Πολλοί λέγαμε, τις τελευταίες μέρες, πως η συζήτηση για την απόδοση ευθυνών θα ανοίξει μετά τη συμφωνία. Μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής, αυτή η αναγκαιότητα αρχίζει να ξεθωριάζει.

Ο Πρωθυπουργός καλείται τώρα να υλοποιήσει σκληρά μέτρα. Όχι μόνο αυτά που έφεραν οι χειρισμοί αυτής της κυβέρνησης, που πολλοί τους χαρακτηρίζουν από παιδαριώδεις ως ανεύθυνους ή και εγκληματικούς ακόμη, αλλά κι όλα εκείνα που οι προκάτοχοι του Αλέξη Τσίπρα δεν θέλησαν ή δεν τόλμησαν να εφαρμόσουν.

Μετά από πέντε χρόνια πρωτοφανούς περιδίνησης που έσπρωξαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού στη φτώχεια κι αντίστοιχα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού στα άκρα, δεν είμαι πια και τόσο σίγουρη πως έχουμε την πολυτέλεια να αναλωθούμε σε έναν νέο κύκλο συζητήσεων για την απόδοση ευθυνών. Φοβάμαι πως πλησιάζει ένα ξόδεμα πολύτιμης ενέργειας που θα ‘πρεπε απ’ όλους, όχι μόνο από το πολιτικό σύστημα, αλλά κι απ’ τον καθέναν από μας τους πολίτες, να διοχετευθεί στην προσπάθεια να αλλάξει η χώρα κι όλοι όσοι ζούμε σ’ αυτήν.

Η στάση της Γαλλίας αλλά και της Ιταλίας σ’ αυτό το τελευταίο επεισόδιο του ελληνικού δράματος, αφήνει ένα περιθώριο ελπίδας πως ίσως πλησιάζει η ώρα της μεγάλης συζήτησης για την Ευρώπη συνολικά. Για τα πολιτικά της θεμέλια και την ανάγκη ενίσχυσής τους, για την έννοια της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών μελών και βέβαια για το μείγμα και την κατεύθυνση της πολιτικής που επιστρατεύεται για τη διαχείριση κρίσεων, σαν αυτή της περιφέρειας του ευρώ.

Η Ελλάδα δεν φαίνεται να έχει άλλη επιλογή απ’ το να φροντίσει να είναι παρούσα στην ευρωπαϊκή οικογένεια όταν θα ανοίξει αυτό το θέμα, με την ελπίδα πως δεν θα ‘ναι ως τότε πολύ αργά για μας.

Στο μεταξύ, όσο οξύμωρο κι αν μπορεί να ακούγεται, ο πρωθυπουργός, με την ευρεία στήριξη που απολαμβάνει, έχει την ευκαιρία να προχωρήσει σε σημαντικές τομές και πραγματικές μεταρρυθμίσεις. Ας αξιοποιήσει την αποδοχή του και τις συναινετικές διαθέσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης ο κ. Τσίπρας κι ας τολμήσει να αλλάξει όσα οι προκάτοχοί του δεν άγγιξαν.

Εύλογα, βεβαίως, θα αναρωτηθεί κανείς, πώς θα το κάνει αυτό ένας άνθρωπος που φαίνεται να αντιλαμβάνεται την έννοια του κράτους και της οικονομίας με τρόπο αντίθετο εκείνου που επιτάσσουν οι εταίροι και το μνημόνιο. Εδώ όμως είναι που θα φανεί το πολιτικό διαμέτρημα του πρωθυπουργού.

Κι ύστερα είμαστε κι όλοι εμείς. Εμείς που δεν χάνουμε ευκαιρία να αφορίσουμε το διεφθαρμένο, ξεχειλωμένο και οκνό κράτος, χωρίς να προσδιορίζουμε εαυτούς ως κύτταρα αυτού του σώματος που πάσχει. Μιλάμε για τη διαφθορά, αλλά ψοφάμε για «εξυπηρετήσεις». Μιλάμε για φοροδιαφυγή, αλλά δεν ζητάμε αποδείξεις ή δεν αποδίδουμε τον ΦΠΑ. Μιλάμε για αταξία στις πόλεις μας, αλλά παρκάρουμε παράνομα κτλ. Γενικά, μιλάμε για μη τήρηση των νόμων, αλλά στην καθημερινότητά μας, κινούμαστε ως μικροί καθ’ έξιν «εγκληματίες». Και τώρα θα μιλήσουμε πάλι για μεταρρυθμίσεις που δεν γίνονται και τις χρειαζόμαστε, αλλά μόλις διαπιστώσουμε πως θίγουν τα προνόμια του δικού μας επαγγέλματος, θα στυλώσουμε τα πόδια.

Τώρα λοιπόν θα μετρηθούμε όλοι. Κι ο πρωθυπουργός, κι η αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ και οι πολίτες. Όλοι. Κι είναι, ίσως, αυτή, η τελευταία ευκαιρία που έχουμε να γίνει η Ελλάδα κάτι παραπάνω από παγκόσμιο τουριστικό θέρετρο. Ξέρω, ηχεί ρομαντικό. Στην πραγματικότητα όμως, αν το καλοσκεφτείς, είναι μονόδρομος.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News