Η στρατιωτική θητεία στην Ελλάδα είναι υποχρεωτική διότι το κράτος πιστεύει πως οφείλουμε σε αυτό ένα χρέος. Και ορθώς το πιστεύει.

Ο στρατός υπάρχει σε μια δημοκρατική χώρα για να διασφαλίζει την ειρήνη και το δημοκρατικό της πολίτευμα. Δηλαδή ένα κράτος παρέχει στους πολίτες του μέσω του στρατού, μια υπηρεσία, την ασφάλεια. Κάθε υπηρεσία όμως κοστίζει και πάντα κάποιος την πληρώνει. Δεν υπάρχει δωρεάν υπηρεσία και πιο συγκεκριμένα δεν υπάρχει δωρεάν κρατική υπηρεσία. Επομένως πρέπει οι πολίτες να πληρώσουν για αυτή.

Σε περίοδο ειρήνης, το χρέος των πολιτών για την ασφάλεια της χώρας τους είναι χρηματικό και πράγματι, μέσω της φορολογίας πληρώνουν τις στρατιωτικές δαπάνες. Εδώ όμως υπάρχει ένα ζήτημα το οποίο δεν είναι εμφανές. Στην Ελλάδα όπου υφίσταται η υποχρεωτική στράτευση, μια μερίδα των πολιτών πληρώνει περισσότερα χρήματα για την ασφάλεια της χώρας τους από μία άλλη. Ο Ελληνας πληρώνει μέσω της φορολογίας το μερίδιο του για τις στρατιωτικές δαπάνες αλλά πληρώνει και μέσω της υποχρεωτικής στράτευσης σε αντίθεση με μια Ελληνίδα η οποία πληρώνει μόνο μέσω της φορολόγησης. Δηλαδή οι πολίτες της Ελλάδας απολαμβάνουν την ίδια υπηρεσία χωρίς όμως να πληρώνουν το ίδιο. Φανταστείτε μια άλλη υπηρεσία που παρέχει το ελληνικό κράτος, για παράδειγμα την παιδεία, για την οποία το κράτος να επιβάλει στις Ελληνίδες να πληρώνουν περισσότερα χρήματα απ’ ότι στους Έλληνες. Δεν θα ήταν παράλογο;

Σε ένα κράτος δικαίου, όπως θέλουμε να πιστεύουμε πως είναι η χώρα μας, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να υφίσταται. Πρέπει όλοι να πληρώνουν το ίδιο για την ασφάλεια που τους παρέχεται. Επομένως υπάρχουν δύο επιλογές, είτε να επεκταθεί η υποχρεωτική θητεία και στον γυναικείο πληθυσμό είτε να καταργηθεί η υποχρεωτική θητεία για τον αντρικό πληθυσμό και να πληρώνουν όλοι εξίσου, μέσω της φορολογίας, τον επαγγελματικό στρατό που θα πρέπει να δημιουργηθεί σε αυτή την περίπτωση.

Και οι δύο επιλογές έχουν βάση. Όποιος πιστεύει πως μια γυναίκα δεν πρέπει ή δεν μπορεί να υπηρετήσει στον στρατό, να ρωτήσει το κράτος για ποιο λόγο δέχεται στις στρατιωτικές σχολές γυναίκες και όχι μόνο άντρες. Όποιος επίσης θεωρεί πως ένας επαγγελματίας στρατιώτης είναι ένας μισθοφόρος ο οποίος δεν θα επιδείξει τον ίδιο ζήλο για την πατρίδα του όπως ένας απλός στρατιώτης που υπηρετεί τη θητεία του, μπορεί, όπως είχε επισημάνει κάποτε ο Φρίντμαν, να ρωτήσει έναν εν ενεργεία υποστράτηγο του ελληνικού στρατού, για το αν είναι ένας μισθοφόρος ο οποίος δεν υπηρετεί το στράτευμα με τον ίδιο ζήλο που θα το υπηρετούσε ένας απλός στρατιώτης αμισθί.

Οι φιλελεύθερες δημοκρατίες όμως έχουν απορρίψει την υποχρεωτική στράτευση για όλες τις μερίδες των πολιτών διότι θεωρούν πως είναι ανελεύθερο να επιβάλεις σε έναν πολίτη να ζήσει την εμπειρία του στρατού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, χωρίς ο ίδιος να το επιθυμεί και έχουν στραφεί στον επαγγελματικό στρατό. Το ίδιο πρέπει να εφαρμοστεί και στη χώρα μας.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News