470
|

Κοινωνικός αποκλεισμός: ένα υπαρκτό φαινόμενο

Avatar protagon.import 17 Νοεμβρίου 2013, 00:04

Κοινωνικός αποκλεισμός: ένα υπαρκτό φαινόμενο

Avatar protagon.import 17 Νοεμβρίου 2013, 00:04

Ο Γερμανός φιλόσοφος Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ είχε κάποτε πει πως η ιστορία διδάσκει τούτο: ότι οι λαοί και οι κυβερνήσεις ποτέ δεν έμαθαν τίποτε από την ιστορία. Η ιστορία της Νοτίου Αφρικής και η υιοθετούμενη μέχρι το 1989 πολιτική των διακρίσεων και του κοινωνικού αποκλεισμού εις βάρος του έγχρωμου πληθυσμού έρχεται να επιβεβαιώσει αυτή τη θέση. Ο λόγος για τον επονομαζόμενο ως πατέρα και αρχιτέκτονα του απαρτχάιντ Χέντρικ Φέρβερντ, ο οποίος σε μια προσπάθεια επίθεσης το 1954 στην αφρικανική εκπαίδευση, υποστήριξε τα εξής: "Ο ιθαγενής της Νοτίου Αφρικής κάνει λάθος εάν νομίζει πως στην ενήλικη ζωή του θα ζήσει σε ένα καθεστώς ίσων δικαιωμάτων. Δεν υπάρχει θέση για αυτόν μέσα στην ευρωπαϊκή κοινότητα και για τον λόγο αυτό δεν θα τον ωφελούσε μια εκπαίδευση που θα αποσκοπούσε στην αφομοίωσή του μέσα σε αυτήν".

Το περιστατικό αυτό αποτελεί μια τυχαία επιλογή, σίγουρα όμως όχι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Στο στόχαστρο δεν βρίσκονται μόνο οι έγχρωμοι πληθυσμοί, αλλά και άλλες διάφορες ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, όπως οι μετανάστες, οι πρόσφυγες, οι άνεργοι, οι άστεγοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες και οι οικονομικά ασθενείς. Οι ομάδες αυτές υφίστανται σε καθημερινή βάση τον κοινωνικό αποκλεισμό και αποστερούνται όχι απλώς τα κοινωνικά δικαιώματα, αλλά και την πρόσβαση σε δημόσια αγαθά. Πολλές φορές, μάλιστα, αυτή η αποστέρηση παίρνει τη μορφή της λεκτικής ή της φυσικής βίας, γεγονός απαράδεκτο σε δημοκρατικά ευνομούμενες κοινωνίες.

Μερικά χρόνια πριν, η Ευρωπαϊκή Ένωση σε μια προσπάθεια να εκφράσει σθεναρά την αντίθεσή της απέναντι σε αυτό το κύμα του κοινωνικού αποκλεισμού και της περιθωριοποίησης, όρισε το έτος 2007 ως το έτος κατά των διακρίσεων, προτάσσοντας το σύνθημα diversity against discrimination. Αυτό το εγχείρημα σίγουρα αποτέλεσε ένα σημαντικό βήμα στο δρόμο προς την αλλαγή στάσης και νοοτροπίας απέναντι στο εν λόγω θέμα, δεν ήταν όμως βέβαια αρκετό. Όπως είχε πει και ο Νέλσον Μαντέλα κάποτε, η παιδεία είναι το ισχυρότερο όπλο με το οποίο μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο. Σήμερα αντιλαμβανόμαστε πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με μια παιδεία διαπολιτισμικού και ανθρωπιστικού χαρακτήρα.

Η νέα γενιά πρέπει να ενστερνιστεί πως το διαφορετικό δεν είναι μιαρό και ότι η διαφορετικότητα μπορεί να είναι όχι μόνο το αποτέλεσμα μιας προσωπικής επιλογής, αλλά και μιας ακούσιας έκβασης. Οφείλουμε να αγκαλιάζουμε το διαφορετικό και να το σεβόμαστε- αν όχι να το αποδεχτούμε- για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε υγιείς και αρμονικές κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις που δεν θα πορεύονται στο χρόνο με γνώμονα το φόβο για ανθρώπους με άλλο χρώμα, θρήσκευμα, εθνικότητα και οικονομική κατάσταση.

Τα πρώτα βήματα για την καταπολέμηση του φαινομένου αυτού έχουν ήδη γίνει. Επειδή, όμως, οι εκδηλώσεις ρατσιστικών συμπεριφορών καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της σύγχρονης κοινωνικής ζωής, πρέπει να εντείνουμε τις προσπάθειές μας, καθώς και τις πρωτοβουλίες μας για ανάληψη δράσης. Η εναντίωσή μας απέναντι σε τέτοια περιστατικά πρέπει να γίνει στάση ζωής, προκειμένου να πάψει η επανεμφάνιση φαινομένων που οι ίδιες οι  κυβερνητικές αρχές αδυνατούν να καταπολεμήσουν.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News