Σήμερα το πρωί, όπως χιλιάδες άλλοι κάτοικοι της κωμόπολης των Ανδεων του Εκουαδόρ όπου ζώ, πήγα στο σουπερμάρκετ της γειτονιάς να αγοράσω ό,τι τρόφιμα θα έβρισκα για να στείλω στους κατοίκους της ακτής, τους «costenos» όπως λέγονται εδώ – ήταν τα κατ εξοχήν θύματα του τρομερού σεισμού που επληξε την χώρα. Αλλωστε ο απόηχος του σεισμού είχε φτάσει το προηγούμενο βράδυ και στην πόλη μας, πετώντας μας απο τα κρεβάτια μας, θρυματίζοντας πιάτα και ποτήρια και σε πολλές περιπτώσεις «στραβώνοντας» τα άνω των 200 ετών παλιά σπίτια στα οποία ζούμε.

Οταν εφτασα στο σουπερμαρκετ τα ράφια του ήταν σχεδόν άδεια – όχι επειδή οι κάτοικοί αγόραζαν για να τα αποθηκεύσουν σπίτι τους, αλλά επειδή τα έστελναν και αυτοί στους συμπατριώτες τους στις ακτές της χώρας. Ανθρωποι κάθε οικονομικής και κοινωνικής θέσης, κυριές με ψηλοτάκουνα και ιθαγενείς με τα πάντσο τους, εργάτες και μικρομαγαζάτορες, γυναίκες με ένα μωρό τυλιγμένο στην κουβέρτα να βυζαίνει: όλοι έτρεχαν να προλάβουν να αδειάσουν το πορτοφόλι τους αγοράζοντας ρύζι, πατάτες, εμφιαλωμένο νερό, κονσέρβες… οτιδήποτε είχε το κατάστημα προκειμένου να τα στείλουν στους συμπατριώτες τους που είχαν την ατυχία να ζουν στις περιοχές που με τόση αγριότητα είχε επισκεφθεί ο Εγκέλαδος – όπως συνηθίζει να κάνει κάθε περίπου 10 χρόνια.

Πράγματι είχα καιρό να δώ τέτοια εκδήλωση αλληλεγγύης και «αναδιανεμητικού οίστρου», μιας αυθόρμητης αλληλεγγύης που αποδείκνυε για μια ακόμη φορά τα προαιώνια γεννετικά θεμέλια του αισθήματος της ανθρώπινης αλληλεγγύης προς εκείνους που πάσχουν πραγματικά.

«Ο σεισμός μας βρήκε με απαισιόδοξες οικονομικές προβλέψεις και χωρίς καμία δεκάρα στο πορτοφόλι μας»

Ομως δυστυχώς αυτός δεν ήταν ο μόνος σεισμός πού επληξε την χώρα. Τις ίδιες ημέρες ένας άλλος «σεισμός» έπληττε με ανάλογη βιαιότητα την χώρα. Αυτός  βρισκόταν στην έκθεση του ΔΝΤ με τις προβλέψεις για το μέλλον του Εκουαντόρ. Σύμφωνα με τις προβλέψεις, η οικονομία αναμένεται να  συρρικνωθεί κατά 4,5% το 2016 και 4,3% το 2017. Με άλλα λόγια το ΔΝΤ προβλέπει δύο συνεχή έτη βαθιάς ύφεσης τα αίτια της οποίας οφείλονται σε έναν συνδυασμό παραγόντων: την πτώση της τιμής του πετρελαίου, την ανατίμηση του δολαρίου (επίσημου νομίσματος της χώρας) που καθιστά την οικονομία λιγότερο ανταγωνιστική, τη δημοσιονομική προσαρμογή και την έλλειψη πηγών χρηματοδότησης.

Η πολιτική της  σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής που είναι αναγκασμένη να ακολουθήσει η χώρα οδηγει σε δραστική μείωση των δημόσιων επενδύσεων που αποτέλεσαν τον μοχλό οικονομικής ανάπτυξης τα τελευταία εννέα έτη. Επιπλέον η δημοσιονομική προσαρμογή βρήκε έναν ιδιωτικό τομέα χωρίς δυναμισμό, χωρίς νέες επενδύσεις και χωρίς παραγωγική διάθεση. Σε αντίθεση με τις άλλες χώρες της περιοχής το Εκουαντόρ δεν μπόρεσε να κάνει μια σταδιακή προσαρμογή ώστε να αντιμετωπίσει τις δυσκολίες. Με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει δύο έτη φτώχειας, κοινωνικής κρίσης, ανεργίας – κακά στα οποία προστέθηκαν απο το περασμένο Σάββατο και οι καταστροφές του σεισμού.

Οπως γράφει επιγραμματικά η εφημερίδα Universo:

«Ο σεισμός μας βρήκε με απαισιόδοξες οικονομικές προβλέψεις και χωρίς καμία δεκάρα στο πορτοφόλι μας».

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News