Διάβαζα τις ανταποκρίσεις από το Καρναβάλι της Πάτρας –ακόμη και σε μέσα που θεωρώ σοβαρά και μετρημένα–και δεν μπορούσα να τις πιστέψω. Σύμφωνα με αυτές, μπροστά στης Πάτρας, τύφλα να έχουν και το Καρναβάλι του Ρίο και της Βενετίας και της Κολωνίας μαζί. Της Πάτρας ήταν ένα μοναδικό στον πλανήτη υπερθέαμα, συναρπαστικό, εκπάγλου καλλονής, τρομακτικής ευστροφίας κι ευρηματικότητας, μια ονειρεμένη όαση κεφιού, χαράς κι ευτυχίας!

Αμ, να ήταν μόνον η Πάτρα; Κάθε χωριό και η παρέλασή του, κάθε ραχούλα και ο Βασιλιάς Καρνάβαλός της. Αλίμονο σε όποιον δεν αποθεώνει την Αποκριά και τα έθιμά της, που υποτίθεται ότι έρχονται από τα βάθη της παράδοσης, εμποτισμένα με τη διονυσιακή κουλτούρα, την απολλώνεια αύρα, τα βακχικά ιάματα και τις αρτεμίσιες ευωδίες. Ως δείγμα της υπερβολής (και του απόλυτου τίποτα) που δέρνει την ελληνική Αποκριά, βρήκα το χαρακτηρισμό «αθάνατο» για το έθιμο του… σοκολατοπόλεμου! Διότι, ως γνωστόν, οι αρχαίοι ημών πρόγονοι, αλλά και οι βυζαντινοί αλλά και οι οπλαρχηγοί του 1821 είχαν ως έθιμο τον αποκριάτικο σοκολατοπόλεμο…

Το Καρναβάλι αγιοποιήθηκε στα χρόνια της ευμάρειας από δημοτικούς άρχοντες, οι οποίοι βρήκαν μέσω αυτού ευκαιρία προβολής και διανομής άρτου και θεαμάτων στους δημότες τους. Έτσι, όλοι λίγο πολύ ήταν ευχαριστημένοι και είχαν κάτι να απολαύσουν. Από λαγάνες και ταραμά μέχρι καλλιτέχνες και υποτιθέμενες βραζιλιάνες χορεύτριες.

Στα χρόνια της επονομαζόμενης κρίσης, οι εκδηλώσεις περιορίστηκαν. Ταυτόχρονα, η θεματολογία τους πήρε μια τελείως πολιτική χροιά. Σταθερά αντιευρωπαϊκή, εννοείται, αλλά και όχι μόνο. Ετσι, στο Καρναβάλι της Πάτρας, ο Βασιλιάς Καρνάβαλος ήταν, λέει, ένας άνεργος που τραβούσε τα μαλλιά του. Πιθανόν δεν το καταλαβαίνουμε, αλλά είναι πέρα από κάθε λογική η «επιστράτευση» του άνεργου για ατραξιόν σε ένα project για το οποίο η μισή Πάτρα δουλεύει τους περισσότερους μήνες του χρόνου και της αποφέρει τεράστια έσοδα. Δηλαδή, η Πάτρα που ζει από το Καρναβάλι της (όπως λένε οι Πατρινοί…) παρουσιάζει για Βασιλιά Καρνάβαλο έναν άνεργο να τραβάει τα μαλλιά του! ΟΚ, ο σουρεαλισμός έχει ανέβει επίπεδο.

Στο Ρέθυμνο σκέφτηκαν να παίξουν με την επικαιρότητα της Novartis. Έτσι, πεπεισμένοι ότι οι πολιτικοί που κατηγορήθηκαν από τους μάρτυρες είναι ένοχοι, σε ένα άρμα παράφρασαν τις ονομασίες φαρμάκων, ώστε αυτές να παραπέμπουν στους πολιτικούς. Η ασπιρίνη έγινε Αδωνίνη, το Amoxil ονομάστηκε Avramoxil, η βαζελίνη βαφτίστηκε Venizelini. Αυτό μπορούσαν οι άνθρωποι, αυτό έκαναν. Έτσι κι αλλιώς, το σλόγκαν του φετινού Καρναβαλιού στο Ρέθυμνο ήταν «Γίνε ο καλύτερός σου εαυτός».

Πιο hot, πάντως, αποδείχτηκαν οι κάτοικοι του Μακροχωρίου Ημαθίας. Στη δημοτική τους ενότητα έκαψαν τον Καρνάβαλο που είχε τη μορφή του δημάρχου Θεσσαλονίκης, Γιάννη Μπουτάρη. Με αυτόν τον τρόπο, θέλησαν να δείξουν την αποδοκιμασία τους για τις δηλώσεις του δημάρχου για το Σκοπιανό. Τη διόλου σεμνή τελετή διοργάνωσαν η δημοτική ενότητα, ένας Σύλλογος Ποντίων και Ντόπιων, καθώς και σχολεία της περιοχής. Ο κόσμος το καταδιασκέδασε, λέει. Βλέποντας το βίντεο, πάντως, με τη μορφή του κ. Μπουτάρη να καίγεται και ηχητική υπόκρουση ένα τσιφτετελοειδές άσμα που λέει «Είναι φορές που θέλω να σε βρίσω κι άλλες πάλι να σε φιλήσω», ορισμένοι ανατριχιάσαμε.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News