Ασφαλώς δεν πέρασε απαρατήρητο το θερμό φιλί που αντάλλαξαν ο Εμανουέλ Μακρόν και η Μπριζίτ Τρονιέ το βράδυ των εκλογών. Δεν πέρασε απαρατήρητο επειδή κάποιοι έκαναν αυτόματα τη σύγκριση με εκείνο το τυπικό έως ανύπαρκτο που είχαν ανταλλάξει σε ανάλογη περίσταση ο Ντόναλντ Τραμπ και η Μελάνια (συνήθως χωρίς επίθετο). Ο βασικός λόγος όμως ήταν ασφαλώς άλλος. Και ανιχνεύεται στον τρόπο που περιγράφεται το γαλλικό ζεύγος: «Ο Εμανουέλ Μακρόν και η κατά 25 χρόνια μεγαλύτερη σύζυγός του Μπριζίτ Τρονιέ».

Η Νατάλια Ασπέζι της Repubblica παρατηρεί τον ενθουσιασμό σε αυτό το φιλί έπειτα από δέκα χρόνια γάμου και άλλα δέκα χρόνια κρυφής σχέσης. Γιατί η Μπριζίτ, κόρη μιας μεγάλης οικογένειας σοκολατοποιών, ήταν ήδη παντρεμένη με έναν τραπεζίτη και μητέρα τριών παιδιών όταν ο 17χρονος Εμανουέλ, μαθητής της στο σχολείο, της είπε να τον περιμένει επειδή αργά ή γρήγορα θα την παντρευόταν. Πόση σχέση να έχει η δική τους ιστορία με την ταινία «Το Μέλλον» όπου η καθηγήτρια Φιλοσοφίας Ιζαμπέλ Ιπέρ συναντά έναν πρώην μαθητή της και αναλώνονται σε βαθιές συζητήσεις, ενώ υποβόσκει κάτι μεταξύ τους;

Οχι και πολύ: το σινεμά σε αυτήν την περίπτωση δεν ξεπέρασε τη ζωή, δεν συνέβη τίποτε μεταξύ τους. Οχι όμως γιατί είναι μεγάλη η διαφορά ηλικίας που τους χωρίζει, αλλά επειδή τους χωρίζει ένα τεράστιο ιδεολογικό χάσμα. Κάτι που δεν συμβαίνει ασφαλώς ανάμεσα στον 39χρονο Μακρόν και την 64χρονη Μπριζίτ, η οποία έχει την ίδια ηλικία με την Ιπέρ, σύμβολο γοητείας του γαλλικού κινηματογράφου.

«Αλλά εμάς τι μας νοιάζει;» διερωτάται η ιταλίδα δημοσιογράφος. Μας νοιάζει μέχρι να αλλάξει εκείνη η επίμονη λεζάντα. Και από «Ο Εμανουέλ Μακρόν με την κατά 25 χρόνια μεγαλύτερη σύζυγό του Μπριζίτ Τρονιέ» να γίνει «Ο Εμανουέλ Μακρόν με τη σύζυγό του Μπριζίτ Τρονιέ», σκέτο. Και μέχρι να εισπράξουμε ως μια αυτοσαρκαστική συμφιλίωση με την ηλικία την εξομολόγηση της Μπριζίτ σε μια φίλη της ότι είχε επιμείνει να διεκδικήσει τώρα ο Μακρόν την προεδρία γιατί σε πέντε χρόνια η ίδια «δεν θα βλέπεται». Οπως θα έλεγαν και οι Γάλλοι «chapeau» – υπόκλιση.

Φωτό: Η ώρα ενός φιλιού που θα ‘κανε τη Μελάνια να ζηλεύει . Πηγή: Reuters

Δεν κατάλαβε και κανείς τι έκανε εκείνος ο τύπος όταν την περασμένη Παρασκευή βούτηξε γυμνός στη Φοντάνα ντι Τρέβι – κάποιοι ενοχλήθηκαν κιόλας έως ότου να τον απομακρύνει η αστυνομία. Αλλά ο Αντριάν Πίνο Ολιβέρα, από την Καταλονία, είναι περφόρμερ. Κι όπως εξήγησε στη Repubblica, η περφόρμανς του δεν ήταν παρά «η ποιητική και πολιτική δύναμη του γυμνού σώματος». Και μπορεί να μην το θυμόταν κανείς στην Ιταλία ή και οπουδήποτε αλλού, αλλά ο καλλιτέχνης είχε προσευχηθεί το 2014 γυμνός μπροστά από το άγαλμα της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι στο μουσείο Ουφίτσι της Φλωρεντίας και πέρυσι στο Λούβρο στα πόδια της Νίκης της Σαμοθράκης.

Το πρόβλημα είναι ίσως ότι ο Ολιβέρα δεν είναι ο μόνος από την εποχή της Ανίτα Εκμπεργκ που έχει βουτήξει στο διάσημο σιντριβάνι. Από την αρχή του χρόνου, οι καραμπινιέροι έχουν ψαρέψει 17 τύπους από τα νερά. Αλλά φυσικά αυτός, ένας καλλιτέχνης, δεν θέλει να τον συγχέουν με όλους αυτούς τους άσχετους. «Το συντριβάνι είναι πηγή ζωής. Η Ρώμη είναι η μητέρα του πολιτισμού μας και όλοι θυμόμαστε το “Dolce Vita” του Φελίνι. Το δικό μου γυμνό είναι καλλιτεχνικό, ένας ύμνος στη γυναικεία ομορφιά. Είναι κάτι πνευματικό και αντίθετο στον καπιταλιστικό κόσμο όπου κυριαρχούν οι άνδρες. Δεν είναι πορνογραφικό, δεν είναι βρώμικο. Αυτά είναι ταμπού που προέρχονται από τον χριστιανισμό».

Μα τι σχέση έχει το δικό του ανδρικό σώμα με τη γυναικεία ομορφιά; «Α, στην περφόρμανς κρύβω το πέος μου ανάμεσα στα πόδια μου». Και το πρόστιμο των 450 ευρώ θα το πληρώσει; «Α όχι, ας έρθουν να το εισπράξουν στη Βαρκελώνη». Ε, άντε βούτα.

Φωτό:  Χίλιες φορές η Ανίτα ντυμένη παρά ο περφόρμερ γυμνός ε; Πηγή: youtube.com

Αφού είχε διασχίσει 200 χιλιόμετρα και είχε πιάσει 142 φιγούρες του Pokemon Go, ο Νικ Τζόνσον αποφάσισε να κάνει γνωστή την επιτυχία του μέσω του Twitter – για να λάβει λίγο μετά μια πρόσκληση από την Marriot International να επισκεφθεί τα ξενοδοχεία της στο Χονγκ Κονγκ, το Σίδνεϊ και το Παρίσι για να συνεχίσει το κυνήγι του. Η Χάλεϊ Γκάρλαντ, πάλι, βρισκόταν σε ένα ριζόρτ στην πολιτεία του Τενεσί όταν ανακοίνωσε τους αρραβώνες της στο Instagram. Οταν επέστρεψε στο δωμάτιό της, βρήκε να την περιμένει μια σαμπάνια και μια ευχετήρια κάρτα εκ μέρους του προσωπικού.

Τι συμβαίνει ακριβώς; Η απάντηση –γράφει το Quartz– βρίσκεται στο «γενικό επιτελείο» της Marriot στο Μέριλαντ. Από εκεί, και συγκεκριμένα, σε μια αίθουσα με οκτώ μάξι οθόνες, πολλούς υπολογιστές και καμιά δεκαριά υπαλλήλους, κάποιος αποφάσισε να τιμήσει το ζεύγος ή τον πρωταθλητή του Pokemon Go μελετώντας αντιδράσεις και φωτογραφίες στο Facebook, το Twitter, το Instagram, το Weibo ή το Reddit. Και η Marriot δεν είναι η μόνη. Από τα Taj Hotel Resorts and Palaces έως το Hilton, τη Loews και τη Six Senses, όλο και περισσότερες μεγάλες αλυσίδες ξενοδοχείων επιστρατεύουν ειδικές ομάδες για να παρακολουθούν στα σόσιαλ μίντια τους πελάτες τους και –κυρίως– τι λένε για τη διαμονή τους.

Για να δελεάσουν λοιπόν τον πελάτη που μπορεί να σχολιάσει αρνητικά κάτι, του κάνουν δώρο ένα spa, ένα δείπνο ή μια σαμπάνια με αντάλλαγμα ένα θετικό σχόλιο. Και ο λόγος είναι σοβαρός: έρευνες έχουν δείξει ότι ο ένας στους δυο πελάτες ρίχνει μια ματιά στα σόσιαλ μίντια για να δει τι έχει γραφτεί για ένα ξενοδοχείο πριν κλείσει δωμάτιο. Εντάξει, αλλά μόνο μην αρχίσουν να μας παρακολουθούν και μέσα σ’ αυτό.

Φωτό: Από εκεί γίνεται όλη η δουλειά. Πηγή: Quartz / Marriott

Εάν ταίριαζε μια ταινία στην περιπέτεια αυτού του ανθρώπου, θα ήταν τα «Εφτά χρόνια στο Θιβέτ» του Ζαν Ζακ Ανό. Γιατί ο 35χρονος Λι Τίμι επέστρεψε στο σπίτι του, στο Ντέρμπι, ακριβώς έπειτα από επτά χρόνια – και αφού είχε διανύσει 70.000 χιλιόμετρα με το ποδήλατό του.

Το ταξίδι του ξεκίνησε το 2010. «Το 2014 –θυμάται– αγκάλιασα για τελευταία φορά την μητέρα μου στην Ταϊβάν πριν την ξαναβρώ τώρα στο σπίτι». Η επιστροφή για του ακούραστο ποδηλάτη σήμαινε την ολοκλήρωση μιας ανεπανάληπτη φάσης της ζωής του αλλά και μιας πρωτοβουλίας, στόχος της οποίας ήταν η συγκέντρωση 120.000 ευρώ για τη χρηματοδότηση μιας υποδομής για παιδιά με ειδικές ανάγκες στην πόλη του.

Ο ίδιος δεν ξόδευε σχεδόν τίποτε – μόλις 6 ευρώ την ημέρα. Κοιμόταν σε μια σκηνή και έτρωγε τα απαραίτητα, ενώ κατά μέσο όρο διένυε 120 χιλιόμετρα την ημέρα έχοντας στο ποδήλατό του κι ένα βάρος 50 κιλών. Ετσι βρέθηκε από τα υψώματα του Θιβέτ στη ζέστη της αυστραλιανής ερήμου και σε πολλά μέρη ακόμη.

Αυτό που δεν έχει τελειώσει είναι οι προκλήσεις: ο Λι Τίμι έχει ακόμη μία, την επιστροφή του στην καθημερινότητα. Αλλά τη δική του καθημερινότητα. «Ευχαρίστως θα ξαναφάω φις εντ τσιπς και να κάνω συνηθισμένα πράγματα όπως να πηγαίνω στο σούπερ μάρκετ. Αλλά δεν θα σταματήσω ποτέ να ασχολούμαι με αυτούς που έχουν ανάγκη» δήλωσε στο BBC.

Κάνοντας ή μη κάνοντας πετάλι.

Φωτό: Δωμάτιο με θέα στη Βολιβία. Πηγή: BBC/Leigh Timmis