ΑΣΦΥΞΙΑ. Στην καρδιά, στον νου, στις αισθήσεις. Ασφυξία στο δικαίωμα για ζωή.

To πρόσφατο πρωτοσέλιδο της Liberation, σε κάνει να αναρωτιέσαι: Πόσο ελεύθερη μπορεί να είναι τελικά η φρίκη; Τόσο, λέω εγώ, που να μην μπορεί να της δοθεί ούτε καν ένας τίτλος. Στον άθλιο, ξεφτιλισμένο βωμό της υποκρισίας, φοράει το εθνοσωτήριο καθεστωτικό της κοστούμι και δρα σαν τον μεγαλύτερο ρουφιάνο που φαντάστηκε ποτέ ανθρώπινος νους. Δεν τη νοιάζει πόσοι, πώς, ποιας ηλικίας την πληρώνουν. Φτάνει εκείνη να σβήνει χαρούμενη, έως και δήθεν ανέμελη τα γενέθλια κεράκια της πάνω σε πολυώροφες τούρτες οικογενειακών γενεθλίων, με απόηχο αναμνηστικές φωτογραφίες που γίνονται τα πιο συγκλονιστικά ντοκουμέντα που είδε ποτέ η ανθρωπότητα.

Μα δεν αλλάζει αγάπη μου η θηριωδία χαρακτήρα.

Κι αυτό γιατί έχασες την αγάπη. Ξυπνάς καθημερινά, σε οποιοδήποτε πλάτος της Γης, και το μόνο που σκέφτεσαι είναι το πώς θα ηγηθείς. Στον συνάδελφο, στον γείτονα, στον φίλο, στον συγγενή, στον αδελφό. Από τη στιγμή που θεωρείς πως ο ανθρώπινος εγωισμός σου είναι ικανός να σε οδηγήσει, από τη στιγμή που τον προσκυνάς και ξεπουλιέσαι όσο όσο για πάρτη του, το’χασες το παιχνίδι.

Με αποτέλεσμα να την πληρώνουν μόνο οι αθώοι που τυχαίνει να βρίσκονται εκείνη την ώρα στον δρόμο σου. Την αγάπη πολλοί αρνήθηκαν, το συμφέρον ουδείς. Τα μάτια των παιδιών είναι η αγάπη. Και σήμερα επιλέγεις να τη δεις παγωμένη και άχρωμη. Γιατί ΕΤΣΙ έχεις την εντύπωση ότι μπορείς να αγαπάς. Νεκρά, χωρίς βάθος, χωρίς ανιδιοτέλεια, ξεχειλίζοντας υποκρισία, δυσωδία και μοναξιά. Ιδού ρε σύγχρονε άνθρωπε το μεγαλείο σου.

«Χωρίς πίστη κι αγάπη, χωρίς έρμα,
εγίναμε το λάφυρο του ανέμου
που αναστρέφει το πέλαγος. Θα βρούμε
τουλάχιστον το βυθό της αβύσσου;»

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News