Οπως είναι γνωστό τούς τελευταίους μήνες η αντιπολίτευση (δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία του λαού) της Βενεζουέλας βρίσκεται στους δρόμους διαμαρτυρόμενη επειδή η κυβέρνηση αρνείται να προχωρήσει στην διεξαγωγή δημοψηφίσματος για την ανάκληση του Προέδρου Μαδούρο αν και πληρούνται οι συνταγματικοί όροι για την διεξαγωγή του.

Το ερώτημα στην Βενεζουέλα δεν είναι αν θα αποδεχθεί το «λαϊκιστικό» καθεστώς Μαδούρο τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος. Θα τα αποδεχθεί όπως ακριβώς τα αποδέχθηκε πριν από ένα έτος το επίσης «λαϊκιστικό» (αν και οικονομικά επιτυχημένο) καθεστώς της Βολιβίας. Το δημοψήφισμα εκεί αφορούσε το αν θα έδινε το λαός το δικαίωμα στον πρόεδρο της χώρας Εβο Μοράλες να κατέβει για τέταρτη φορά υποψήφιος για τις προεδρικές εκλογές,κάτι το οποίο απαγόρευε το σύνταγμα της χώρας. Ο λαός στην πλειοψηφία του απέρριψε την πρόταση του Μόράλες και ο τελευταίος ως όφειλε συμμορφώθηκε με την λαϊκή εντολή.

Με άλλα λόγια βλέπουμε ότι στα «λαϊκιστικά» καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής μπορεί να τίθεται θέμα κατά πόσον θα πρέπει να διεξαχθεί ένα δημοψήφισμα (Βενεζουέλα), αλλά ποτέ, μέχρι σήμερα τουλάχιστον, δεν τέθηκε θέμα αν η κυβέρνηση θα αποδεχθεί τα αποτελέσματα του. Για αυτό άλλωστε ο Μαδούρο έχει στυλώσει τα πόδια και αρνείται την διεξαγωγή του.

Ας αφήσουμε τώρα τα «λαϊκιστικά» καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής και ας έρθουμε στην ευρωπαϊκή Ελλάδα. Και εδώ η κυβέρνηση προσέφυγε στον λαό θέτοντας προς ψήφιση του ελληνικού λαού το ερώτημα αν αποδέχεται ένα τρίτο μνημόνιο η όχι. Και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού απάντησε αρνητικά (προσωπικά ψήφισα «Ναιι όπως ίσως να ξανάκανα, όμως αυτό δεν έχει σχέση με το επιχείρημα). Και τι έκανε το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο; Αποδέχθηκε τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος όπως έπραξε ο «λαϊκιστής» Μοράλες και όπως θα έπραττε ο Μαδούρο; Ακόμα: έσπευσε ο Ευρωπαίος Γιούνκερ και η παρέα του να ενθαρρύνει την ελληνική κυβέρνηση να ακολουθήσει την λαϊκή εντολή; Οχι ακριβώς. Στην Ελλάδα το πολιτικό κατεστημένο από την πρώτη στιγμή έγραψε στα παλαιά του υποδήματα τα αποτελέσματα και φρόντισε να μην υπακούσει στην εντολή του λαού. Χρησιμοποιώ την έκφραση «πολιτικό κατεστημένο» γιατί η απόφαση να αγνοηθούν τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος, δεν ήταν μόνο της κυβέρνησης, αλλά και της αντιπολίτευσης. Από την πρώτη στιγμή της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων η «φιλελεύθερη» ΝΔ, το «σοσιαλδημοκρατικό» ΠΑΣΟΚ και το «ριζοσπαστικό» Ποτάμι πίεζαν τον κ. Τσίπρα να αγνοήσει την λαϊκή βούληση. Οπως ακριβώς έγινε.

Ο,τι δηλαδή δεν θα διανοείτο ποτέ να κάνει ένα «λαϊκιστικό» καθεστώς στην Λατινική Αμερική, το έκανε με κάθε ευκολία η «φιλοευρωπαϊκή» τάξη των πολιτικών στη Ελλάδα. Για να μην αναφερθώ στους «εταίρους» στην Ευρωπαϊκή Ενωση που πίεζαν με κάθε τρόπο την ελληνική κυβέρνηση να αγνοήσει την λαϊκή βούληση. Aν η υπάρχουσα τάξη των πολιτικών στην Ελλάδα αποτελεί την αντίθεση στον «λαϊκισμό» των Λατίνων, τότε η επιλογή μεταξύ των δύο ίσως να μην είναι ιδιαίτερα δύσκολη: Con la Gente Siempre! (Με τον Λαο πάντοτε!)

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News