Ο Ανδρέας Πετρουλάκης είναι καλός φίλος, εξαιρετικός δημοσιογράφος αλλά και γιατρός και ένας από τους κορυφαίους σκιτσογράφους-γελοιογράφους που διαθέτει η χώρα. Άνθρωπος με σοβαρές πολιτικές απόψεις, δημοκρατικές αρχές και κοινωνικές ευαισθησίες. Συνεργάστηκα μαζί του για 20 χρόνια και μπορώ να μαρτυρήσω για την ανθρώπινη και δημοσιογραφική του ποιότητα. Ξαφνιάστκα πολύ όταν έμαθα ότι ο υπουργός Άμυνας και αρχηγός των ΑΝΕΛ Πάνος Καμμένος κατέθεσε εις βάρος του αγωγή για ένα άρθρο που έγραψε στο Protagon. Ανέτρεξα στο άρθρο για το οποίο ο Π. Καμμένος απαιτεί να του καταβάλει ο Ανδρέας 1.000.000 ευρώ (ναι, ναι καλά διαβάσατε 1.000.000 -θαρρείς και τα εκατομμύρια είναι στραγάλια) και εξοργίστηκα.

Το άρθρο είναι κείμενο πολιτικής κριτικής. Οξύ σίγουρα, αιχμηρό οπωσδήποτε, αλλά κείμενο στο οποίο ο Ανδρέας διατυπώνει με οξυδέρκεια τις απόψεις του για δημόσια διατυπωμένες θέσεις του πολιτικού Π. Καμμένου και αξιολογεί με ευθυκρισία γεγονότα στα οποία πρωταγωνίστησε ή πρωταγωνιστεί ο αρχηγός των ΑΝΕΛ. Ο Ανδρέας, στο κείμενό του δεν κάνει τίποτε περισσότερο από αυτό που οφείλει να κάνει κάθε δημοσιογράφος που σέβεται τον εαυτό του και υπερασπίζεται το λειτούργημα που επιτελεί. Ο σχολιασμός της συμπεριφοράς του πολιτικού Καμμένου γίνεται με χαρακτηρισμούς αυστηρά δημοσιογραφικούς και πολιτικούς, κάτι που οφείλει να κάνει κάθε σοβαρός, ανεξάρτητος και έντιμος δημοσιογράφος.

Μάλιστα, θα έλεγα ότι οι αξιολογικές κρίσεις του Ανδρέα για συμπεριφορές και αντιλήψεις του Καμμένου μάλλον υστερούν, ως προς το ύφος και τα επιχειρήματα, σε σχέση με ανάλογες κρίσεις και επικρίσεις που, κατά κόρον, διατυπώνουν πολιτικοί αρκετοί για να ψέξουν αντιπάλους τους. Και μεταξύ αυτών που διακρίνονται για την οξύαιχμη ελευθεροστομία τους είναι ο Π. Καμμένος. Κάποιος λοιπόν θα πρέπει να πει στον υπουργό Άμυνας ότι το δικαίωμα που διεκδικεί για τον εαυτό του οφείλει να το επιτρέπει και στους άλλους. Και ο πρώτος που πρέπει να τον συμβουλεύσει προς τούτο είναι ο δημοσιογράφος, πρώην εκπρόσωπος των ΑΝΕΛ και νυν υφυπουργός συντονισμού του κυβερνητικού έργου, Τέρενς Κουΐκ.

Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι ο Π. Καμμένος. Είναι η απαράδεκτη μέθοδος της δικαστικής αγωγής που χρησιμοποιεί, και δεν είναι ο μόνος που το κάνει, για να καταστείλει την ελευθερογνωμία και να φιμώσει τον δημοσιογράφο. Η συγκεκριμένη αγωγή Καμμένου είναι απαράδεκτη και στρέφεται ευθέως κατά όλων των δημοσιογράφων, αλλά και του δικαιώματος των ανθρώπων να διατυπώνουν -χωρίς φυσικά να υβρίζουν και να συκοφαντούν, κάτι που σε καμμία περίπτωση δεν το κάνει στο άρθρο του ο Ανδρέας- δημόσια σχόλια και κρίσεις για πολιτικές συμπεριφορές και αντιλήψεις.

Η αγωγή Καμμένου δεν θέλει απλώς να φιμώσει και να εξοντώσει οικονομικά τον Πετρουλάκη, αλλά εφόσον ήθελε ευδοκιμήσει στα δικαστήρια, που δεν το πιστεύω, σκοπεί στο να θέσει στο απυρόβλητο τους πολιτικούς. Κι αυτό δεν πρέπει να συμβεί, επειδή, σε διαφορετική περίπτωση, το πλήγμα θα ήταν κατά της ίδιας της Δημοκρατίας. Η αντιδημοκρατική αυτή μεθόδευση πρέπει να αποτραπεί. Και η πρώτη, εκτός από τους δημοσιογράφους, που πρέπει να την αποτρέψει είναι η, αποδεδειγμένα δημοκρατικής ευαισθησίας και εξαίρετη νομικός, Πρόεδρος της Βουλής, στην οποίαν επίσης αναφέρεται με επικριτικό τρόπο στο άρθρο ο Πετρουλάκης. Θα πρέπει, αυτοβούλως, η Ζωή Κωνσταντοπούλου να καταθέσει υπέρ του δημοσιογράφου.

Το ίδιο πρέπει να κάνουν ο δημοσιογράφος, και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού, και συνάδελφος του Πετρουλάκη στην «Καθημερινή» πριν γίνει πολιτικός, Νίκος Ξυδάκης, αλλά και ο υπουργός Επικρατείας, υπεύθυνος για τα Μέσα Ενημέρωσης, Νίκος Παππάς. Αναφέρομαι σε αυτούς και μόνον επειδή συγκυβερνούν με τον Π. Καμμένο. Η ευθύνη να υπερασπιστούν τον Πετρουλάκη είναι και δική τους. Για να μην πω πρωτίστως δική τους. Και πρέπει να το πράξουν αυτοβούλως. Διαφορετικά, το στίγμα της αυταρχικής και αντιδημοκρατικής μεθόδευσης δεν θα το φέρει μόνον ο Καμμένος, αλλά και αυτοί. Και θα είναι βαρύ και μόνιμο.

Αν δεν μπορέσουν να πείσουν τον Καμμένο να αποσύρει, αμέσως τώρα, την αγωγή έχουν υποχρέωση να καταθέσουν υπέρ του Πετρουλάκη και να ταχθούν απερίφραστα κατά του κυβερνητικού συνοδοιπόρου τους. Δεν είναι θέμα τιμής μόνον για τον δημοσιογραφικό κόσμο να μην ευοδωθεί η προσπάθεια Καμμένου να κατασταλεί το δικαίωμα της ελευθερογνωμίας, της δημοκρατικής έκφρασης και της πολιτικής κριτικής, αλλά και του συνόλου του πολιτικού κόσμου ή τουλάχιστον όσων υπερασπίζονται αυτά τα δικαιώματα. Τόσο απλά και τόσο καθαρά.

Εξυπακούεται, πως εμείς οι δημοσιογράφοι θα πρέπει με τα άρθρα, τα σχόλια, τα σκίτσα να «κάψουμε» τον Καμμένο. Να τον «τσιγαρίζουμε» κάθε μέρα, μέχρι να αποσυρθεί ή να εκδικαστεί η αγωγή. Εάν αφήσουμε να περάσει έτσι το γεγονός, θα το βρούμε μπροστά μας. Όλοι μας. Και όχι μόνον εμείς, αλλά και η κοινωνία, τα συμφέροντα της οποίας το λειτούργημά μας -παρά τη στρέβλωση και την έκπτωση ακόμη και κατάπτωση που υπάρχει- επιβάλει να υπερασπιζόμαστε χωρίς φόβο και με πάθος.

Δεν είναι υπόθεση Πετρουλάκη, είναι υπόθεση όλων μας. Θα πρότεινα μάλιστα να υπάρξει μια συντονισμένη κίνηση αναπαραγωγής του άρθρου του Πετρουλάκη απ’ όλα τα δημοσιογραφικά Μέσα με ταυτόχρονη προτροπή στον Π. Καμμένο να υποβάλει και σ’ αυτά αγωγή. Είναι ίσως το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News