Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις που ο νόμος απαιτεί την υπογραφή και των δύο γονέων για πράξεις και διαδικασίες σχετικές με το ανήλικο τέκνο τους. Η χορήγηση ονόματος απαιτεί δύο υπογραφές για να αποφεύγονται τα… δράματα. Ομοίως και στην έκδοση διαβατηρίου· πρέπει να φαίνεται πως έχουν και οι δύο γνώση για την επικείμενη έξοδο του παιδιού από τη χώρα. Δύο υπογραφές απαιτούνται και για την απαλλαγή του παιδιού από το μάθημα των Θρησκευτικών.

Ετσι ήταν πάντα και το διατήρησε ο Ανδρέας Λοβέρδος στην τελευταία εγκύκλιο που υπέγραψε προτού παραδώσει το υπουργείο στον Αριστείδη Μπαλτά του ΣΥΡΙΖΑ. Ο μαθητής που ζητεί απαλλαγή από την παρακολούθηση των Θρησκευτικών πρέπει να προσκομίσει υπεύθυνες δηλώσεις και των δύο γονέων, θεωρημένες ως προς το γνήσιο της υπογραφής. Και το υπουργείο Παιδείας επιμένει από τη μία να τους οδηγεί στην υποβολή ψευδούς δήλωσης και από την άλλη να τους απειλεί διακριτικά για τις κυρώσεις που μπορεί να αντιμετωπίσουν.

Να το δούμε πάλι από την αρχή. Στην εγκύκλιο του υπουργείου σημειώνονται τα εξής:

«Επειδή, έχουν παρατηρηθεί φαινόμενα κατάχρησης του δικαιώματος απαλλαγής από τα Θρησκευτικά για λόγους που δεν συνδέονται με την ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης, εφιστάται η προσοχή στους Διευθυντές των σχολικών μονάδων να ελέγχουν την τεκμηρίωση των προβαλλόμενων λόγων, επισημαίνοντας σε κάθε ενδιαφερόμενο τη σοβαρότητα των σχετικών Υπεύθυνων Δηλώσεων και κατόπιν να προβαίνουν στη χορήγηση νόμιμης απαλλαγής του μαθητή, πάντοτε εντός των προβλεπόμενων χρονικών ορίων.» Διαβάστε την εγκύκλιο

Η ουσία βρίσκεται στην «επισήμανση προς κάθε ενδιαφερόμενο της σοβαρότητας των Δηλώσεων». Οι εκπαιδευτικοί καλούνται να επισημάνουν στους γονείς τις νομικές συνέπειες που επιφέρει η κατάθεση ψευδούς δήλωσης. Τα περισσότερα σχολεία ζητούν από τους γονείς να δηλώσουν ότι το παιδί τους δεν είναι χριστιανός ορθόδοξος. Αν το παιδί έχει βαφτιστεί, τότε, βάσει της ληξιαρχικής εγγραφής, η δήλωση τους είναι ψευδής. Και το γεγονός της βάπτισης θεωρείται ισχυρότερο από το τεκμήριο του αυτοπροσδιορισμού. Kαι εντάξει, σε ένα μαθητή Δημοτικού ή Γυμνασίου δεν  τίθεται θέμα αυτοπροσδιορισμού. Ωστόσο ένας μαθητής 16 ή 17 ετών μπορεί να δηλώνει «άθρησκος» αφού δεν βαφτίστηκε με τη θέληση του. Αν όμως είναι βαπτισμένος, τότε το σχολείο δύναται να ισχυριστεί ότι υπάρχει ομολογία πίστης…

Τυπικά, οι περισσότεροι γονείς που ζητούν την απαλλαγή από τα Θρησκευτικά καταθέτουν ψευδή δήλωση, αδίκημα που τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών. Δεν είναι εξοργιστικά γελοίο; Aσφαλώς τίθεται και θέμα προσωπικών δεδομένων. Για ποιο λόγο ο μαθητής υποχρεώνεται σε δήλωση ενδεικτική των θρησκευτικών του πεποιθήσεων; Θα αρκούσε η δήλωση που καταγράφει -χωρίς να αιτιολογεί- την επιθυμία του να μην παρακολουθήσει το μάθημα. Εν ανάγκη, το υπουργείο θα μπορούσε να αναγνωρίσει στους μαθητές Λυκείου το δικαίωμα στον θρησκευτικό αυτοπροσδιορισμό.

Η δεύτερη δικλείδα υπέρ των Θρησκευτικών είναι η απαίτηση για τις δύο υπογραφές. Το υπουργείο ποντάρει στη διαφωνία μεταξύ των γονέων. Αν ο ένας θρησκεύεται ή, τέλος πάντων, θορυβηθεί με τα περί ψευδούς δήλωσης, μπορεί και να μη βάλει την υπογραφή του. Δεν θα χαλάσουν δα και σπίτια για δύο ώρες Θρησκευτικά την εβδομάδα.

Και αν η δολιότητα και η κουτοπονηριά, για το ρουσφέτι προς την Εκκλησία, δεν μας ξενίζουν, αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η αποδοχή τους από όλους τους φορείς πολιτικού και κοινωνικού ελέγχου. Κανένα κόμμα, καμία Αρχή δεν ασχολήθηκε με αυτό το μικρό αίσχος. Η Πολιτεία δεν μπορεί να στριμώχνει τους πολίτες με φθηνά κόλπα που σκοπό έχουν να τους φοβίσουν ή έστω να τους υποχρεώνει να βάλουν στην άκρη τις αρχές τους προκειμένου να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News