Συνεχίζεται, στο  Μεικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας, η εκδίκαση για την υπόθεση της άγριας δολοφονίας του  Μένη Κουμανταρέα.  Είχε ξεκινήσει τον Μάϊο, με κατηγορούμενους δύο Ρουμάνους, στους οποίους καταλογίζεται ότι σκότωσαν τον λογοτέχνη, με σκοπό την ληστεία.

Ο μάρτυρας, φίλος και συνεργάτης του συγγραφέα, Θανάσης Φουσκαρίνης, είπε πως το θύμα  είχε μία στενή ερωτική σχέση με τον κατηγορούμενο και ότι ο Κουμανταρέας «εκτιμούσε και αγαπούσε» τον 27χρονο. Ωστόσο, κατέθεσε πως λίγο καιρό πριν την δολοφονία,  ήθελε να διακόψει αυτήν τη σχέση, γιατί ο νεαρός τού ζητούσε χρήματα και τον καλούσε επανειλημμένα στο τηλέφωνο.

Είναι λοιπόν, σαφές ότι ο λογοτέχνης ήταν ομοφυλόφιλος -όπως όλοι βέβαια γνωρίζουν- και πως υπήρχε κίνητρο στον κατηγορούμενο για την δολοφονία.

Ο δικηγόρος όμως, Αλέξης Κούγιας ο οποίος είναι συνήγορος υπεράσπισης των κατηγορουμένων, έδωσε την δική του ξεχωριστή παράσταση στο δικαστήριο, στο πλαίσιο της «ιδιαίτερης» τακτικής του, να επηρεάσει τους δικαστές. Ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε τα εξής απίστευτα: «μπορεί να έσωσε πολλά παιδιά, αυτή είναι η πραγματικότητα. Εμένα αν μου το είχε κάνει ο αείμνηστος, θα του είχα κόψει και τα γεννητικά όργανα και τα χέρια και τα πόδια», υπονοώντας ότι ο Κουμανταρέας, εξαιτίας της ομοφυλοφιλίας ήταν «διαστροφέας» «αθώων» ανθρώπων και ίσως και ανηλίκων! Και συνέχισε: «Μπορεί να ήταν ένας μέγιστος λογοτέχνης αλλά και ένας διεστραμμένος άνθρωπος!»

Όταν μάλιστα η πρόεδρος προς το τέλος, του συνέστησε να μην κάνει ερωτήσεις που εμπεριέχουν συμπεράσματα «Τα “άρα” να τα κρατήσετε για το βιβλίο που θα γράψετε», εκείνος απάντησε «Τα βιβλία είναι για τους πεθαμένους. Εγώ σκοπεύω να ζήσω και να δικηγορώ πολλά χρόνια ακόμα».

Πραγματικά, δεν είχα ιδέα πως μπορεί να εξελίσσεται το επίπεδο μιας δίκης με πρωταγωνιστή τον «τηλεοπτικό» Αλέξη Κούγια. Είχα πάντα στο μυαλό μου την απορία πώς γίνεται ένας άνθρωπος που στις εκπομπές -από όπου τον γνωρίζω- κάνει τόσα λογικά άλματα, να εκπονεί δυναμικούς φακέλους και να κερδίζει δίκες. Όμως δεν είχα την εμπειρία της διεξαγωγής μιας εκδίκασης στην οποία συμμετέχει.

Ιδού λοιπόν, τα λογικά άλματα που μπορεί να διακρίνει κανείς:

1. O Κουμανταρέας ήταν ομοφυλόφιλος, άρα διεστραμμένος!

2. Όποιος εμπίπτει στο «βαρύ αμάρτημα» της ομοφυλοφιλίας παίζει ουσιαστικά με τον θάνατο γιατί καιροφυλακτεί ένας τιμωρός να απαλλάξει την κοινωνία από το μίασμά του!

3. Ο κατηγορούμενος είναι άξιος απαλλαγής ή μειωμένης ποινής επειδή «έσωσε» την νεολαία της Ελλάδας από νέες επιθέσεις του «διεστραμμένου» Κουμανταρέα.

4. Η λογοτεχνία και η συγγραφή βιβλίων είναι μεν κάτι που οι μικροαστοί θεωρούν επιτυχία αλλά δεν είναι αντικείμενο ενασχόλησης για «σοβαρούς» ανθρώπους, όπως ένας ποινικολόγος που ισοπεδώνει δίκες και παρελαύνει σε όλη την Ελλάδα ως μεγαλοπαράγοντας ποδοσφαίρου!

Σε κάθε περίπτωση, ζούμε σε μία χώρα, όπου ο ορθολογισμός και η ευπρέπεια είναι ελιτίστικες πολυτέλειες για «λαπάδες» – όπως είχε πει κάποτε σημαίνον στέλεχος της λαϊκής Δεξιάς. Είναι γνωστό τοις πάσι, αυτό. Από το να αγορεύει όμως, σε ένα ελληνικό δικαστήριο, πασίγνωστος και πάμπλουτος ποινικολόγος, σαν να βρίσκεται σε καφενείο ομοφοβικών εθνικιστών, απέχει πολύ και είναι τουλάχιστον εξοργιστικό.

Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση, συνήθης ίσως, στη πολιτεία του κ. Κούγια: Ο αποπροσανατολισμός. Επειδή ξέρει και υπολογίζει την καταδίκη των πελατών του, επιλέγει αυτόν τον τρόπο για να κερδίσει τις εντυπώσεις. Έτσι κι αλλιώς, απευθύνεται σε ένα κοινό – «τηλεοπτικό» πάντα- που ταυτίζεται απόλυτα με τις απόψεις του.

Επόμενως, ακόμα και μια χαμένη δίκη θα είναι για τον Αλέξη – κι άλλος Αλέξης μπροστά μας (!)- ένα «μεταποιημένο» κέρδος για τον ίδιο. Ο άνθρωπος είναι «μάγος». Και σκατά να πιάσει,  χρυσάφι γίνονται…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News