Mε αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα της Παχυσαρκίας είπα να σου στείλω κάτι. Δεν κατάλαβα ποτέ πως έφτασα στο απροχώρητο σημείο της υπερνοσογόνου παχυσαρκίας. Πάνω από όλα όμως δεν κατάλαβα πως μέσα σε μια στιγμή μπόρεσα και σε εμπιστεύτηκα. Για όλους εσάς εκεί έξω τους φυσιολογικούς να σας πω ότι ένας παχύσαρκος προσπαθεί διπλά και τριπλά, αντιλαμβάνεται δυο και τρεις φορές καλύτερα τους ανθρώπους από εσάς και δείχνει κατανόηση δυο και τρεις φορές παραπάνω από τον μέσο άνθρωπο. Προσπαθεί για να αποδείξει ότι μπορεί, αντιλαμβάνεται γιατί έχει μάθει να συγκεντρώνει τα βλέμματα και δείχνει κατανόηση γιατί την χρειάζεται και ο ίδιος. Να σας πω ακόμα ότι ένας παχύσαρκος ζει σίγουρα πιο δυστυχισμένα από εσάς τους φυσιολογικούς. Μέσα σε όλα τα παραπάνω σκεφτείτε ότι όλοι οδηγούμε σε ένα δρόμο στον οποίο το όριο είναι 80-90 και ένας παχύσαρκος μπορεί να τρέχει με 160-180-200…

Εγώ για παράδειγμα ήμουν ή μάλλον φαινόμουν υγιής. Οι αιματολογικές εξετάσεις ήταν τέλειες, τα καρδιογραφήματα άψογα, οι ακτινογραφίες καθαρές. Και αυτό είναι το καλύτερο και το χειρότερο της υπόθεσης. Αυτό που σε κάνει να χαίρεσαι αλλά ταυτόχρονα σε αφήνει στο βαθύ σκοτάδι και στην πεποίθηση ότι όλα είναι καλά. Έχεις καταφέρει να προφυλάξεις τόσο καλά τον εαυτό σου και να τον αφήσεις μακριά από το πρόβλημα χτίζοντας ένα τοίχος σε όλους. Δεν συζητάς το πρόβλημα με τους γονείς σου και τους φίλους σου γιατί απλά συμπεριφέρεσαι σαν να μην υπάρχει. Είσαι δηλαδή τελείως μόνος γιατί το επέλεξες αλλά σίγουρα δεν είναι όλα καλά. Αποφάσισα να κάνω γαστρικό μανίκι όταν είδα μια αναφορά σου στο Facebook χωρίς να έχω ποτέ ασχοληθεί με αυτό.

Για να είμαι ειλικρινής πήγα σε άλλους δύο γιατρούς γιατί ήθελα να ψάξω πιο βαθιά το πρόβλημα μου. Να ξέρεις ότι αν δεν ήσουν φιλικός και άμεσος, αν δεν είχες αποδεχτεί πρώτος και καλύτερος τη φύση μου να είμαι περίεργος «ασθενής» και να σε ρωτάω τα πάντα θα βυθιζόμουν σιγά σιγά και άλλο στην υπνική άπνοια της παχυσαρκίας μέχρι να χάσω κάθε μου ανάσα. Άκου να δεις πως έχουν τα πράγματα. Για εμένα είσαι το ίδιο σημαντικός με τους γονείς μου. Γιατί για αυτούς είμαι ευγνώμων που με έφεραν στην ζωή και με μεγάλωσαν για εσένα είμαι ευγνώμων που μου έδωσες και μου δίνεις σιγά σιγά τη χαμένη μου ζωή πίσω. Για αυτό και πλέον τα γενέθλια μου δεν θα τα γιορτάζω τη μέρα που γεννήθηκα αλλά τη μέρα που χειρουργήθηκα. Γιατί όταν έκλεισα τα ματάκια μου στο χειρουργείο βουτηγμένος στα λίπος της παχυσαρκίας ήξερα ότι τα πράγματα δεν είναι εύκολα, ούτε για τη νάρκωση ούτε για το χειρουργείο. Όταν φρόντισες να έχεις μαζί σου τους καλύτερους αναισθησιολόγους για εμένα και τους έβλεπα προβληματισμένους να σκέφτονται ότι είναι μια δύσκολη μέρα δεν μπορούσα να κάνω πίσω γιατί σε εμπιστευόμουν. Ικανός ήμουν να λακίσω και τελευταία στιγμή. Και όσον αφορά τις μέρες που ήμουν στο νοσοκομείο ήξερα ότι ακόμα και τις στιγμές που έλειπες ήξερες τι γίνεται. Και για τα δύο πρώτα βράδια που οι ειδικευόμενοι πηγαινοέρχονταν συνεχώς μέχρι να σιγουρευτούμε ότι οι πρώτες δυσκολίες πέρασαν ήξερα ότι είχες φροντίσει παραπάνω.

Μερικούς μήνες μετά το γαστρικό μανίκι όλα είναι καλύτερα για εμένα. Βέβαια εγώ ακόμα και τώρα σε πρήζω. Μέχρι και σε αυτή τη φίλη σου τη Δήμητρα έφτασα για να μάθω για εσένα… πόσα άκουσε και αυτή για να πειστώ. Φίλε Βασίλη εγώ περπάταγα προς το θάνατο χωρίς να το ξέρω, είναι σαφές και δεν διαφωνεί κανείς για αυτό. Ξέρω καλά και έμαθα καλύτερα από όλους πόσο προσπαθείς και εσύ και οι άλλοι χειρουργοί στον 8ο όροφο του Ευαγγελισμού. Αυτή τη στιγμή το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να είμαι βαθιά ευγνώμων για εσένα που σε γνώρισα. Πιστεύω στο θεό αν και δεν πάω συχνά στην εκκλησία. Όταν πάω λοιπόν συνηθίζω να ανάβω 3 κεριά, ένα για τους δικούς μου και τον εαυτό μου, ένα για όσους ανθρώπους υποφέρουν και ένα για όσους δεν είναι και ήταν κοντά μου. Από τώρα θα ανάβω 4. Βυθισμένος ακόμα στον εφιάλτη της παχυσαρκίας προσπαθώ να εκμεταλλευτώ με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το δώρο που μου έκανες να μπορώ να τρώω ως «φυσιολογικός». Ξέρουμε και οι δυο ότι υπάρχει πολύ δρόμος μέχρι όλα να γίνουν «φυσιολογικά» αλλά πλέον είμαστε στο σωστό δρόμο. Σε ευχαριστώ λοιπόν για όλα όσα έκανες για εμένα, για όσα κάνεις και για όσα είσαι διατεθειμένος να κάνεις.

O Bασίλης Δρακόπουλος είναι ο χειρούργος που με ανέλαβε στο Νοσοκομείο Ευαγγελισμός

* Ο αρθρογράφος προτίμησε να υπογράψει με το ψευδώνυμα Gntev

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News