Όπως λέει η Κική Δημουλά, «πομπή σκαλοπατιών» στους Δελφούς, από την Πέμπτη 2, μέχρι την Κυριακή 5 Μαρτίου. «Προσκυνητές της προφητείας αρχηγοί πολέμων με δώρα που στέλνει η φιλοδοξία  στους μάντεις της»… βρέθηκαν εκεί για το τετραήμερο του Οικονομικού Φόρουμ.

Πολύς κόσμος από Ελλάδα και εξωτερικό, συζητήσεις απόψεις, γνώμες, προφητείες για ένα μέλλον -ως συνήθως «αβέβαιον»- που όλοι προσπαθούν να προβλέψουν και κάποιες φορές, να δημιουργήσουν. Συνθήκες «Αρχαίας Αγοράς» στο παλιό κέντρο του κόσμου, μέσα σε ένα πανέμορφο ανοιξιάτικο τοπίο.

Αλλά και στην εποχή που ο «Ομφαλός της γης» βρισκόταν στις δόξες του, κάπως έτσι δεν ήταν; Η  Αμφικτυονία, οι προσφορές, οι επισκέψεις, η Πυθία, όλα αυτά που εμείς σήμερα τα κλείσαμε στις γυάλινες προθήκες των μουσείων δεν ήταν παρά η ίδια η ζωή των ανθρώπων, ο πολιτισμός τους, η επικοινωνία, η Αγορά τους. Εκεί έψαχναν την δόξα, το χρήμα και την εξουσία, τις τρεις μηχανές του ανθρώπινου πολιτισμού. Με την Πυθία να παίζει μαζί τους, όπως παίζουν σήμερα οι «προφητείες» γύρω μας…

Να είναι οι Δελφοί το πιο ωραίο τοπίο στον κόσμο; Ναι, μπορεί να είναι. Αν πρώτα συμφωνήσουμε για το «ωραίο». Αυτό που έχει την δύναμη να ισορροπεί τις αισθήσεις στο χώρο με το φως και το μέτρο στον εσωτερικό συντονισμό των δονήσεων. Ένας συνδυασμός δηλαδή των «καταστηματικών» και των «εν κινήσει» ηδονών του Επίκουρου για να δώσουν την ευτυχία.

Γεννηθήκαμε σε έναν τόπο που η «αγορά» με τη «φύση» σήκωσαν όρθιο τον άνθρωπο. Αλλά δεν το έκαναν άπαξ. Αφού έγινε τότε, μπορεί να γίνει και σήμερα. Αφού κάποτε ένα δέντρο, μια πέτρα, μια πηγή και πολλές παρέες γέννησαν θεούς, μ’ αυτά τα υλικά μπορούμε και σήμερα. Και όχι μόνο στους Δελφούς. Οπουδήποτε μπορεί να έρθει ο οργασμός από την  ένωση του πολιτισμικού με το φυσικό περιβάλλον. Στην Ολυμπία, στη Βεργίνα, στους Φιλίππους, στη Μεσσήνη. Παντού στην Ελλάδα, όπου οι «σπασμένες αρτιότητες» της μνήμης μπορούν να ενωθούν με τη φύση και το «αγοραίο» πνεύμα της δημιουργίας και του επιτεύγματος.

Το Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών είχε πολλά. «Ταξιθέτριες πέτρες στο θέατρο», «τζαμπατζήδες θεατρόφιλους βράχους τριγύρω να κρέμονται στον απόηχο» αλλά και «στον κορυφαίο ρόλο της την τραγωδό αυλαία». Αυτή όμως, δεν είναι η «αγορά» που μαζεύει γύρω της τις συνθέσεις, για να πάρει «χρησμούς» και σήματα δημοκρατίας και ηθικής; Aυτός δεν είναι ο χώρος των «βωμών» και των «θησαυρών» που απλώνονται κάτω από το αρχαίο θέατρο των Δελφών;

Ας λένε διάφορα οι «συντηρητές στρατευμένων μνημείων». Ανάταση και προκοπή χωρίς φύση και αγορά δεν γίνεται. Η ζωή μας είναι πάντα ένα ταξίδι κινήτρων και προσαρμογής. Ένα αδιάκοπο ανάκρουσμα δράσης.

Ας ξυπνήσουμε επιτέλους να δούμε τι έχουμε γύρω μας. Κοιτώντας μέσα από τις κολώνες στη Θόλο, με το βλέμμα του Ηνίοχου να βρούμε τρόπο πώς θα γίνουμε και πάλι το κέντρο του κόσμου. Ο Γας Ομφαλός. Όχι όμως στα ερείπια των μνημείων αλλά λίγο πιο πέρα, στο Ευρωπαϊκό Πολιτιστικό Κέντρο των Δελφών. Στις νέες αγορές και στους νέους βωμούς τους…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News