Η Λίβερπουλ είναι η πρώτη «ευρωπαία» ομάδα της Αγγλίας. Και η παντοτινή. Τα διεθνή τουρνουά είναι στο DNA της – δεν εξηγείται αλλιώς. Μόλις… μυρίσει ευρωπαϊκό τρόπαιο, φοράει τα γιορτινά της. Βγάζει τον καλύτερό της εαυτό. Εξαντλεί τις όποιες πιθανότητές της να το αγγίξει, να καταφέρει -ει δυνατόν- να το σηκώσει. Ακόμη και στα (πολύ) κάτω των αγωνιστικών κύκλων της, όπου στην Premier League χάνει από τη Σουόνσι ή τη Γουότφορντ, μόλις διαβεί τα σύνορα θα θυμηθεί κάτι από τα περασμένα μεγαλεία της. Κι αν δεν νικήσει, θα πουλήσει ακριβά το τομάρι της.

Το βράδυ της Πέμπτης, λίγες εβδομάδες μετά την επική ανατροπή και την πρόκρισή της επί της Μπορούσια του Ντόρτμουντ, «κατάπιε» (3-0) τη Βιγιαρεάλ στο «Ανφιλντ», στον επαναληπτικό της ήττας της (1-0) στην Ισπανία, κι έφτασε στον τελικό του Γιουρόπα Λιγκ. Η όγδοη -στη βαθμολογία- ομάδα της Αγγλίας, με τις 10 ήττες και τις 10 ισοπαλίες, μεταμορφώθηκε σε γίγαντα, σε ακόμη ένα ευρωπαϊκό της ραντεβού, απέναντι στην τέταρτη πιο ισχυρή ομάδα της La Liga (ισπανικό πρωτάθλημα) πίσω από τα τρία «θηρία»: την Μπαρτσελόνα, την Ατλέτικο Μαδρίτης και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ανατρέποντας το πιο… πονηρό σκορ με το οποίο μπορείς να χάσεις στον πρώτο αγώνα νοκ-άουτ αναμέτρησης στα Κύπελλα Ευρώπης.

Στον τελικό, στις 18 Μαΐου στο «Ζανκτ Γιάκομπ-Παρκ» της Βασιλείας, θα διεκδικήσει το τρόπαιο από την… επαγγελματία κάτοχό του, τη Σεβίλλη. Την -επίσης ισπανική- ομάδα η οποία θέλει να γίνει η πρώτη που θα φτάσει τις τρεις διαδοχικές κατακτήσεις. Αν σκεφτεί κανείς ότι η Σεβίλλη ήταν το φαβορί από την αρχή της διοργάνωσης, ενώ στη Λίβερπουλ οι «μπουκμέικερς» έδιναν την έκτη τύχη, το μέγεθος της υπέρβασης που έχουν κάνει οι «κόκκινοι» στο δεύτερο πιο σημαντικό ευρωπαϊκό τουρνουά γίνεται ολοφάνερο.

Με αυτή τη δυναμική, η Λίβερπουλ -έχοντας νικήσει στους επτά τελευταίους επαναληπτικούς ημιτελικούς ευρωπαϊκής διοργάνωσης που φιλοξενήθηκαν στο γήπεδό της- ανέτρεψε το προβάδισμα της Βιγιαρεάλ (η οποία από το 71′ έπαιζε με δέκα παίκτες) και, πλέον, έχει την ευκαιρία να εξασφαλίσει μια θέση στους ομίλους του προσεχούς Τσάμπιονς Λιγκ, εφόσον τα καταφέρει (και) απέναντι στη Σεβίλλη.

Από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε η συμφωνία συνεργασίας της Λίβερπουλ με τον Γιούργκεν Κλοπ, ο γερμανός τεχνικός είχε ξεκαθαρίσει ότι η Ευρώπη θα αποτελούσε προτεραιότητα για την ομάδα

Αυτός θα είναι ο 12ος ευρωπαϊκός τελικός της και ο πρώτος έπειτα από εννέα χρόνια. Σε αυτή τη διοργάνωση η Λίβερπουλ κατέκτησε το Κύπελλο -UEFA Cup, τότε- και τις τρεις φορές που έφτασε στον τελικό (1973, 1976, 2001). Αν το πάρει και φέτος, θα πιάσει τη Σεβίλλη στην κορυφή της σχετικής λίστας (οι ισπανοί μετρούν τέσσερα τρόπαια σε ισάριθμους τελικούς). Αλλά το μείζον είναι, οτι σε αυτή την περίπτωση θα μπορούμε να μιλάμε για την ολική επιστροφή μιας από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.

Στους υπόλοιπους οκτώ τελικούς της, η Λίβερπουλ έχει κατακτήσει πέντε τρόπαια στο Τσάμπιονς Λιγκ / Κύπελλο Πρωταθλητριών (1977, 1978, 1981, 1984, 2005), δυο φορές (1985, 2007) έχασε τη Μεγάλη Κούπα, ενώ ηττήθηκε και σε έναν τελικό Κυπέλλου Κυπελλούχων -το 1966- προτού αρχίσει η μεγαλειώδης πορεία της στην Ευρώπη, 11 χρόνια αργότερα.

Από την πρώτη μέρα που ανακοινώθηκε η συμφωνία συνεργασίας της Λίβερπουλ με τον Γιούργκεν Κλοπ, ο γερμανός τεχνικός είχε ξεκαθαρίσει ότι η Ευρώπη (είτε το Τσάμπιονς, είτε το Γιουρόπα Λιγκ) θα αποτελούσε προτεραιότητα για την ομάδα, η οποία δεν θα αντιμετώπιζε τα ευρωπαϊκά ραντεβού της ως προκλήσεις δευτερευούσης σημασίας. Αμέσως μετά την κλήρωση που είχε φέρει τους «κόκκινους» αντιμέτωπους με τη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, στη φάση των «16» του Γιουρόπα Λιγκ, ο Κλοπ είχε επανέλθει: «Οταν ήρθα στο Λίβερπουλ, κανείς δεν έδινε μεγάλη σημασία στην παρουσία μας σε αυτή τη διοργάνωση. Τώρα, όμως (που κληρωθήκαμε με τη Γιουνάιτεντ), όλοι καταλαβαίνουν για πόσο σημαντική διοργάνωση μιλάμε».

Αν η Σεβίλλη κατακτήσει το Κύπελλο για τρίτη σεζόν στη σειρά, θα γίνει η πρώτη ομάδα που θα έχει καταφέρει κάτι τέτοιο. Αλλά οι οιωνοί δείχνουν ότι η φετινή αντίπαλός της στον τελικό έχει ραντεβού με την Ιστορία

Τα λόγια του Κλοπ ήταν -στην πραγματικότητα- «καρφί» για τον προκάτοχό του, τον Ρότζερς, και σηματοδοτούσαν την αλλαγή νοοτροπίας που ο γερμανός έφερνε -μαζί με όλα τ’ άλλα- στο «Ανφιλντ». Επί των ημερών του βορειοϊρλανδού προπονητή, η Λίβερπουλ πήγαινε να παίξει τους αγώνες της στο Γιουρόπα, λες και επρόκειτο για φιλικές αναμετρήσεις. Αυτό φαινόταν, άλλωστε, από τις γεμάτες αναπληρωματικούς και «ξεγραμμένους» παίκτες ενδεκάδες που επέλεγε να παρατάξει. Αντιθέτως με τον Ρότζερς, ο οποίος -εκτός των άλλων- περιφρονούσε την πιο βαριά κληρονομιά του συλλόγου, ο πανέξυπνος Κλοπ είχε αντιληφθεί από την πρώτη στιγμή οτι η Λίβερπουλ δεν θα ξαναγίνει μεγάλη -τουλάχιστον στα μάτια των οπαδών της- αν δεν επιστρέψει στις σπουδαίες εμφανίσεις της στην Ευρώπη. Επειδή, απλούστατα, αυτοί οι θρίαμβοι έγραψαν το όνομά της στον κατάλογο των επιφανέστερων ευρωπαϊκών κλαμπ.

Αυτό είναι το μεγαλύτερο -μέχρι στιγμής- δώρο που έχει κάνει ο γερμανός κόουτς στην ομάδα του. Και η φιλοσοφία του είχε φανεί από την πρώτη -κιόλας- στιγμή. Από τον (άτυχο) αγώνα των «κόκκινων» κόντρα στη Ρούμπιν, στο «Ανφιλντ», στον οποίο ο Κλοπ -με τις έξαλλες αντιδράσεις του- ξεπέρασε τον εαυτό του. Σήμερα, έξι μήνες μετά, η Λίβερπουλ γιορτάζει τη συμμετοχή της σε έναν ακόμη ευρωπαϊκό τελικό. Γιορτάζει την επιστροφή της στο γήπεδο της αδιαμφισβήτητης κυριαρχίας της. Καταλαβαίνοντας από τις χθεσινές αντιδράσεις στο «Ανφιλντ», ήταν αυτό που τόσα χρόνια περίμεναν οι μαθημένοι στα ευρωπαϊκά μεγαλεία υποστηρικτές της.

Αν η Σεβίλλη κατακτήσει το Κύπελλο για τρίτη σεζόν στη σειρά, θα γίνει η πρώτη ομάδα που θα έχει καταφέρει κάτι τέτοιο. Δύο σερί τρόπαια (1985, 1986) έχει πάρει μόνο η Ρεάλ (και πέντε σερί Τσάμπιονς Λιγκ /Πρωταθλητριών). Τότε η διοργάνωση θα μπορούσε -κάλλιστα- να μετονομαστεί σε… Sevilla Cup, αντί για Γιουρόπα. Αλλά οι οιωνοί δείχνουν οτι η φετινή αντίπαλός της στον τελικό έχει ραντεβού με την Ιστορία. Στη Βασιλεία η Λίβερπουλ θα κάνει το παν για να επιστρέψει στην (ευρωπαϊκή) βασιλεία της.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News