Θα φέρω μόνο μερικά πολύ απλά παραδείγματα, προς χρήση των -ετεροφυλόφιλων, σαφώς- ασχημονούντων, που επιμένουν να μιλούν περί κτηνοβασίας, αιμομειξίας, και...
Γελώντας για να μην κλάψεις
Ζόρικη υπόθεση το γέλιο – ιδίως όταν καλείται, ως μέτρο απελπισίας, να κρύψει το τρεμούλιασμα στα χείλη και στα μάτια που...
Ρούντολφ
O Ρούντολφ θα δολοφονηθεί με φόλα τον Απρίλιο του ’88, από ένοικο γειτονικής πολυκατοικίας, που θα προσπαθήσει να δικαιολογήσει την αποτρόπαια...
Ελεύθεροι πολιορκημένοι επαγγελματίες
Την περίοδο του επιβεβλημένου αδυνατίσματος, το ΤΕΒΕ αποφάσισε να μου δείξει το αληθινό, παρανοϊκό του πρόσωπο. Και μου ανακοινώθηκε γραπτώς ότι...
Επίκληση
Όταν ξυπνώ με περιμένεις. Σε γνώρισα μεγάλου σχήματος θεότητα, λεπτή και μαύρη και πολύτιμη, που ήθελε σεβασμό στο άγγιγμα, μη χαραχτεί...
Τα χέρια του παππού μου
Σπάνια τα θυμάμαι χωρίς ένα τσιγάρο, τα πρώτα τρία δάχτυλα του δεξιού χεριού κιτρινισμένα με τα χρόνια απ’ τον καπνό, σαν...
Η δική σας Κατερίνα
Η τζαναμπέτισσα η μάνα μου, πεισματάρα όπως πάντα, δεν μου επέτρεψε να την αγιογραφήσω.
Επειδή είναι η καρδιά μου
Αυτό χρειαζόταν τη συγκεκριμένη στιγμή ο Χάρης, μια γερή δόση αηδίας να του σκοτώσει τη στύση, και κάνοντας δήθεν να πιάσει...
Τα γλυκά τα λόγια
Ας το σκεφτούμε πόσο μπορεί ένα απλό «Ευχαριστώ», ειπωμένο με χαμόγελο, να βοηθήσει κάποιον στο να πιστέψει στην αξία της εργασίας...
Ο Παντελής και το μέλλον
Πλάσματα σαν τον Παντελή σπανίζουν. Ένα μυαλό και μια ψυχή τα περίσσια δώρα των οποίων σμιλεύτηκαν χάρη σε γονείς, παππούδες και...
Ο δικός μου αριστερός
Αριστερός για μένα θα πει αυτός που νιώθει το βάσανο του διπλανού του σαν δικό του βάσανο. Αριστερός για μένα θα...
Τα χέρια των ανθρώπων
Σύμφωνα με την επιστήμη, ο αντιτακτός αντίχειρας ήταν που έδωσε στον άνθρωπο τη δυνατότητα της εξέλιξης: την ικανότητα να κατασκευάζει και...
Πόσα πολλά έχουμε, και πόσο λίγο το ξέρουμε
Aμέτρητες οι πολυτέλειες που απολαμβάνω, δίχως καν να αντιλαμβάνομαι την αξία τους. Έχω φίλους που μ’ αγαπούν. Εργοδότες που μου φέρθηκαν...
Oταν φιλάω τον άντρα μου
Οταν φιλάω τον άντρα μου, να με συμπαθάτε, αλλά δεν σας σκέφτομαι καθόλου. Εκείνη τη στιγμή για μένα στον κόσμο όλο...
Ο Άγιος Βασιλάκης
Πλησίαζαν Χριστούγεννα, αλλά για τον Βασιλάκη δεν είχε και τόση σημασία. Τουλάχιστον όχι όσο για τ’ άλλα παιδάκια, που αυτές τις...
Ο γιος της Τζοκόντα
Ένα βράδυ του Ιουλίου του 2002, λίγους μήνες πριν από το φευγιό της Κατερίνας, κάθισα κι έγραψα μονοκοπανιά τον «Γιο της...
Requiem
Kάθε αγώνας, κάθε αλλαγή, (κάθε σωτηρία των αδελφών μας) πρέπει από κάπου ν’ αρχίσει...
Το ουρλιαχτό
Είναι κλάμα σκυλιού γοερό, που ουρλιάζει επειδή αμάξι ηλιθίου πέρασε και το σακάτεψε το ζώο, και ξεψυχώντας ο καλύτερός μας φίλος...
Γιατί ζηλεύω τα μωρά σας
Αποφάσισα, όσες θυσίες κι αν απαιτήσει, πως θα γίνω ένας απ’ τους χαζομπαμπάδες που ζηλεύω. Ως ομοφυλόφιλος, από νωρίς συμβιβάστηκα με...
Τραγούδια που μου έμαθε η μητέρα μου
Το πρώτο νανούρισμα μου το τραγούδησε πριν καν αποκτήσω ακοή: «Πόσο σ’ αγαπώ, πουλάκι του δρόμου…». Κι όσο μεγάλωνα μέσα της,...
Η αθανασία μιας στιγμής
Ο βίαιος, πρόωρος θάνατός του Παύλου Φύσσα είναι απλώς η αφορμή για να τιμάμε τη μνήμη της ζωής του, και τη...
Τα μάτια του
Το τρένο επιστρέφει απ’ τους νεκρούς μ’ έναν δυνατό κραδασμό και, σαστισμένη, βγάζει μια πνιχτή κραυγή˚ από τότε που θυμάται τον...
Σαν τα μαθητούδια
Όχι, δεν νοσταλγώ την ολοκαίνουργια σάκα και την κασετίνα. Γιατί θυμάμαι πως τα ακολουθούν δώδεκα χρόνια μόχθου και άγχους που ολοένα...
Λολίτα: το τρυφερό πρόσωπο της φρίκης
Το αδιανόητο πάθος του Χάμπερτ είναι βαθιά ριζωμένο στην ψυχή του, ως απόηχος ενός μηδέποτε εκπληρωθέντος έρωτα για την Άνναμπελ, τη...
