Για τις γιαγιάδες το αποκορύφωμα του Απριλίου ήταν η Ανάσταση και το Πάσχα, για τα ξαδέρφια μου τα γαυράκια το τρίποντο του Πρίντεζη που έστειλε τον Ολυμπιακό στο final four και για μένα η ομιλία του Ρίτσαρντ Ντόκινς χθες βράδυ. Πριν ένα μήνα η αίθουσα του HUB στην οδό Αλκμήνης είχε γεμίσει λόγω του συγγραφέα Σάιμον Σινγκ, οπότε για τον Ρίτσαρντ περίμενα ότι θα γινόταν χαμός και όντως έγινε. Πήγα νωρίς αλλά και πάλι κατάφερα να κάτσω στη μέση της αίθουσας ενώ εκείνος ως γνήσιος σταρ βγήκε στη σκηνή 45 λεπτά αργότερα από την προγραμματισμένη ώρα εν μέσω παρατεταμένων χειροκροτημάτων.

Όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότερες ερωτήσεις στον πιο διάσημο άθεο του πλανήτη είχαν να κάνουν με το θέμα της θρησκείας ενώ δεν ήταν λίγες οι αναφορές στην ελληνική πραγματικότητα, όπως στο θέμα της καταδίκης του μπλόγκερ Παστίτσιου για βλασφημία. Ο Ρίτσαρντ στο θέμα αυτό ήταν ξεκάθαρος: καμία σοβαρή χώρα δεν μπορεί να καταδικάζει τέτοιες πράξεις που στην ουσία δεν έχουν θύμα. Συνέχισε λέγοντας πως όσο αρνητικός και να ακούγεσαι σε φίλους και γνωστούς με την κριτική κατά των θρησκειών, πρέπει όλοι να συνεχίσουμε να είμαστε αμείλικτοι εφόσον έχουμε να κάνουμε με αρνητικές δυνάμεις που κρατούν την ανθρωπότητα πίσω. Έγινε και μια θετική αναφορά στον πρώτο ανοιχτά άθεο Έλληνα πρωθυπουργό χωρίς φυσικά περαιτέρω συζήτηση για τα περιστέρια των Θεοφανίων και τις παρουσίες του σε λειτουργίες.

Νομίζω όμως πως η σημαντικότερη τροφή για σκέψη ήρθε από τις απαντήσεις του σε άλλα θέματα που δεν είχαν να κάνουν με τα μεταφυσικά. Ένα σημαντικό ερώτημα που έθεσε είναι το πόσο υποκριτικό και εγωιστικό είναι να θεωρούμε ένα ανθρώπινο έμβρυο λίγων κυττάρων σημαντικότερο από τον φόβο και πόνο ενός θηλαστικού που προορίζεται για τροφή μας. Είπε επίσης ότι παρόλο που αναγνωρίζουμε την αξία της δαρβινικής θεωρίας, κάθε ανθρώπινη κοινωνία της καλοσύνης και του αλτρουισμού θα πρέπει να βασίζεται σε μη δαρβινικές βάσεις.

Όμως αν με ρώταγες τι θα έβαζα ως επίλογο στο υπέροχο απόγευμα, θα σου έλεγα την απάντηση του στην πρώτη ερώτηση σχετικά με το νόημα της ζωής. Αφού μίλησε για το επιστημονικό κομμάτι περί χτισίματος πολυπλοκότητας και ικανότητας της πληροφορίας να αντιγράφεται και να μεταβιβάζεται σε επόμενες γενιές, πρόσθεσε ότι το νόημα το δίνει ο καθένας ξεχωριστά για τον εαυτό και τη ζωή του. Έφυγα σκεπτόμενος πώς θα μπορούσα με λίγες παραγράφους να περιγράψω την ομιλία του αλλά και το δικό μου νόημα ζωής που είναι απλό… να μοιραζόμαστε αγάπη και γνώση. Εν μέσω της φλυαρίας και κενολογίας που ζούμε ένα απόγευμα με τον Ρίτσαρντ είχε σίγουρα μεγάλη αξία.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News