Ο Εμανουέλ Μακρόν απέχει ακόμη πολύ δρόμο από το να είναι σε θέση να υλοποιήσει το σχέδιό του να μεταμορφώσει τη Γαλλία από μια κρατιστική, άκαμπτη και ασθμαίνουσα οικονομία σε μια δυναμική οικονομία σκανδιναβικού τύπου, όπου οι λαϊκιστές θα επιστρέψουν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής.

Αυτό που τον εμποδίζει είναι η Εθνοσυνέλευση της Γαλλίας, η οποία θα εκλεγεί τον Ιούνιο (σε δύο γύρους, στις 11 και 18 Ιουνίου). Αν μια συμμαχία κομμάτων αντίθετων με το κίνημα του Μακρόν, το En Marche! (Εμπρός!), κερδίσει και ορίσει αυτή πρωθυπουργό, ο Μακρόν θα αντιμετωπίσει την περίοδο που οι Γάλλοι αποκαλούμε «συγκατοίκηση». Ο Μακρόν θα βρεθεί να έχει έναν σχεδόν κατ’ όνομα τίτλο, με έναν εχθρικό πρωθυπουργό ο οποίος θα έχει τις περισσότερες εκτελεστικές εξουσίες.

Για να αποφύγει αυτήν την προοπτική, το En Marche! του Μακρόν θα πρέπει -κυριολεκτικά από το μηδέν- να φτάσει να κυριαρχήσει στο κοινοβούλιο. Για να εξασφαλίσει ότι θα έχει μια άνετη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο ώστε να υλοποιήσει το πρόγραμμά του, ο Μακρόν θα χρειαστεί να πάρει βουλευτές από άλλα κόμματα, από τη Κεντροδεξιά και από την Κεντροαριστερά για να σχηματίσουν συμμαχία με το En Marche.

Αυτή η συμμαχία θα επικεντρώνεται γύρω από ένα περιορισμένο αριθμό βασικών μεταρρυθμίσεων -στην αγορά εργασίας, στη φορολογία και στην εκπαίδευση- τις οποίες όλοι οι συμμετέχοντες βλέπουν σαν προτεραιότητες για τον εκσυγχρονισμό της γαλλικής οικονομίας. Μπορεί λοιπόν να μιλήσει κανένας για μια «πλειοψηφία εργασίας».

Ο Φρανσουά Μπαϊρού του κεντρώου Δημοκρατικού Κινήματος ήδη υποστηρίζει τον Μακρόν. Αλλοι από την Κεντροδεξιά, όπως ο Ζαν-Λουί Μπορλού, ή από την Κεντροαριστερά επίσης περιμένουν στα παρασκήνια, όπως περιμένει και ο Μανουέλ Βαλς, ο τέως σοσιαλιστής πρωθυπουργός.

Από το κεντροδεξιό κόμμα των Ρεπουμπλικάνων, ο Κριστιάν Εστροζί, πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου της Προβηγκίας-Αλπεων-Κυανής Ακτής, ο Μπενουά Απαρού και άλλες προσωπικότητες κοντά στον Αλέν Ζιπέ, έδειξαν ενδιαφέρον να ενταχτούν στην μεταρρυθμιστική διαδικασία του Μακρόν μετά τις βουλευτικές εκλογές.

Αν ο Μακρόν παίξει σωστά το χαρτί του, δείξει αποφασιστικότητα, αλλά και αν επίσης ακούει και αν αντισταθεί στον πειρασμό να συμπεριφερθεί σαν νέος Ναπολέων, θα έχει αντικαταστήσει με επιτυχία την παλαιά τομή στη γαλλική πολιτική μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς με μια τομή μεταξύ μεταρρυθμιστών και συντηρητικών. Κάνοντας αυτό για να προωθήσει την τολμηρή του μεταρρυθμιστική ατζέντα, ο Μακρόν θα γράψει ιστορία και θα γίνει φάρος ελπίδας για τους απανταχού προοδευτικούς.

© Project Syndicate, 2017 www.project-syndicate.org

* Ο Philippe Aghion είναι καθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, στο College de France και στη London School of Economics.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News