού.

Τοποτηρητής αυτού του σερί των επιτυχιών είναι ο προπονητής τους, Γιόαχιμ Λεβ, ο οποίος φέτος συμπλήρωσε 10 χρόνια στον πάγκο των «πάντσερ», και θα παραμείνει τουλάχιστον μέχρι να ολοκληρωθεί το Μουντιάλ του 2018. Τεράστια επιτυχία του Λεβ, επειδή πρόκειται για το τιμόνι της πιο απαιτητικής εθνικής ομάδας στον κόσμο μετά τη Βραζιλία. Αλλωστε, πώς και γιατί να φύγει ο Λεβ; Μετρήστε: φιναλίστ στο Euro 2008, τρίτη θέση στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής το 2010, ημιτελικός στο Euro 2012, Παγκόσμιο Κύπελλο το 2014 και ημιτελικός (τουλάχιστον) φέτος. Στην τετραετία 2008-2012, μόνον η Ισπανία τα κατάφερε καλύτερα από τους Γερμανούς.

Μια γενναία επένδυση στην τεχνολογία έπαιξε, κι αυτή, τον ρόλο της. Στα ντουλάπια τους στα αποδυτήρια, οι γερμανοί διεθνείς έχουν από ένα iPad με πληροφορίες δεδομένων σχετικά με τις επιθετικές και τις αμυντικές τάσεις του αντιπάλου, τους σχηματισμούς και το υποθετικό πλάνο του μέσα στο παιχνίδι, τις οποίες παρέχει γερμανικός κολοσσός της Πληροφορικής. Μια άλλη εφαρμογή παρέχει στοιχεία σχετικά με το πώς συμπεριφέρονται στα πέναλτι όλες οι ομάδες που συμμετέχουν στη διοργάνωση: τους πέντε παίκτες που πιθανότατα θα αναλάβουν την εκτέλεση, τη γωνία που συνήθως σημαδεύουν και την κίνηση του ποδοσφαιριστή προτού σουτάρει. Στη χθεσινή τηλεοπτική μετάδοση είδαμε, φευγαλέα, τον Νόιερ να ρίχνει ματιές σε ένα iPad που του πήγαν, πριν αρχίσει η διαδικασία των πέναλτι.

2016-07-02T221915Z_1807539410_14467620_RTRMADP_3_SOCCER-EURO-GER-ITA
Ο Χέκτορ νικάει τον Μπουφόν από την άσπρη βούλα και στέλνει τη Γερμανία στους ημιτελικούς (Reuters)

Αδιάψευστοι μάρτυρες της επιτυχίας, οι χορηγοί. Οι οποίοι πληρώνουν, όπου… μυρίσουν προοπτικές επιτυχίας. Προσφάτως, λοιπόν, η εταιρεία αθλητικών ειδών που «ντύνει» τους Γερμανούς, έσπευσε να ανανεώσει τη συνεργασία της με τη γερμανική ποδοσφαιρική ομοσπονδία -δυο χρόνια πριν από τη λήξη της- προσφέροντας 65 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Λογικό, αν σκεφτεί κάποιος οτι, μόνο μέσα στο 2016, διατέθηκαν 1,3 εκατ. εμφανίσεις των «Πάντσερ». Την τελευταία δεκαετία, τα έσοδα της εθνικής ομάδας της Γερμανίας από εμπορικές δραστηριότητες αυξήθηκαν κατά περίπου 200%.

Η σημερινή Γερμανία, ασφαλώς, δεν είναι η ομάδα που πριν από δυο χρόνια «σκόρπισε» τη Βραζιλία με εκείνο το εκκωφαντικό 7-1, όμως παραμένει η πιο αξιόπιστη διαχρονικά. Φέτος μπήκε στο Euro -για πρώτη φορά έπειτα από αρκετό καιρό- χωρίς τον τίτλο του ακλόνητου φαβορί, επειδή τους προηγούμενους μήνες δεν είχε καταφέρει να εντυπωσιάσει. Στα προκριματικά τερμάτισε μόλις έναν βαθμό πάνω από την Πολωνία, ηττήθηκε δυο φορές (από Πολωνούς και Ιρλανδούς), ενώ δεν είχε ούτε την καλύτερη επίθεση ή την καλύτερη άμυνα. Επιπλέον, στα τελευταία φιλικά ματς είχε απογοητεύσει με τις εμφανίσεις της.

Αλλά, αυτή είναι -τελευταίως- η αγαπημένη συνήθεια των Γερμανών: να αρχίζουν στις μεγάλες διοργανώσεις με μέτριες εμφανίσεις, ίσα ίσα για να πάρουν την πρόκριση στους νοκ-άουτ αγώνες, και -στη συνέχεια- να βρίσκουν τη φόρμα τους, καθώς το τουρνουά εξελίσσεται. Πλέον, ένα βήμα πριν από τον τελικό, τα κομμάτια του γερμανικού παζλ φαίνεται πως έχουν μπει στη θέση τους. Αν ο Μπόατενγκ -χθες- δεν αποφάσιζε να μαρκάρει με τα χέρια στην ανάταση, χαρίζοντας στους Ιταλούς τη χρυσή ευκαιρία να ισοφαρίσουν από την άσπρη βούλα, οι Γερμανοί -πιθανότατα- θα είχαν προκριθεί με λιγότερο δραματικό τρόπο.

2016-07-02T215453Z_110498093_MT1ACI14467650_RTRMADP_3_SOCCER-EURO-GER-ITA
Ο μέγας Τζιανλουίτζι Μπουφόν αποχαιρετά τα Euro. Ηττημένος από την άσπρη βούλα (Reuters)

Στο τελευταίο Euro της καριέρας του, οι Γερμανοί έκαναν τον Μπουφόν -τον εμβληματικό αρχηγό και τερματοφύλακα της Ιταλίας- να κλάψει. Το ματς ήταν σαν τελικός. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι. Ιταλία και Γερμανία φορούν τις πιο «βαριές» φανέλες στην Ευρώπη. Μόνο που, με τα χρόνια, η φανέλα των Γερμανών φαίνεται να βαραίνει όλο και περισσότερο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News

Διαβάστε ακόμη...

Διαβάστε ακόμη...