Ξέρω πως με τον τίτλο χαλάει ο αξεπέραστης συμπύκνωσης στίχος του Ακη Πάνου αλλά δεν είναι και το μόνο έργο τέχνης, που θα μπορούσε να είναι αλλιώς, αν το σύμβολο αλλάξει κι από σέρτικο και ηδονικό τσιγάρο γίνει ατμίζον και ηλεκτρονικό.

Η Τζίλντα, η Μάρλεν Ντίτριχ κι η Κρουέλα ντε Βιλ, άλλες θα ήταν με ηλεκτρονικό τσιγάρο στο χέρι -καλά, για το θρυλικό κάπνισμα με σταυροπόδι της Σάρον Στόουν ας μη γίνει λόγος-. Ο σκληρός Μπόγκι, ο Μπράντο-Κοβάλσκι ή κι ακόμη ο μυθικός Γιόχαν Κρόιφ, τι απ’ το μύθο τους θα είχαν άνευ γόπας; Και ένας γλου γλου βραστήρας σιγά μην ενέπνεε τον Αναγνωστάκη να γράψει «Καπνίσαμε-θυμήσου-ατέλειωτα τσιγάρα, συζητώντας ένα βράδυ» ή τον Καββαδία « Εσύ τσιγάρο Camel να καπνίζεις και γω σε μια γωνιά να πίνω Whiskey». Ούτως ή άλλως με τη μυθολογία δύσκολα τα βάζεις.

Τριγύρω οι καπνίστριες και οι καπνιστές ηλεκτρονικού τσιγάρου πολλαπλασιάζονται με τη σκέψη της μετάβασης σε πιο ήπια εξάρτηση ή με την πονηριά του καπνίσματος όπου απαγορεύεται. Εξελίσσονται και διευρύνονται συνειδησιακά οι θεριακλήδες κι οι χαρμάνηδες με προφάσεις απεξάρτησης και υγείας, αν και γεύση ατμού ανανά με βαρύ γλυκό ελληνικό δύσκολα δένει. Η εποχή του υποκατάστατου μας έλαχε, εξάλλου άλλοι νομίζουν πως ζουν μέσω Facebook.

Οι αμετανόητοι τον πρώτο καιρό πήγαιναν με αναπτήρα ν’ ανάψουν το ηλεκτρονικό τσιγάρο ενώ οι εντελώς ασύδοτοι κυκλοφορούν και με βραστήρα και με πακέτο

Η διαρκής ανάγκη του μικρού φορητού ψυχολόγου, η αιώνια παραίσθηση πως κάτι κάνεις ενώ δεν κάνεις τίποτα, η μέτρηση του χρόνου με τσιγάρα, η καθημερινή αίσθηση της –τάχα- προμηθεϊκής αναμέτρησης με τη φωτιά, ο εξορκισμός ή η οικειότητα (μπουρλότοοοοο) του θανάτου, η πυρπόληση (για φεμινίστριες… λέμε τώρα, βοηθάει βέβαια και το σχήμα) του φαλλού είναι κάποιες από τις διαφορετικές παμπάλαιες γωνίες του ίδιου προβλήματος.

Η εξάρτηση όμως είναι εκεί πάντα είτε από άφιλτρο σέρτικο είτε από τον αποχυμωτή μετά μπαταρίας. Τα ανακλαστικά και οι έξεις του εξαρτημένου είναι τα ίδια πάντα και μόνο το ντεκόρ αλλάζει προς το διαφορετικό. Αντί «καπνίζει σα φουγάρο»,  λες «βογκάει σαν ατμόπλοιο» ή «καλώς τη γαλοπούλα». Οι αμετανόητοι τον πρώτο καιρό πήγαιναν με αναπτήρα ν’ ανάψουν το ηλεκτρονικό τσιγάρο ενώ οι εντελώς ασύδοτοι κυκλοφορούν και με βραστήρα και με πακέτο. Οσο πολύτιμο βοήθημα για απεξάρτηση φαντάζει το ηλεκτρονικό τσιγάρο, άλλο τόσο νέο, πρωτόγνωρο αλλά εξίσου κόλλημα αποδεικνύεται.

Λένε πως υπάρχουν κάποιοι – δε γνώρισα κανέναν – που έκοψαν το κάπνισμα κάνοντας χρήση του ηλεκτρονικού. Είναι όμως να μην έχεις την πετριά ή να αγνοείς τη μαγική λέξη «μαχαίρι» – άλλος δρόμος δυστυχώς δεν υπάρχει. Ο Μαρκ Τουαίην είχε προειδοποιήσει εξάλλου από παλιά: «Είναι εύκολο να κόψεις το τσιγάρο. Το ‘χω κάνει εκατοντάδες φορές». Ιδίως τις Δευτέρες, να συμπληρώσω…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News